Την πέμπτη ποιητική του συλλογή κυκλοφόρησε ο βουλευτής Τάσος Κουράκης με τον πρωτότυπο τίτλο «67%», από τις εκδόσεις Ιανός. Ο αναπληρωτής καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Α΄Θεσσαλονίκης, μετά το «Ιχνηλατώντας το παρόν», τη «Λίμνη Βικτορία», το «Λέξεις λάμνουν αεί θάλλουν», το «Ιερωτικόν» καθώς και τα δοκίμια «Τα παρεκκλίνοντα» συνεχίζει τον ποιητικό του ακτιβισμό με ποιήματα εξέγερσης.

Το 91 σελίδων βιβλίο ξεκινάει με την προμετωπίδα «Μη χάνουμε τη στιγμή η ζωή δεν είναι πρόβα. Είναι η μόνη παράσταση». Και ακολουθούν οι ενότητες με τους τίτλους: «Τα δακρυγόνα δάκρυά μας», «Εν καιρώ πολέμου», «Οι πλατείες», «Οι δρόμοι της ανάφλεξης», «Οι αλλόχρωμοι εμείς», «Απολογισμός», «Και το κόκκινο έγινε φως», «Αυτογνωσία».

Το πρώτο ποίημα δίνει τον τίτλο της συλλογής:

«Θέλω να χάσω τα χέρια μου, τας φρένας μου, τα νεφρά μου, για ένα επίδομα για να ζήσουν τα μάτια μου, τα σπλάχνα μου, το δέρμα μου.

Στην κοινωνία που φτιάξανε καλότυχοι είναι οι παραπληγικοί, οι με σκλήρυνση κατά πλάκας, οι μεταμοσχευμένοι που δεν απολύονται. Θέλω να ζήσω! Θέλω να γίνω 67%».

Όλα σε ελεύθερο αφηγηματικό στίχο με ορμή εφηβική: «Και ποιος σου ΄πε πως τέλειωσε ο πόλεμος: Επειδή δεν βλέπεις νεκρούς που σου μάθανε να τους αναγνωρίζεις τα λερωμένα στρατιωτικά με αίμα; Όμως οι νεκροί δεν είναι οι στρατιές των ανέργων στα χαρακώματα το πρωί, για δουλειά που δεν βρίσκουν; Στρατιωτικά ρούχα δεν είναι τα ράκη που περιφέρονται στους δρόμους αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί; Αίμα δεν είναι το χαρτί της απόλυσης; (…). Όχι , ο πόλεμος δεν τελείωσε. Είμαστε εν καιρώ πολέμου».

Περιμένοντας την έλευση της νέας εποχής που δεν θα είναι διάψευση: «Στέκομαι στη μνήμη και την παρακαλώ να μου φέρει μια Άνοιξη από το μέλλον με όχι λιπόσαρκους ανθρώπους αλλά μπουμπούκια και ευωδιά βιολέτας. Όχι λιβάνι. Αλλιώς μην έλθει. Το έαρ αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας».

Ερωτικός και αποφθεγματικός : «Ισορροπία δεν είναι η συναρμολόγηση της κούκλας της ψυχής μας από τις καταξεσκισμένες σάρκες μας. Ισορροπία είναι το σώμα σου να ταιριάζει στα ρούχα του άλλου».

Μια γραφή με υπαρξιακή αγωνία για την αυτοκαταστροφική πορεία του κόσμου , την πείνα, τη φτώχεια, την αδικία, την καταπίεση, με άμεση διατύπωση και ελάχιστους υπαινιγμούς. Η γνώριμη ποίηση της αριστερής στράτευσης με τη ματιά του σήμερα.

Ο Τάσος Κουράκης γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη. Είναι παιδίατρος που ειδικεύτηκε στη Σκωτία, στην Αγγλία και στην Ολλανδία σε θέματα γενετικής. Εδώ και τρεις δεκαετίες ασχολείται με τη διδασκαλία και την έρευνα σχετικά με τις επιδράσεις του περιβάλλοντος στο γενετικό υλικό του ανθρώπου. Έχει κάνει πάνω από 300 διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τα μεταλλαγμένα προϊόντα, τη βιοηθική, τα ναρκωτικά.

Στέλεχος του ΚΚΕ από το 1975 έως το 1990 οπότε επέλεξε το Συνασπισμό. Πρόεδρος νοσοκομειακών επιτροπών στην συμπρωτεύουσα, μέλος του διοικητικού συμβουλίου και γενικός γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου, δημοτικός σύμβουλος, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού .Συμμετείχε στις πορείες κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στην Πράγα, στη Γένοβα και στη Φλωρεντία. Το 2008 πήρε μέρος στη ναυτική αποστολή για τον αποκλεισμό της Γάζας από τον Ισραηλινό στρατό.

Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2007. Είναι αντιπρόεδρος της Βουλής και δεν είναι λίγες οι φορές που κρατάει ποιητικές σημειώσεις επί της έδρας…