Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Για ηθικούς λόγους" και τα μηνύματα που "θέλουν τον ΄Ελληνα τεμπέλη και τον Κύπριο γκάνγκστερ"

Ο ευρωβουλευτής Γ. Χατζημαρκάκης ανακοίνωσε πως δεν θα θέσει πια υποψηφιότητα στη Γερμανία



Αθήνα - (Ανταπόκριση Σοφία Αραβοπούλου)

«Για ηθικούς λόγους, δεν μπορώ, η ψυχή μου, το πνεύμα μου δεν μου το επιτρέπει, γι' αυτό επέλεξα να μην ξαναβάλω υποψηφιότητα στη Γερμανία», δηλώνει ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ο μαχητικός, ελληνικής καταγωγής, ευρωβουλευτής της Γερμανίας, τον οποίο συναντήσαμε στην Αθήνα, στο πλαίσιο της συνεδρίασης του ΔΣ της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού (ΠΑΔΕΕ), του οργανισμού που εκπροσωπεί, παγκοσμίως, βουλευτές ελληνικής καταγωγής.

«Είναι πολύ δύσκολο να περάσει κανείς μηνύματα που δεν μπαίνουν στα στερεότυπα, τα οποία επηρεάζουν τον πολιτικό χώρο της Γερμανίας, τα οποία θέλουν τον Έλληνα τεμπέλη και τον Κύπριο γκάνγκστερ, που πρέπει να τιμωρηθεί», είπε.

«Εγώ επέλεξα, για ηθικούς λόγους, να μην ξαναβάλω υποψηφιότητα στη Γερμανία. Γιατί δεν μπορώ. Είναι δύσκολο να συνεργάζεσαι με ανθρώπους οι οποίοι άρχισαν μιαν εκστρατεία κατά της Ελλάδας, η οποία πονάει πάρα πολύ, ειδικά στο δικό μου κόμμα, των Φιλελευθέρων, στη Γερμανία, καθώς έχουν βγει ιδέες, όπως το "πουλήστε τα νησιά σας και την Ακρόπολη", οι οποίες ήταν τόσος ακραίες, που δεν άντεξα να πάω στα συνέδρια του κόμματος. Άρα ακόμη κι αν θα ήταν εφικτό δεν θα ήθελα», τόνισε.

«Ανέκαθεν με ενδιέφερε η Ελλάδα, ως εκλεγμένο Γερμανό ευρωβουλευτή, αλλά τα τελευταία τρία χρόνια, αφότου ξέσπασε η δημοσιονομική κρίση, άλλαξαν τα πράγματα, άλλαξε κι ο αγώνας τον οποίο δίνει κανείς ως πολιτικός στο πλαίσιο της ΕΕ», σημείωσε ο κ. Χατζημαρκάκης, τονίζοντας ότι «οι Γερμανοί δεν κατάλαβαν τον ρόλο τους, καθώς έχουν πρόβλημα να πάρουν μία ηγεμονική θέση, πράγμα που γίνεται αισθητό τώρα σε όλη την Ευρώπη. Πρώτα χτυπήθηκε η Ελλάδα, τώρα χτυπήθηκε κι ένα άλλο μέτωπο του ελληνισμού, ίσως και πιο έντονα, η Κύπρος».

Ο ευρωβουλευτής σημείωσε επίσης ότι «ο χαρακτήρας του Γερμανού πολιτικού δουλεύει με στερεότυπα. Τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, άρχισε μία δυσφήμηση κατά της Ελλάδας, η οποία έφθασε ως και τη συκοφαντία. Και βέβαια, το χρεώνεσαι αυτό πάρα πολύ, ως πολιτικός με ελληνικό όνομα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να περάσει κανείς μηνύματα, τα οποία δεν μπαίνουν σ' αυτό το στερεότυπο, όπως ότι εργάζονται πάρα πολύ και πολύ σκληρά οι Έλληνες, ότι εργάζονται παραπάνω από τους Γερμανούς. Αυτό δεν μπαίνει στο μυαλό του Γερμανού. Θέλει τον τεμπέλη Έλληνα ως στερεότυπο, θέλει τους Κύπριους γκάνγκστερς, χώρα και λαό, ο οποίος πρέπει να τιμωρηθεί κι εκεί χρειάζεται μία φωνή του ελληνισμού. Αλλά ομολογώ ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό, επειδή τα στερεότυπα ακόμα επηρεάζουν πολύ τον πολιτικό χώρο της Γερμανίας».

«Ο πολιτικός», κατέληξε, «πρέπει να είναι αυθεντικός. Κι από τη στιγμή που αισθάνομαι πιο πολύ Έλληνας, από ό,τι Γερμανός, δεν μπορώ να είμαι αυθεντικός πολιτικός στη Γερμανία. Δεν μπορώ. Η ψυχή μου, το πνεύμα μου, δεν μου το επιτρέπει και γι' αυτό επέλεξα να μην το σκεφτώ καν να βάλω υποψηφιότητα».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία