 |
|
|  |  |  |  Διαβάστε για την νέα μόδα
Υπάρχουν και άστεγοι απο...επιλογή
Μαδρίτη
Τον χαρακτηρισμό οι «ζητιάνοι του 21ου αιώνα» επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους, ο επιστήμονας της πληροφορικής Λίντον Όουεν και ο ειδικός στα ζητήματα ηλιακής ενέργειας, Χοσέ Μανουέλ Κάλβο, οι οποίοι χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να βοηθηθούν να ζήσουν τη ζωή τους, όπως έχουν αποφασίσει να το κάνουν.
Εν πρώτοις, δείχνουν όπως όλοι οι άλλοι άστεγοι που η μοίρα τους έχει εξαναγκάσει να ζουν στο δρόμο. Αλλά μπροστά τους έχουν τέσσερες μικρές πινακίδες οι οποίες γράφουν: «Για μπύρα», «για κρασί», «για ουίσκι», «για τη γάτα».
Πολλοί περαστικοί σταματούν. «Τουλάχιστον είμαστε έντιμοι, δεν αξίζει τουλάχιστον ένα ευρώ το ότι τους κάνουμε να χαμογελάνε;», λέει ο Χοσέ Μανουέλ. Η απάντηση έρχεται από τα κέρματα που πέφτουν.
Ο Χοσέ Μανουέλ ευχαριστεί τους δωρητές τους ευγενικά καλώντας τους να επισκεφθούν τον ιστότοπο τους. Μπορεί να ακούγεται σαν αστείο αλλά κάποιος μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους στη διεύθυνση www.lazybeggers.com στην οποία παρέχουν πληροφορίες για τη ζωή τους στους δρόμους της Ισπανίας ενώ δίνουν και τη δυνατότητα να τους προσφέρονται δωρεές μέσω του PayPal.
«Είμαστε ζητιάνοι που ζουν στον 21ο αιώνα», λέει ο Λιντον, ο οποίος εξηγεί ότι το ορθογραφικό λάθος στη διεύθυνση, beggers αντί beggars οφείλεται στο ότι αυτός που τους έφτιαξε τη σελίδα, ήταν μεθυσμένος.
Αλλά δεν είναι μόνο η ηλεκτρονική διεύθυνση που τους κάνει ξεχωριστούς από τους άλλους άστεγους. Ζουν στους δρόμους με δική τους επιλογή. Ο 37χρονος ουαλός, ο οποίος πληρωνόταν καλά από τη δουλειά του, αλλά τον είχε αγχώσει πολύ, συνάντησε σε ένα παγκάκι στη Γρανάδα, τον 55χρονο ισπανό από τα κανάρια νησιά που δούλευε, ως τμηματάρχης σε μία εταιρία στην Τενερίφη και έβγαζε 600.000 ευρώ τον χρόνο.
Αλλά δεν το διασκέδαζε και γι’ αυτό εγκατέλειψε τη γυναίκα του και τους δύο γιους του, (22 και 33 ετών αντίστοιχα σήμερα) και ζει με τον Λίντον και τα δύο τους σκυλιά.
Το βράδυ όταν, όπως λένε «τα παιδιά είναι σπίτι στο κρεβάτι τους, απλώνουν και δύο ακόμη μικρές πινακίδες που γράφουν «για τσιγαριλίκι» και «για άλλα βίτσια» ενώ στη σελίδα τους στο facebook, έχουν 600 φίλους.
Την ώρα που ο Λίντον μιλούσε για όλα αυτά, ο Χοσέ Μανουέλ μιλούσε με μία γιαπωνέζα τουρίστρια. Όταν εκείνη έβγαλε τη φωτογραφική μηχανή, εκείνος, χαμογελώντας, της έδειξε μία άλλη μικρή κάρτα η οποία έγραφε «Φωτογραφίες 278 ευρώ».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
