 |
|
|  |  |  |  Φυτά ανιχνεύουν βόμβες καλύτερα και από σκύλους!
Ντένβερ
Ίσως στο μέλλον πριν επιβιβαστείτε στο αεροπλάνο, να κληθείτε να περάσετε μέσα από ένα ωραίο κήπο. Αλλά δεν θα βρίσκεται εκεί, επειδή οι αρχές του αεροδρομίου αποφάσισαν να διακοσμήσουν τον χώρο. Τα φυτά παρέχουν μια σειρά από πολύτιμες υπηρεσίες στους ανθρώπους, από το οξυγόνο μέχρι την τροφή, αλλά φαίνεται πως μπορούν ακόμα περισσότερα. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να αναπτύξουν φυτά που μπορούν να εντοπίσουν βόμβες.
Οι βιολόγοι κατόρθωσαν να «διδάξουν» στις πρωτεΐνες των φυτών να αλλάζουν χρώμα, όταν «αισθάνονται» την παρουσία ορισμένων χημικών ουσιών, που περιέχονται στις βόμβες (π.χ. ΤΝΤ). Όπως μάλιστα δήλωσαν, τα φυτά είναι εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα από τα ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά, στον εντοπισμό των εκρηκτικών. Το φυτό μπορεί να «νιώσει» μόλις το 1 εκατοστό της ποσότητας εκρηκτικού που χρειάζεται να μυρίσει ένας σκύλος για να βρει τη βόμβα.
Οι δυνητικές εφαρμογές είναι μάλλον προφανείς, όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση αυτών των «έξυπνων» φυτών στις πύλες ασφαλείας των αεροδρομίων, καθώς σε περίπτωση που κάποιος προσπαθήσει να περάσει εκρηκτικά μέσα στο αεροπλάνο, όλα τα φύλλα του φυτού θα γίνουν άσπρα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι πρωτεΐνες-υποδοχείς του φυτικού DNA αντιδρούν φυσιολογικά σε απειλητικά ερεθίσματα, απελευθερώνοντας χημικά, τα τερπενοειδή, προκειμένου να αυξήσουν το πάχος στα δερμάτια των φύλλων, πράγμα που οδηγεί σε μεταβολή του χρώματός τους, ορατή με γυμνά μάτια.
Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές του πολιτειακού πανεπιστημίου του Κολοράντο υπό την καθηγήτρια βιολογίας Τζουν Μέντφορντ σε συνεργασία με το Πεντάγωνο των ΗΠΑ, και παρουσιάστηκε στο περιοδικό PLοS ONE, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ».
«Τα φυτά δεν μπορούν να τρέξουν ή να κρυφτούν από απειλές, έτσι έχουν αναπτύξει εξελιγμένους μηχανισμούς ανίχνευσης και αντίδρασης στο περιβάλλον τους», δήλωσε η Μέντφορντ, η οποία, μαζί με τους συνεργάτες της, ανέπτυξε ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή, το οποίο «χειραγωγεί» τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του φυτού, «διδάσκοντας» στις πρωτεΐνες-υποδοχείς του να αντιδρούν σε χημικές ουσίες που περιέχονται στα εκρηκτικά, με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούν σε παράσιτα ή σε ρυπογόνες ουσίες στον αέρα ή το έδαφος.
Οι ανασχεδιασμένοι από τον υπολογιστή υποδοχείς είναι έτσι τροποποιημένοι ώστε να λειτουργούν στα φυτικά κύτταρα, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζουν εξίσου τις ρυπογόνες ουσίες και τα εκρηκτικά χημικά. Μόλις το φυτό εντοπίσει μια τέτοια ουσία, ενεργοποιεί ένα εσωτερικό μηχανισμό που οδηγεί στην απώλεια της χλωροφύλλης που δίνει το πράσινο χρώμα στα φύλλα και έτσι προκαλεί την μετατροπή τους σε λευκά. Οποιοδήποτε φυτό -και όχι μόνο κάποιο συγκεκριμένο- θα μπορούσε να «εκπαιδευθεί» να ανιχνεύει βόμβες.
Η ερευνητική ομάδα της Μέντφορντ έλαβε πρόσφατα επιχορήγηση 7,9 εκατ. δολαρίων, για τα επόμενα τρία χρόνια, από τις αμερικανικές υπηρεσίες άμυνας για να μπορέσει να υλοποιήσει στην πράξη τη νέα ανακάλυψη, ώστε να συμβάλει στην καταπολέμηση των πραγματικών απειλών. Η τεχνική, που βρίσκεται σε φάση τελειοποίησης, αποσκοπεί στο να έχουν τα φυτά ξεκάθαρη και κυρίως άμεση αντίδραση (αλλαγή χρώματος φύλλων), όταν «νιώσουν» τα εκρηκτικά. Αν υπάρχει χρονική υστέρηση, η μέθοδος θα έχει μειωμένη χρησιμότητα. Προς το παρόν, η χρωματική αλλαγή παίρνει κάποιες ώρες για να συντελεστεί.
Σύμφωνα με τους αμερικανούς ερευνητές σε τρία έως τα πολύ επτά χρόνια, θα έχει καταστεί εφικτή η ταχεία αντίδραση των φυτών. Aλλοι επιστήμονες, αν και θεωρούν ενδιαφέρον το νέο πεδίο έρευνας, αμφιβάλλουν αν θα καταστεί εφικτή η ανάπτυξη φυτών που θα έχουν αλάνθαστες και άμεσες χρωματικές αντιδράσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
