|
| | | |
Κρατούμενος "Χ" σε ισραηλινή φυλακή
Τελ Αβίβ
Ένας ακόμη φυλακισμένος "Χ" κρατείται υπό συνθήκες μυστικότητας στο Ισραήλ, μετέδωσαν τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία της έκθεσης για τις συνθήκες αυτοκτονίας του Μπεν Ζίγκιερ, του αυστραλο-ισραηλινού πράκτορα της Μοσάντ που κρατείτο στην ίδια φυλακή.
Ο δεύτερος κρατούμενος "Χ" του οποίου η ταυτότητα και η εθνικότητα δεν διευκρινίζονται, βρίσκεται, σύμφωνα με πληροφορίες, σε κελί πλήρους απομόνωσης κοντά στο κελί του Ζίγκιερ, ο οποίος επίσης αποκαλείτο κρατούμενος "Χ" και βρέθηκε απαγχονισμένος τον Δεκέμβριο του 2010, μετέδωσε το ισραηλινό ραδιόφωνο.
Τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν αν αυτός ο δεύτερος κρατούμενος παραμένει ακόμη στη φυλακή, ούτε ποιές κατηγορίες εκκρεμούν σε βάρος του.
Ο δικηγόρος Αβίγκντορ Φέλντμαν που είχε επισκεφθεί τον Μπεν Ζίγκιερ πριν από τον θάνατό του και ο οποίος έχει ειδικότητα σε υποθέσεις υπηρεσιών Πληροφοριών δήλωσε ότι οι κρατούμενοι που κατατάσσονται στην κατηγορία "Χ" έχουν τρία κοινά στοιχεία: "Είναι όλοι Ισραηλινοί, εργάζονταν σε θεσμούς που έχουν σχέση με την ασφάλεια και οι δραστηριότητές τους καλύπτονται από το απόρρητο και ότι η κράτησή τους μαρτυρά την αποτυχία των θεσμών αυτών που δεν υπήρξαν ικανοί να εμποδίσουν τα αδικήματα για τα οποία κρατούνται οι πράκτορες αυτοί", πρόσθεσε ο Φέλντμαν στο ραδιόφωνο του στρατού.
Η ύπαρξη ενός δεύτερου κρατούμενου "Χ" αποκαλύφθηκε μετά την άρση της λογοκρισίας όσον αφορά την δικαστική έκθεση για τον θάνατο του Ζίγκιερ. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι η μια από τις τρεις τοποθετημένες κάμερες στο κελί του Ζίγκιερ δεν λειτουργούσε και ότι κανένας φρουρός δεν βρισκόταν στην αίθουσα ελέγχου των καμερών παρακολούθησης την στιγμή που απαγχονίστηκε.
Ο Ζίγκιερ φέρεται να είχε δώσει πληροφορίες στη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου όταν εργαζόταν για την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών, τη Μοσάντ, δίδοντας τα ονόματα τουλάχιστον δύο πληροφοριοδοτών του Ισραήλ, είχε γράψει τον Μάρτιο το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|