Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η περιουσία του υπολογίζεται στα ...40,9 δισ.ευρώ

O senior Zara ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ευρώπη



Γενευη

Ο Ισπανός Αμάνσιο Ορτέγκα Γκαόνα, ένας αυτοδίδακτος 77χρονος ο οποίος δημιούργησε τον όμιλο κλωστοϋφαντουργίας Zara, έχει τη μεγαλύτερη περιουσία στην Ευρώπη, δηλαδή 40,9 δισεκ. ευρώ, σύμφωνα με μια νέα κατάταξη των 100 πιο πλούσιων οικογενειών της Ευρώπης που δημοσιεύεται στο ελβετικό περιοδικό "Bilan".

Το περιοδικό αυτό, το οποίο ήδη δημοσίευε κάθε χρόνο τον κατάλογο των 300 σημαντικότερων περιουσιών της Ελβετίας, αποφάσισε να διευρύνει τις έρευνές του στην Ευρώπη. Διευκρινίζει πως για να ελπίζει κανείς να περιληφθεί στον εν λόγω κατάλογο, χρειάζεται να έχει περιουσία τουλάχιστον 6 δισεκ. ελβετικών φράγκων (5 δισεκ. ευρώ).

Το ένα τέταρτο αυτών των πολύ πλούσιων οικογενειών ζει στην Ελβετία.

Στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Ισπανό Αμάνσιο Ορτέγκα Γκαόνα, βρίσκεται ο Σουηδός Ίνγκβαρ Κάμπραντ (Ikea) και ακολουθεί ο Γάλλος Μπερνάρ Αρνό (LVMH).

Οι Γάλλοι έχουν καλή εκπροσώπηση στον κατάλογο με τέσσερις περιουσίες στις δέκα πρώτες (οικογένειες Αρνό, Μπετανκούρ, Μιλιέζ και Ερμές). Συνολικά ο κατάλογος αυτός περιλαμβάνει 12 γαλλικές οικογένειες. Η Ίνγκριντ Μπετανκούρ (l' Oreal) κατέχει την 4η θέση και είναι η πρώτη γυναίκα στην κατάταξη, μακράν μπροστά από τη Γερμανίδα Ίνγκεμπουργκ Χερτς (καφές Tchibo, Nivea), που κατέχει την 47η θέση, ακολουθούμενη από τη συμπατριώτισσά της Γιοχάνα Κουάντ (BMW).

Συνολικά 12 γυναίκες περιλαμβάνονται στην κατάταξη αυτή. Εξάλλου 52% των ονομάτων στον κατάλογο είναι πρόσωπα που κληρονόμησαν την περιουσία τους από τους γονείς τους.

Οι Γερμανοί και οι Ρώσοι κυριαρχούν στην κατάταξη, με 27 και 23 ονόματα αντιστοίχως. Οι Ελβετοί και οι Ιταλοί έχουν από 7 και ακολουθούν οι Σουηδοί (5), οι Βρετανοί (3), και οι Ισπανοί (2). Μια πριγκιπική οικογένεια (του Λιχτενστάιν) περιλαμβάνεται επίσης.

Συνολικά 26 από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ευρώπης ζουν στην Ελβετία, από τις οποίες τρεις είναι γαλλικές – οι Καστέλ (κρασί, μπύρα), Βερτεμέρ (Channel), Λουί-Ντρεφίς (πρώτες ύλες).

Οι Γάλλοι έχουν κάνει περιουσίες στον τομέα των ειδών πολυτελείας, όπως και οι Ιταλοί, ενώ οι Γερμανοί δραστηριοποιούνται περισσότερο στα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης.

Ακόμη  η κατάταξη αυτή δείχνει πως στην Ευρώπη οι "σημερινές μεγάλες περιουσίες έχουν προκύψει, εκτός από μερικές εξαιρέσεις, από την 'παλιά οικονομία'", αναφέρει το περιοδικό προσθέτοντας ότι "οι τομείς των νέων τεχνολογιών της πληροφόρησης σχεδόν απουσιάζουν απ' αυτό τον κατάλογο".

Αναφορικά με τις ρωσικές περιουσίες, το "Bilan" επισημαίνει  πως οι ρώσοι δισεκατομμυριούχοι "επωφελήθηκαν με επιδεξιότητα από το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων στη Ρωσία κατά τη δεκαετία του 1990 για να αποκτήσουν μισοτιμής παλιές κρατικές επιχειρήσεις".

"Το μεγάλο μετασοβιετικό πανηγύρι γέμισε τα χρηματοκιβώτια αυτών των ολιγαρχών", καταλήγει το "Bilan".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία