Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Αντέλ Εξαρχόπουλος θα είναι η επίσημη προσκεκλημένη του

19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας



Αθήνα

Η ταινία - αποκάλυψη του φετινού διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ Καννών, H «Ζωή της Αντέλ – Μπλε, το πιο Ζεστό Χρώμα» (La vie d'Adèle) του Αμπντελατίφ Κεσίς θα προβληθεί στην τελετή λήξης του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσία της πρωταγωνίστριάς της, Αντέλ Εξαρχόπουλος.

Η «Ζωή της Αντέλ» απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα φέτος στο φεστιβάλ των Καννών αλλά ήταν οι τολμηρές σκηνές της Εξαρχόπουλος με την συμπρωταγωνίστριά της Λεά Σεντού εκείνες για τις οποίες συζητήθηκε περισσότερο.

H ταινία του Αμπντελαντίφ Κεσίς, που θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας στις 31 Οκτωβρίου καταχειροκροτήθηκε στις προβολές της, επαινέθηκε θερμά από τους κριτικούς και κέρδισε την ύψιστη διάκριση του Φεστιβάλ Καννών.

Η ελληνικής καταγωγής, ηθοποιός Αντέλ Εξαρχόπουλος, η οποία ξεχώρισε για την ερμηνεία της και μοιράστηκε μαζί με το σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς και τη συμπωταγωνίστριά της, Λεά Σεντού, – για πρώτη φορά στην ιστορία των Καννών - τον Χρυσό Φοίνικα, θα είναι η επίσημη προσκεκλημένη του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας.

Παρά το ελληνικότατο επώνυμό της η Αντέλ Εξαρχόπουλος έχει μια μακρινή σχέση με την χώρα μας, αν και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει έρθει. Στο Φεστιβάλ των Καννών είχε δηλώσει ότι θα ήθελε πολύ να επισκεφθεί την Ελλάδα και με την πρώτη ευκαιρία θα φρόντιζε να το κάνει.

Ο Αμπντελατίφ Κεσίς ( που έγινε γνωστός με το «Κουσκούς με Φρέσκο Ψάρι») μετά την «Μαύρη Αφροδίτη» επιστρέφει με ένα υπέροχο δράμα νταρντενικών αποχρώσεων για τη ζωή και τους καθημερινούς «θανάτους» της νεαρής Αντέλ. Στην (συνηθισμένη για τα δεδομένα του Κεσίς) διάρκεια των τριών ωρών της ταινίας, η 15χρονη Αντέλ επιβιώνει στο λύκειο, ανακαλύπτει ότι της αρέσουν οι γυναίκες, ερωτεύεται μία, κάνει σχέση μαζί της, αποφοιτά, πιάνει δουλειά, ενηλικιώνεται.

Σε αυτή την ισχνή πλοκή, ο Κεσίς χτίζει το συναρπαστικό πορτρέτο μιας ηρωίδας που θα μπορούσε να ζει στη διπλανή πόρτα. Αυτό που τη διαχωρίζει από τις περισσότερες συνομήλικές της είναι η αποδοχή του έρωτά της για το συναρπαστικό κορίτσι που ακούει στο όνομα Έμμα (Λεά Σεντού).

Η Έμμα είναι τεταρτοετής στην Καλών Τεχνών, ξέρει τα πάντα για τη φιλοσοφία και τη ζωγραφική, ενώ προέρχεται από οικογένεια διανοούμενων. Το μόνο κοινό που έχει με τη μικροαστικής καταγωγής Αντέλ είναι η υπέροχη εμφάνιση και το πάθος που μοιράζονται η μία για την άλλη.

Το 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας θα διαρκέσει από τις 18 έως τις 29 Σεπτεμβρίου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία