Ξεκινά με μία από τις πιο αισιόδοξες ταινίες της χρονιάς, τελειώνει με το φιλμ-αποκάλυψη του φετινού διαγωνιστικού τμήματος του φεστιβάλ Καννών και στο ενδιάμεσο φιλοξενεί ταινίες από ολόκληρο τον κόσμο, καθεμιά από τις οποίες διαλέγει να στοχαστεί πάνω στον έρωτα, τη μνήμη, την ιστορία, τη δύναμη της τέχνης να υπερνικά τα εμπόδια, την ανάγκη για λίγη αισιοδοξία.

Αυτό είναι για φέτος το 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, το οποίο θα διεξαχθεί από τις 18 Σεπτεμβρίου έως τις 29 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους Δαναός 1 και 2, Odeon Όπερα 1 και 2, Ιντεάλ και στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ενώ στο Παλλάς στη Βουκουρεστίου θα πραγματοποιηθεί και η τελετή έναρξης και η τελετή λήξης.

Το φεστιβάλ στη 19η διοργάνωσή του «σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ συμμετοχών» -όπως είπε σε  συνέντευξη Τύπου ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ορέστης Ανδρεαδάκης- και φιλοξενεί 206 ταινίες από κάθε γωνιά του κόσμου, από τις οποίες οι 93 είναι ελληνικές μικρού και μεγάλου μήκους. Η αυλαία σηκώνεται με την ταινία που ενθουσίασε φέτος στο φεστιβάλ του Βερολίνου, το «Frances Ha», του Νόα Μπάουμπαχ, με την Γκρέτα Γκέργουιγκ στον κεντρικό ρόλο, και κλείνει με την προβολή του φιλμ «La Vie d'Adele» του Αμπντελαντίφ Κεσίς που απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα το Μάιο στο Φεστιβάλ των Καννών.

Όσο για την βασική θεματική που διατρέχει το φετινό φεστιβάλ, αυτή συνοψίζεται στην «κρυμμένη φράση» που βρίσκεται διακριτικά και στην αφίσα και η οποία είναι «Memini, ergo sum» («Θυμάμαι, άρα υπάρχω»), παραφράζοντας την φράση του Γάλλου φιλόσοφου και μαθηματικού Ρενέ Ντεκάρτ «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω». «Καταθέτουμε αυτή την παραλλαγή και τη χρησιμοποιούμε ως οδηγό για να ορίσουμε τη δυναμική της μνήμης. Αν υπάρχει μία τέχνη που, από τη φύση της, είναι προορισμένη να διασώζει τη μνήμη, αυτή είναι η τέχνη του σινεμά. Οι κινούμενες εικόνες αποτυπώνουν (και το κυριότερο σχολιάζουν) μια αλήθεια από την οποία δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει», είπε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης και κάλεσε το κοινό ν' αναζητήσει τις ταινίες που περικλείονται από τη συλλογιστική του «memini, ergo sum», όπως το «Ταμπούρλο» του Φόλκερ Σλέντορφ, το «Χίτλερ: Μία ταινία από τη Γερμανία» του Χανς Γιούργκεν Ζίμπερμπεργκ, το «Νύχτα και Καταχνιά» του Αλέν Ρενέ, το «Νησί της Θλίψης» του Μέουλ Ο. κ.α.