Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι πρέπει να ξέρουμε για τον πόνο στο παιδικό στήθος



Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)

   Ο πόνος στο στήθος είναι μια πολύ συχνή ενόχληση στα παιδιά. Τι κίνδυνος μπορεί να κρύβεται πίσω από έναν τέτοιο πόνο και τι θα πρέπει να κάνουν οι γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις; Πού οφείλονται αυτοί οι πόνοι; Μπορεί να υποκρύπτουν κάποια καρδιακή νόσο;

   Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνει η παιδοκαρδιολόγος Αναστασία Κεϊνανίδου, η οποία ανέπτυξε το θέμα "Παιδί με πόνο στο στήθος", στην 3η Επιστημονική Συνάντηση Παιδιάτρων - Καρδιολόγων, με θέματα Παιδοκαρδιολογίας, που διοργάνωσε το Παιδοκαρδιολογικό Τμήμα της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του ΑΠΘ.

   "Πολύ συχνά, παιδίατροι και καρδιολόγοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε παιδιά που παραπονούνται για πόνο στο στήθος. Κάθε φορά που εξετάζουμε ένα παιδί με πόνο στο στήθος, έχουμε απέναντί μας γονείς ιδιαίτερα ανήσυχους, γιατί συνήθως συνδέουν τον πόνο αυτό με πόνο καρδιακής αιτιολογίας. Στα παιδιά, ωστόσο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και το σύμπτωμα του πόνου σπάνια αντιστοιχεί σε σοβαρό οργανικό αίτιο. Σύμφωνα με τελευταίες μελέτες - και αυτό είναι αρκετά καθησυχαστικό από μόνο του - ο πόνος στο στήθος στα παιδιά είναι καρδιακής αιτιολογίας σε ποσοστό μικρότερο από 1%. Και αλίμονο αν ήταν διαφορετικά" εξηγεί η κ. Κεϊνανίδου.

   Όσον αφορά την αιτιολογία του πόνου στο στήθος του παιδιού, η κ. Κεϊνανίδου αναφέρει ότι η συχνότερη αιτία είναι ο ιδιοπαθής πόνος, ο οποίος διαρκεί έως λίγα λεπτά και παρά τον ενδελεχή έλεγχο δεν ανευρίσκεται κάποια οργανική αιτία. Από τα υπόλοιπα, μη καρδιακής αιτιολογίας αίτια, τα συχνότερα είναι τα μυοσκελετικά και σπανιότερα τα αναπνευστικά και τα γαστρεντερικά. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν σπάνια, αλλά δυνητικά επικίνδυνη αιτία πόνου στο στήθος. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι ο πόνος εμφανίζεται ή επιδεινώνεται στην άσκηση.

   Παράλληλα, επισημαίνει ότι ο πόνος στο στήθος στα παιδιά, σπάνια υποκρύπτει καρδιακή νόσο. "Παρόλα αυτά, το μικρό αυτό ενδεχόμενο πρέπει πάντα να διερευνάται με ιδιαίτερη προσοχή. Τα περισσότερα παιδιά που προσέρχονται με πόνο στο στήθος δεν προβληματίζουν από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Αντίθετα, δείχνουν ευρήματα συμβατά με παθήσεις του μυοσκελετικού. Πόνος εντοπισμένος, που αναπαράγεται με τις κινήσεις και στη βαθειά εισπνοή, δεν μπορεί να είναι πόνος από την καρδιά. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν απαιτείται περαιτέρω παρακλινικός έλεγχος. Αρκεί να καθησυχάσουμε τους γονείς ότι ναι, το παιδί πονάει, δεν λέει ψέματα, αλλά αυτός ο πόνος δεν είναι από τη καρδιά" εξηγεί.

   Στο ερώτημα "πότε θα χρειαστεί να προχωρήσουμε σε περαιτέρω διερεύνηση;" απαντά: "Όταν ο πόνος εμφανίζεται στην άσκηση ή συνοδεύεται από συγκοπικό επεισόδιο, χτυπάνε χίλια καμπανάκια και τότε πρέπει να προχωρήσουμε σε πλήρη διαγνωστικό έλεγχο με ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπερηχογράφημα καρδιάς και, ενδεχόμενα, δοκιμασία κόπωσης.

   Συνοψίζοντας, επισημαίνει ότι: Ο πόνος στο στήθος στα παιδιά συνήθως οφείλεται σε καλοήθη αίτια, ο καρδιακής αιτιολογίας πόνος είναι εξαιρετικά σπάνιος, αλλά υπαρκτός, συχνά αποκλείεται μόνο από το ιστορικό και κλινική εξέταση, ενώ περαιτέρω έλεγχος απαιτείται σε πόνο που εμφανίζεται στην κόπωση ή συνοδεύεται από συγκοπικό επεισόδιο.  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία