Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πρώτη φορά ένας άνθρωπος ελέγχει και κινεί το βιονικό πόδι του με τη σκέψη του



Σικάγο

Ένας 32χρονος Αμερικανός, που είχε υποχρεωθεί σε ακρωτηριασμό του ποδιού κάτω από το γόνατο μετά από σοβαρό ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του πριν από τέσσερα χρόνια, απέκτησε πλέον ένα προσθετικό βιονικό πόδι, το οποίο μπορεί να ελέγξει με το νου του. Μέχρι σήμερα η τεχνολογία είχε επιτρέψει σε ανθρώπους να κινούν βιονικά - ρομποτικά χέρια με τη σκέψη τους, αλλά είναι η πρώτη φορά που κάτι ανάλογο επιτυγχάνεται και με ένα εξελιγμένο προσθετικό πόδι.

Οι ερευνητές μηχανικοί, γιατροί και ειδικοί των υπολογιστών, με επικεφαλής τον Τοντ Κούικεν και τον Λέβι Χαργκρόουβ του Κέντρου Βιονικής Ιατρικής του Ινστιτούτου Αποκατάστασης του Σικάγο και του πανεπιστημίου Northwestern, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "New England Journal of Medicine", σύμφωνα με το "Science" και το "New Scientist".

Το ρομποτικό πόδι «καταλαβαίνει» τις προθέσεις του ασθενούς για τις κινήσεις του, επειδή διαθέτει ηλεκτρόδια με τα οποία αποκωδικοποιεί τα ηλεκτρικά σήματα που μεταφέρονται από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό μέσω των νεύρων και των μυών του υπόλοιπου φυσιολογικού ποδιού, τα οποία έχουν συνδεθεί με το τεχνητό πόδι. Στη συνέχεια το τελευταίο, με τη βοήθεια των κατάλληλων μηχανικών μερών και αισθητήρων (π.χ. γυροσκόπιων), επιτρέπει στον ασθενή να ανεβοκατεβαίνει ακόμα και σκάλες, εκτός από τις απλούστερες κινήσεις, όπως να κάθεται, να περπατά και να κλωτσάει μια μπάλα.

Αντίθετα, τα περισσότερα προσθετικά πόδια μέχρι τώρα είναι παθητικά, με συνέπεια οι άνθρωποι να πρέπει να χρησιμοποιούν το ακέραιο κάτω άκρο τους για να τραβούν το άλλο τεχνητό πόδι τους. Όπως είπε ο 32χρονος Ζακ Βάουτερ, το ελεγχόμενο από τη σκέψη βιονικό πόδι του, «ανταποκρίνεται πολύ πιο σωστά στο περιβάλλον, στο πού θέλω να πάω και πώς θέλω να περπατήσω». Έτσι, για παράδειγμα, δεν χρειάζεται πια, όταν ανεβαίνει σκάλες, να προσέχει ώστε να βάζει πρώτα σε κάθε σκαλοπάτι το ίδιο (φυσιολογικό) πόδι, σέρνοντας το άλλο πίσω του, όπως συμβαίνει με τα συμβατικά προσθετικά πόδια.

Αν και το βιονικό πόδι χρειάζεται περαιτέρω βελτίωση (το ποσοστό σφάλματος είναι περίπου 2% σήμερα, όσον αφορά τη σωστή ανταπόκριση του τεχνητού άκρου στις σκέψεις του ασθενούς), οι ερευνητές ευελπιστούν ότι θα είναι διαθέσιμο στις κλινικές σε περίπου πέντε χρόνια. Οι αμερικανοί επιστήμονες -οι οποίοι χρηματοδοτήθηκαν με 8 εκατ. ευρώ από τον αμερικανικό στρατό που ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση των ακρωτηριασμένων στρατιωτών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν- είπαν ότι θέλουν να κάνουν το ρομποτικό πόδι πιο αλάνθαστο, πιο μικρό, πιο ήσυχο και πιο δυνατό.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία