 |
|
|  |  |  | 
Άρωμα Ελλάδας στη μεγάλη συναυλία εκκλησιαστικής μουσικής στην αυστριακή πρωτευουσα
Βιέννη - (Ανταπόκριση Δημήτρης Δημητρακούδης)
Διάχυτο ήταν το "άρωμα" Ελλάδας στη διάρκεια μεγάλης συναυλίας, εκκλησιαστικής κυρίως μουσικής, με τον γενικό τίτλο "Φωνές από την Ελλάδα" στον κατάμεστο ιστορικό καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της Βιέννης, που διοργάνωσε για φιλανθρωπικούς σκοπούς η Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Βιέννης σε συνεργασία με τη Ρωμαιοκαθολική Αρχιεπισκοπή Βιέννης.
Ως μήνυμα αγάπης προς τον πλησίον, αλληλεγγύης με τους ανθρώπους στην Ελλάδα και όσους δοκιμάζονται στην Ευρώπη, χαρακτήρισε ο μητροπολίτης Αυστρίας- Έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης Αρσένιος, την εκδήλωση, την οποία παρακολούθησαν εκατοντάδες φιλόμουσοι και φιλέλληνες Αυστριακοί, πλήθος μελών της Ομογένειας αλλά και πολλοί εκπρόσωποι του διπλωματικού σώματος με επικεφαλής τους πρεσβευτές της Ελλάδας και της Κύπρου στην Αυστρία, Θεμιστοκλή Δημίδη και Κώστα Παπαδήμα, αντίστοιχα.
Ένα πρόγραμμα "Από τη βυζαντινή μουσική μέχρι τον Μίκη Θεοδωράκη" παρουσίασαν στη συναυλία η 30μελής "Ορχήστρα δωματίου Ορφέας" της Βιέννης και η 50μελής μικτή "Χορωδία Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος" της Θεσσαλονίκης, υπό τη διεύθυνση του διευθυντή ορχήστρας Κωνσταντίνου Δημηνάκη, με σολίστ καλλιτέχνες που ζουν και διαπρέπουν στη Βιέννη και όχι μόνο.
Επρόκειτο για τον διεθνώς γνωστό Κύπριο βαρύτονο Κύρο Πατσαλίδη και τους καταξιωμένους στον γερμανόφωνο χώρο Έλληνες καλλιτέχνες, την υψίφωνο Κατερίνα Κουρή, τη μεσόφωνο Ελσα Γιαννουλίδου, τον κόντρα τενόρο Άγγελο Φωτιάδη, αλλά και τον Φιλιππινέζο τενόρο Αλάν Λακέν.
Στη σπάνια αυτή εκδήλωση με ελληνικό χρώμα στον ιστορικότερο καθεδρικό ναό της Κεντρικής Ευρώπης, η χορωδία, η ορχήστρα και οι σολίστ επευφημήθηκαν ζωηρά από το ενθουσιασμένο κοινό, ερμηνεύοντας βυζαντινούς ύμνους και αποσπάσματα, τόσο από το μεγάλο έργο του αξέχαστου Σταύρου Κουγιουμτζή "Υμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων", όπως και από το μνημειώδες "Αξιον εστί" του κορυφαίου Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και "Τα νικητήρια" από τη "Συμφωνία της λεβεντιάς" του μεγάλου κλασικού Μανώλη Καλομοίρη.
Η "Χορωδία Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος" της Θεσσαλονίκης που ιδρύθηκε το 1991, έχει λάβει μέρος σε πλήθος εκδηλώσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ενώ έχει συνεργαστεί με κορυφαίους εκπροσώπους της μουσικής και του τραγουδιού.
Την ορχήστρα κλασικής μουσικής «Ορφέας» ίδρυσε το 2011 στην αυστριακή πρωτεύουσα ο διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας Κωνσταντίνος Δημηνάκης και μεγάλο μέρος της αποτελούν Έλληνες κλασικοί μουσικοί της Βιέννης, παρουσιάζοντας έργα όχι μόνον του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και της ελληνικής μουσικής παράδοσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
