 |
|
|  |  |  |  Τι αποκαλύπτει επιστημονική έρευνα
Η διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες προλαμβάνει τους πρόωρους θανάτους από σοβαρές ασθένειες
Νέα Υόρκη
Όσοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες από φυτικές ίνες κάθε μέρα κινδυνεύουν λιγότερο να πεθάνουν πρόωρα από μία σειρά από ασθένειες - μεταξύ των οποίων καρδιακά νοσήματα, καρκίνος και λοιμώξεις, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.
Οι ευεργετικές ιδιότητες των φυτικών ινών ως προς την απώλεια βάρους, τη μείωση της χοληστερόλης και την προστασία κατά των καρδιακών νοσημάτων έχουν αποδειχτεί από προηγούμενες μελέτες, αλλά οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι το νέο στοιχείο είναι ότι οι φυτικές ίνες μπορούν να λειτουργήσουν προληπτικά και εναντίον θανατηφόρων νόσων.
"Τα αποτελέσματα από αυτή την έρευνα δείχνουν ότι οι φυτικές ίνες μπορεί να έχουν ευρύτερες ευεργετικές ιδιότητες απ΄ό,τι ήταν μέχρι σήμερα γνωστό", είπε ο Φρανκ Χου, ο οποίος ερευνά θέματα διατροφής στην Σχολή Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Harvard και ο οποίος έγραψε άρθρο συνοδευτικό της μελέτης, που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Archives of Internal Medicine.
"Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι φυτικές ίνες πρέπει να υπάρχουν σταθερά στο διαιτολόγιό μας και πρέπει να προσπαθούμε να καταναλώνουμε όσες περισσότερες φυτικές ίνες μπορούμε", δήλωσε ο Χου στο πρακτορείο Reuters ,αλλά πρόσθεσε ότι κάποιες από τις ευεργετικές ιδιότητές τους πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω.
Το Αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας (USDA) συνιστά οι ενήλικες γυναίκες να καταναλώνουν καθημερινά περίπου 25 γραμμάρια φυτικών ινών και οι άνδρες περίπου 38 γραμμάρια.
Μισό φλυτζάνι βραστές φακές περιέχει περίπου 8 γραμμάρια φυτικών ινών, ενώ μισό φλυτζάνι ωμών αμυγδάλων 9 γραμμάρια.
Για τις ανάγκες της έρευνας, 400.000 μέλη της Αμερικανικής Ένωσης Συνταξιούχων (AARP) παρακολουθήθηκαν από την Γικγιούνγκ Παρκ του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου και τους συνεργάτες της.
Το 1995 και το 1996, όταν ήταν από 51 ως 71 ετών, οι εθελοντές συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες με επιπλέον πληροφορίες σχετικά με το επίπεδο φυσικής τους κατάστασης, το βάρος τους και το αν κάπνιζαν.
Χρησιμοποιώντας εθνικές βάσεις δεδομένων για τα ποσοστά θανάτων και τα αίτιά τους, η επιστημονική ομάδα κατάφερε να διακριβώσει ποιοί από τους εθελοντές που συμμετείχαν στην αρχική μελέτη πέθαναν και από ποιά αίτια στη διάρκεια μίας περιόδου παρακολούθησης κατά μέσον όρο εννέα ετών.
Συγκρίνοντας τους ανθρώπους με τη μικρότερη πρόσληψη φυτικών ινών- άνδρες που κατανάλωναν 13 γραμμάρια και γυναίκες 11 γραμμάρια ημερησίως - με εκείνους με τη μεγαλύτερη πρόσληψη - άνδρες που κατανάλωναν κατά μέσον όρο 29 γραμμάρια και γυναίκες 26 γραμμάρια ημερησίως- οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνοι που κατανάλωναν τις μεγαλύτερες ποσότητες φυτικών ινών είχαν 22% λιγότερες πιθανότητες να έχουν πεθάνει στη διάρκεια της έρευνας από οποιαδήποτε αιτία σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν μικρότερες ποσότητες.
Το ίδιο συνέβη και όταν εξετάστηκαν τα αίτια θανάτου
"Η πρόσληψη φυτικών ινών μείωνε τον κίνδυνο θανάτου από καρδιοαγγειακές και μολυσματικές νόσους καθώς και από παθήσεις το αναπνευστικού κατά 24 με 56% στους άνδρες και κατά 34 με 59% στις γυναίκες", έγραψαν οι επιστήμονες.
Για τους άνδρες μόνο, η κατανάλωση περισσότερων φυτικών ινών συνδεόταν επίσης και με χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο.
Συνολικά, οι φυτικές ίνες είχαν μεγαλύτερες προστατευτικές ιδιότητες όταν προέρχονταν από σιτάρι παρά από φρούτα, λαχανικά ή φασόλια, ίσως επειδή το σιτάρι ολικής άλεσης περιέχει βιταμίνες και μέταλλα που έχει αποδειχτεί ότι προστατεύουν από τις ασθένειες, είπε ο Χου.
Ωστόσο, η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι οι φυτικές ίνες προλαμβάνουν άμεσα τον πρόωρο θάνατο, είπαν οι ερευνητές, επισημαίνοντας ότι έπρεπε να εμπιστευθούν τους εθελοντές ότι περιέγραψαν με ακρίβεια τις διατροφικές τους συνήθειες και τόνισαν ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
