 |
|
|  |  |  | 
Μια "Γέφυρα Ζωής" από 260 εθελοντές αιμοδότες στην Κοζάνη
Θεσσαλονίκη - (Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)
Μια “Γέφυρα Ζωής” έχουν δημιουργήσει περίπου 260 εθελοντές αιμοδότες από τη Κοζάνη, οι οποίοι, εκτός από αίμα, δίνουν και αιμοπετάλια καλύπτοντας έτσι και τις ανάγκες έξι ασθενών με λευχαιμία ηλικίας 3-32 ετών από την περιοχή τους. Ωστόσο η διαδικασία της λήψης αιμοπεταλίων μπορεί να γίνεται μόνο στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα μόνο πρωινές ώρες, γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα στους εθελοντές αιμοδότες από την Κοζάνη καθώς θα πρέπει να μετακινούνται σε εργάσιμες ώρες.
“Οι αιμοδότες μπορούν να πάρουν μόνο δύο φορές το χρόνο άδεια αιμοδοσίας από τη δουλειά τους, έτσι δεν μπορούν πάντα να πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη για να δώσουν αιμοπετάλια, το οποία μπορούν να τα δίνουν μέχρι και δύο φορές το μήνα. Από την άλλη η απόσταση ανάμεσα στην Κοζάνη και τη Θεσσαλονίκη και η διαδικασία λήψης αιμοπεταλίων που διαρκεί περισσότερο από μια ώρα κάνουν ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα” επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Βόμβας, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης “Γέφυρα Ζωής”.
Προσθέτει δε ότι το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί αν υπήρχε μία συσκευή μεταφοράς και διατήρησης αιμοπεταλίων έτσι ώστε να δίνουν οι εθελοντές αιμοδότες αιμοπετάλια στην Κοζάνη και να μη χρειάζεται να πηγαίνουν στο ΑΧΕΠΑ. Δυστυχώς όμως λόγω της κρίσης δεν υπάρχει δυνατότητα προμήθειας αυτής της συσκευής.
“Για παράδειγμα σήμερα ένας 12χρονος από την Κοζάνη που πάσχει από λευχαιμία και νοσηλεύεται στο ΑΧΕΠΑ έχει άμεση ανάγκη χορήγησης αιμοπεταλίων ομάδας 0+ και καλούμε να ευαισθητοποιηθούν δότες αιμοπεταλίων από τη Θεσσαλονίκη για να καλυφθεί αυτό το παιδί, γιατί είναι δύσκολο οι δικοί μας εθελοντές να πάνε από τη Κοζάνη στη Θεσσαλονίκη” επισημαίνει ο κ. Βόμβας.
“Αίμα μπορεί να δώσει κανείς 2-3 φορές το χρόνο, αιμοπετάλια όμως μπορεί να δώσει μέχρι δύο φορές το μήνα. Ο χρόνος ζωής των αιμοπεταλίων μέσα στον οργανισμό του κάθε ανθρώπου είναι 5-9 ημέρες ενώ από τη στιγμή που θα ληφθούν από το δότη θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέσα σε 4 ημέρες. Εμείς οργανώνουμε ομάδες 12-14 ατόμων που ανά δύο άτομα κάθε 2-3 ημέρες ημέρες δίνουν αιμοπετάλια” προσθέτει ο κ. Βόμβας.
Στο Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Κοζάνης “Γέφυρα Ζωής” που δημιουργήθηκε πριν 8 χρόνια έχουν οργανωθεί 260 εθελοντές αιμοδότες οι οποίοι δίνουν αίμα αλλά και αιμοπετάλια για τις ανάγκες τεσσάρων νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης (ΑΧΕΠΑ, Παπανικολάου, Θεαγένειο και Ιπποκράτειο).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
