Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διέξοδο από την κρίση αναζητούν οι νέοι, ρισκάρουν και ανοίγουν επιχειρήσεις 



Αθήνα

Διέξοδο από την οικονομική κρίση ψάχνουν οι νέοι στο άνοιγμα επιχειρήσεων. Μπορεί πολλά καταστήματα να βάζουν λουκέτο, υπάρχουν όμως τολμηροί που ρισκάρουν σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή και παίρνουν την τύχη στα χέρια τους μπαίνοντας δυναμικά στο χώρο των επιχειρήσεων. Η ανεργία και η συνεχής αναζήτηση εργασίας οδηγεί ακόμα πιο πολλούς νέους προς αυτήν την κατεύθυνση..

«Είναι ευκαιρία να ανοίγεις μαγαζί σε μια τέτοια περίοδο», δηλώνει ο Μανώλης Παπαδάκης, ιδιοκτήτης ρακομελάδικου στη Νέα Ιωνία. «Έχουμε ανοίξει λίγους μήνες και ο κόσμος ήδη μας υποστηρίζει. Είναι, ναι μεν, ένα ρίσκο, αλλά αν έχεις σωστή εξυπηρέτηση, ποιότητα στο φαγητό, αλλά και σωστές τιμές ο κόσμος θα σε προτιμήσει ανεξαρτήτως τα οικονομικά του». «Η επιλογή να ανοίξεις ένα τέτοιο χώρο παίζει ρόλο. Ο κόσμος έχει ανάγκη να βγαίνει. Το φαγητό δε θα πεθάνει ποτέ» υποστηρίζει ο κ. Παπαδάκης.

Την ίδια απόφαση να ανοίξουν ένα χώρο εστίασης και διασκέδασης στο Γκάζι, πήραν δυο φίλοι, ο Αλέξανδρος Καραγιάννης και ο Γιώργος Πανδής, θεωρώντας ότι είναι μια ευκαιρία για μια τέτοια επένδυση. «Ο κόσμος έχει σήμερα ανάγκη να βγει, να νιώσει την ανθρώπινη επαφή παρά να αγοράσει μια καινούρια μπλούζα ή ένα ζευγάρι παπούτσια» λέει ο κ. Πανδής και επισημαίνει ότι «για να πετύχει σήμερα ένα μαγαζί πρέπει να είναι αληθινό. Δεν υπάρχουν περιθώρια για «αρπαχτές» κι αυτό γιατί ο πελάτης έχει πάψει να είναι θύμα».

Είναι κι οι νέοι που βρίσκονται στο στάδιο της αναζήτησης ενός «παρεΐστικου» χώρου όπως ο Σπύρος Κοντομίχαλος. «Είναι η καλύτερη επένδυση σήμερα αν ξέρεις πώς να διαχειριστείς ένα τέτοιου είδους μαγαζί. Δεδομένου ότι κανείς δεν έχει λεφτά και προσέχει που θα ξοδέψει τα χρήματα του, η λύση είναι το μαγαζί που θα ανοίξεις να έχει προσωπική δουλειά αλλά και χαμηλές τιμές. Αυτό σκοπεύω να κάνω κι εγώ άμεσα».

Υπάρχουν όμως κι αυτοί που τολμούν να ανοίξουν καταστήματα άλλου είδους πιστεύοντας ότι δεν έχει σημασία τόσο το είδος αλλά οι τιμές. Ο Μάνος Σπυριδάκης ιδιοκτήτης καταστήματος υποδημάτων στη Νέα Ιωνία δηλώνει «Έμεινα χωρίς δουλειά ξαφνικά, αλλά έχοντας κάποια χρήματα στην άκρη αποφάσισα να ανοίξω κάτι δικό μου. Δε μπορείς να περιμένεις πότε θα βρεις δουλειά. Αυτός που θέλει να δουλέψει, θα το κυνηγήσει και θα τα καταφέρει».

Η Κατερίνα Πετράκη, ιδιοκτήτρια ανθοπωλείου στο Νέο Ηράκλειο δηλώνει: «Ανοίξαμε τον Ιούλιο μαζί με τον αδερφό μου. Είμαστε νέοι σʼ αυτό και δεν έχουμε εμπειρία. Όμως, εφόσον δεν υπάρχουν δουλειές πλέον είπαμε να το ρισκάρουμε και να το παλέψουμε».

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία