Η παχυσαρκία, ως κλινική και πολυπαραγοντική οντότητα (BMI > 30 kg/m²), λαμβάνει ολοένα και αυξανόμενες διαστάσεις, συνιστώντας μάστιγα για τη σύγχρονη κοινωνία. Πληθώρα ερευνών αποδεικνύει την επίδραση της παχυσαρκίας στη γονιμότητα, επισημαίνοντας ότι οι παχύσαρκες γυναίκες παρουσιάζουν τριπλάσια πιθανότητα εμφάνισης υπογονιμότητας, συγκριτικά με τις γυναίκες με φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος. Άλλωστε, η δυσμενής επίδραση της παχυσαρκίας στη γονιμότητα έχει περιγραφεί από τον Ιπποκράτη και συγκεκριμένα αναλύεται στην αναφορά του για τους Σκύθες. Στο εδάφιο αναφέρεται ότι «Άτομα με τέτοια σωματική κατανομή και κράση δεν είναι γόνιμα… αίτια είναι η παχυσαρκία... Η μήτρα είναι ανίκανη να δεχτεί το σπέρμα, ενώ η έμμηνος ρύση επέρχεται σπάνια και διαρκεί λίγο».

Ο μηχανισμός, ωστόσο, που συνδέει την παχυσαρκία με την υπογονιμότητα δεν έχει διευκρινισθεί πλήρως. Οι παχύσαρκες γυναίκες και ιδιαίτερα εκείνες με κεντρικού τύπου παχυσαρκία, παρουσιάζουν διαταραχές του άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-ωοθήκες και κατά συνέπεια, διαταραχές του εμμηνορρυσιακού κύκλου και συχνότερους ολιγο-ανωοθυλακιορρηκτικούς κύκλους. Οι ορμονικές διαταραχές που παρατηρούνται, επιδρούν αρνητικά στην ωοθυλακιορρηξία, στην ανάπτυξη του ενδομητρίου, καθώς και στην εμφύτευση της βλαστοκύστης. Επίσης, καταλυτικός θεωρείται και ο ρόλος του λιπώδους ιστού, που προκαλεί διαταραχές τόσο στην έκκριση των φυλετικών ορμονών, όσο και στη βιοδιαθεσιμότητά τους. Έμμεσα, ωστόσο, η παχυσαρκία επιδρά μέσω επιπρόσθετων ορμονών, των οποίων τα αυξημένα επίπεδα συσχετίζονται με την υπογονιμότητα, όπως η λεπτίνη. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι, η ελαττωμένη γονιμότητα αφορά τόσο τους φυσιολογικούς όσο και τους υποβοηθούμενους αναπαραγωγικούς κύκλους.

Σταχυολογώντας, συμπεραίνεται ότι, η απώλεια βάρους, μέσω των ορθών διατροφικών επιλογών, άσκησης ή ακόμη και βαριατρικής χειρουργικής αποκαθιστά την έμμηνο ρύση και την ωοθυλακιορρηξία, βελτιώνοντας τις πιθανότητες για γονιμοποίηση αλλά και την εμβρυική-μητρική υγεία και ελαχιστοποιώντας τις επιπλοκές κατά τη διάρκεια της κύησης. Συνεπώς, οι κλινικοί ιατροί θα πρέπει να συνιστούν και να επικροτούν την επίτευξη απώλειας βάρους σε όλες τις παχύσαρκες γυναίκες, πριν ακόμη από την προσπάθεια φυσιολογικής ή υποβοηθούμενης γονιμοποίησης.

Σύντομο βιογραφικό

Η Φιλιππιάδου Μαγδαληνή γεννήθηκε στις 2/3/1988 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διαμένει. Το 2005 αποφοίτησε πρώτη από το Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης με βαθμό Άριστα «19,6» και εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. Στις 28/7/2011 αποφοίτησε πρώτη από την Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. με βαθμό Άριστα «9,09». Ως εκπρόσωπος των τελειοφοίτων, εκφώνησε τον Όρκο της Ιατρικής Σχολής καθώς και τον Όρκο του Ιπποκράτη. Έχει συμμετάσχει σε ποικίλα επιστημονικά συνέδρια, ενώ εργασία της δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επιθεώρηση Κλινικής Φαρμακολογίας και Φαρμακοκινητικής, με θέμα «Βενζοδιαζεπίνες και τρίτη ηλικία». Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αυριανή Μακεδονίας-Θράκης, με κείμενα ιατρικού περιεχομένου και παράλληλα αναμένει την πρόσληψή της στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης για την ειδικότητα της ψυχιατρικής.