Οι ρινικοί πολύποδες θεωρούνται ως μια φλεγμονώδης κατάσταση του βλεννογόνου των ρινικών κοιλοτήτων και των παραρρινίων κόλπων και είναι καλοήθεις (οίδημα) σχηματισμοί.

Οι πολύποδες, πολύ μικροί αρχικά, συγκεντρώνονται στην αριστερή και δεξιά ρινική θαλάμη και με τις εκκρίσεις τους αυξάνονται, κρέμονται από την οροφή των ρινικών κοιλοτήτων ή των μέσων ρινικών κογχών και αποφράσσουν, τελικά, τη ρινική κοιλότητα.
Καταλαμβάνουν τα ιγμόρεια και τα παραρρίνια, κάτι που μπορεί να φανεί σε μια αξονική ή μαγνητική τομογραφία και εμποδίζουν τον ασθενή να αναπνεύσει από τη μύτη, με συνέπεια να μειωθεί και η όσφρησή του: Μπλοκάρει ο ρινικός βλεννογόνος στο υψηλό σημείο της μύτης, γεγονός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεγάλη αναπηρία, αφού έτσι χάνει δύο μαζί αισθήσεις, την καλή όσφρηση και τη γεύση που τη συνοδεύει.
Οι ρινικοί πολύποδες χαρακτηρίζονται ως ηωσινοφιλικοί και ως μη ηωσινοφιλικοί και πολλοί ασθενείς με ρινικούς πολύποδες πάσχουν ταυτόχρονα και από άσθμα (τριάδα του Βίρχοφ: ο ασθενής έχει άσθμα, ρινικούς πολύποδες και είναι αλλεργικός στην ασπιρίνη), έχουν χρόνια μη αλλεργική ρινίτιδα και σπανιότερα αλλεργική ρινίτιδα.
Πιθανώς, στην ανάπτυξη των ρινικών πολύποδων να συμβάλλουν η αλλεργία, οι ιογενείς, οι βακτηριακές και οι μυκητιασικές λοιμώξεις και η ατμοσφαιρική ρύπανση, οι οποίοι απορρυθμίζουν τον μηχανισμό της φλεγμονής του βλεννογόνου του πλάγιου τοιχώματος των ρινικών κοιλοτήτων.

Θεραπεία -χειρουργική αντιμετώπιση
Αν δεν εξαλειφθούν οι πολύποδες με φαρμακευτική αγωγή (αντιβιοτικά, ενδορρινικά κορτικοστεροειδή, αντιφλεγμονώδεις θεραπείες ή τοπικά διουρητικά, όπως η αμιλορίδη και η φουροσεμίδη) απαιτείται χειρουργική επέμβαση.
Την τελευταία εικοσαετία οι ρινικοί πολύποδες αφαιρούνται με τη βοήθεια της λειτουργικής ενδοσκοπικής χειρουργικής των παραρρινίων.
Με ενδοσκόπιο εισερχόμαστε στη μύτη, ώστε να εντοπίσουμε τα σημεία απόφραξης που εμποδίζουν τη ροή του αέρα. Εντοπίζουμε τους πόρους του ιγμορείου και τους ανοίγουμε για να αερίσουμε τα παραρρίνια. Ανοίγουμε τους φυσικούς κόλπους των πρόσθιων- οπίσθιων κυψελών. Μπορεί να έχουν δημιουργηθεί ρινικοί πολύποδες -επιπλοκή της ιγμορίτιδας και της χρόνιας φλεγμονής- φουσκάλες που γεμίζουν το εσωτερικό της μύτης, δημιουργώντας πάρα πολλά προβλήματα. Η μάζα των πολυπόδων κρατάει τις βλέννες, που γυρίζουν προς τη μύτη και τον λαιμό και δημιουργούν προβλήματα, ακόμη και ωτίτιδες, αφού οι βλέννες μετακινούνται μέσω της ευσταχιανής σάλπιγγας (μέσω της οποίας συγκοινωνεί το μέσο αυτί με το ρινοφάρυγγα).
Ο ασθενής μπορεί παράλληλα να έχει στραβό διάφραγμα που θα πρέπει να ευθειαστεί, θα πρέπει να μειωθούν οι ρινικές κόγχες, να καθαριστούν αν υπάρχουν τα στοιχεία ιγμορίτιδας, να αφαιρεθούν οι πολύποδες.
Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνουμε τη φυσική οδό, μέσω της οποίας -και με τη λειτουργία των κροσσών- οι βλέννες απομακρύνονται από τη μύτη.

Πρόληψη

Για πρόληψη δίνεται φαρμακευτική αγωγή και είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για τη διάγνωση η αξονική ή η μαγνητική τομογραφία.
Οι ψεκασμοί των ρινικών κοιλοτήτων με φυσιολογικό ορό συνιστώνται πολλές φορές την ημέρα και μπορούν να αντιμετωπίσουν την ανάπτυξη των βακτηριδίων που με τις  εκκρίσεις τους συντηρούν τους πολύποδες.
Όσοι έχουν κάνει χειρουργική των παραρρινίων, θα πρέπει να επισκέπτονται πιο συχνά τον γιατρό τους. Θα πρέπει να γίνεται επιμελής καθαρισμός, αφού αν παραμεληθούν τα στόμια που έχουν ανοιχτεί θα μαζέψουν κρούστες και πιθανώς θα κλείσουν, με συνέπεια να ακυρωθεί το ίδιο το χειρουργείο.
Με τα τακτικά ραντεβού, μπορούμε εύκολα να εντοπίσουμε μια πιθανή ανάπτυξη  πολύποδα –επειδή οι πολύποδες συχνά υποτροπιάζουν- και να την αντιμετωπίσουμε αμέσως με αγωγή και πιο εντατική θεραπεία, ώστε να άρουμε τα συμπτώματα.
Μετά το χειρουργείο, λοιπόν, συνεχίζεται η θεραπεία του ασθενούς, σε ένα όμως καλό περιβάλλον, με μια μύτη ανοιχτή που αναπνέει και σε πολύ καλή λειτουργία.