Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




STOP  ΣΤΙΣ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΩΝ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΛΟΓΩ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ Η ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΒΑΖΕΙ Η ΜΙΚΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ

του χειρουργού ορθοπεδικού, μικροχειρουργού χειρός κ Γιάννη Ιγνατιάδη



Αθήνα

Stop ,   στην αναπηρία των δακτύλων του χεριού, την οποία προκαλεί η ρευματοειδής αρθρίτιδα αλλά και οι καταστροφικοί τραυματισμοί των αρθρώσεων , βάζει πλέον η μικροχειρουργική με τις κεραμικές μικρό-προθέσεις!

Μάλιστα, όπως τονίστηκε στο Παναμερικανικό Συνέδριο Επανορθωτικής Μικροχειρουργικής, Χειρουργικής Χεριού και Περιφερικών Νεύρων( 8με 14 Ιανουαρίου στη Χαβάη)  η αποκατάσταση στη σοβαρή βλάβη των δακτύλων είναι δια βίου, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες μετά τα πρώτα δέκα χρόνια το ποσοστό επιτυχίας στις συγκεκριμένες επεμβάσεις κυμαίνεται πάνω από 70%!

« Είναι σημαντικό  επίτευγμα  για την μικροχειρουργική χεριού να δίνει φυσική κίνηση στις αρθρώσεις των δακτύλων στο χέρι μιας γυναίκας η ενός πιανίστα, παρ ότι  αυτό είχε υποστεί βαρειά βλάβη είτε από αρθρίτιδα  είτε από τραυματισμό» αναφέρει ο χειρουργός ορθοπεδικός, μικροχειρουργός χειρός κ Γιάννης Ιγνατιάδης.

Η διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης για την αποκατάσταση των δακτυλικών αρθρώσεων  με  κεραμικές μικρό-προθέσεις, γίνεται με τοπική νάρκωση και δε ξεπερνά τα 45 λεπτά.

Ο ασθενής παραμένει για νοσηλεία στο νοσοκομείο μόλις ένα βράδυ και μετά την επιστροφή στο σπίτι  το χέρι ακινητοποιείται με νάρθηκα  για δυο  εβδομάδες, ενώ απαιτείται φυσικοθεραπεία για 4-5 εβδομάδες.

« Ο ασθενής  θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή και βαρύτητα  στις οδηγίες του γιατρού μετά την επέμβαση. Δεν θα πρέπει επιφορτίζει το χέρι με κραδασμούς και βαριές εργασίες,  προκειμένου να μην κακοποιούνται τα δάκτυλα και να φθείρονται  πρώιμα οι προθέσεις» πρόσθεσε ο κ Ιγνατιάδης.

 

                        ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ    ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Το λειτουργικό αποτέλεσμα της επέμβασης εξαρτάται από το βαθμό της αρχικής βλάβης, την ποιότητα της πρόθεσης, την τελειότητα της τεχνικής του γιατρού (καλή εκπαίδευση και εργαλεία), την πληρότητα και επάρκεια της μετεγχειρητικής φυσικοθεραπείας που ακολουθει ο ασθενής.

Ωστόσο σύμφωνα με επιστημονικές  μελέτες, που έγιναν σε ομάδες ασθενών, οι οποίοι  χειρουργήθηκαν με τα νέα υλικά (pyrocarbon ή ceramic) το ποσοστό επιτυχίας μετά τα δέκα πρώτα χρόνια ξεπερνά το 70%.

 Μάλιστα οι ασθενείς αυτοί δήλωσαν από 70-81%  απόλυτα ικανοποιημένοι έως ικανοποιημένοι όσον αφορά τη βελτίωση εύρος κίνησης που επετεύχθη στις αρθρώσεις των δακτύλων. Αντίστοιχα μικρότερα ποσοστά επιτυχίας είχαν οι ασθενείς που χρησιμοποίησαν  μικρό-προθέσεις σιλικόνης(SILASTIC).

Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μακροβιότητα (από 10 χρόνια μέχρι και δια βίου μπορεί να εξασφαλισθεί αν αποφεύγονται οι υπερβολικές φορτίσεις, η υπέρχρηση και οι κραδασμοί) δεδομένου ότι στα δάκτυλα δεν έχουμε την αναγκαστική φόρτιση με όλο το βάρος του σώματος όπως στα κάτω άκρα. Κι αυτό το τονίζουν γιατί πχ οι προθέσεις  ισχίου ή γόνατος δεν επιβιώνουν πάνω από  15 χρόνια.

Η εφαρμογή αυτών των κεραμικών μικρό-προθέσεων δεν έχουν ένδειξη σε άτομα που κάνουν extreme sport όπως πολεμικές τέχνες, μποξ, αναρρίχηση  και σε αυτούς που κάνουν βαρειές χειρονακτικές εργασίες.

 

                 ΠΑΛΙΕΣ  ΜΕΘΟΔΟΙ  ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

Η καταστροφή των αρθρώσεων των δακτύλων(καταστροφή του αρθρικού χόνδρου των αρθρικών επιφανειών) είτε λόγω αρθρίτιδας(εκφύλιση ή ρευματισμοί) είτε λόγω τραυματισμού(ενδοαρθρικό κάταγμα με συντριβή) μέχρι πρό τινος θεραπευόταν με αρθρόδεση(μόνιμη αγκύλωση με βίδες) των εν λόγω αρθρώσεων. Πρώτα όμως ο χειρουργός αφαιρούσε τον εναπομείναντα αρθρικό χόνδρο ,με αποτέλεσμα την κατάργηση της άρθρωσης και της κίνησης του δακτύλου.

 Αυτή η θεραπεία είχε σκοπό την κατάργηση του πόνου, τό σταμάτημα της εξέλιξης της αρθρίτιδας και την εξασφάλιση σταθερότητας στο δάκτυλο. Τα αρθριτικά δάκτυλα, είτε από ρευματισμούς ,είτε από τραυματισμούς (μετατραυματική αρθρίτιδα) παρουσιάζουν έντονο πόνο και αστάθεια.

 Οι πάσχοντες δεν μπορούσαν να εργασθούν, αλλά και να συλλαβουν αντικείμενα στη καθημερινη τους διαβίωση, ενώ το εύρος κίνησης κάμψης-έκτασης προοδευτικά περιοριζόταν  μέχρι τελικής αγκύλωσης.

Μέχρι την δεκαετία του 1990 οι προθέσεις αρθρώσεων έχαιραν ευρείας εφαρμογής στη θεραπεία αρθρίτιδος ισχίων και γονάτων. Σήμερα  αντικαθίστανται με επιτυχία και άλλες οι αρθρώσεις όπως οι αρθρώσεις τών δακτύλων και κυρίως οι δύο πρώτες (μετακαρποφαλλαγγικές και εγγύς φαλαγγοφαλαγγικές).

Μετά το 1990 χρησιμοποιήθηκαν αρχικά μεταλλικές προθέσεις στα δάκτυλα ενώ αργότερα δοκιμάσθηκαν προθεσεις σιλικόνης(SILASTIC) . Μετά το 2000 επικράτησαν οι προθέσεις από PIROCARBONκαι αργότερα από ΚΕΡΑΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ.

www.ignatiadismicrohand.eu, www.microhand-ortho-spine.gr, www.greekmedicaltravels.com  .              Τηλ 210 6974278-80,  κιν. 6944251529



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία