|
| | | |
Μπερλουσκόνι
«Με ανέτρεψαν επειδή εμπόδιζα την Γερμανία»
Ρώμη - (Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)
«Δεν εκπλήσσομαι, με ανέτρεψαν επειδή στάθηκα εμπόδιο στην πολιτική της Γερμανίας» και "αρνήθηκα να μετατραπεί και η Ιταλία σε αποικία όπως η Ελλάδα με την τρόικα", δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σχολιάζοντας τις αποκαλύψεις που κάνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών της αμερικανικής κυβέρνησης Τίμοθι Γκάιτνερ στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Stress test», ο οποίος αποκαλύπτει πως, το 2011, υψηλοί ιθύνοντες της ΕΕ ζήτησαν από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να συνεργασθεί μαζί τους για να επιτύχουν την παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι από την πρωθυπουργία.
«Εδώ και καιρό έχω δηλώσει ότι το 2011 έγιναν συντονισμένες κινήσεις που ξεκίνησαν από την Ιταλία, αλλά στην συνέχεια επεκτάθηκαν και στο εξωτερικό, οι οποίες στόχευαν στην αντικατάσταση της κυβέρνησή μου- την οποία είχαν εκλέξει οι πολίτες- με μια άλλη, διαφορετική», δήλωσε ο ιταλός κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός στην εφημερίδα «Κοριέρε Ντέλα Σέρα».
Παράλληλα, σε συνέντευξή του προς το τηλεοπτικό κανάλι του ομίλου του, το «Canale 5», ο Μπερλουσκόνι πρόσθεσε ότι «υπήρξε ξεκάθαρη βούληση να βγει από την μέση ένας πρωθυπουργός που είχε εκλεγεί δημοκρατικά, ο οποίος παρεμπόδιζε τα λάθος συμφέροντα άλλων χωρών, αρχίζοντας από την Γερμανία».
Ο «πρώην Καβαλιέρε» αποκάλυψε παράλληλα ότι «στη σύνοδο της G20 των Καννών, φίλοι και συνάδελφοι τον ρώτησαν για ποιο λόγο ήθελε να παραιτηθεί, διότι ήδη κυκλοφορούσε η πληροφορία ότι επρόκειτο να τον διαδεχθεί ο Μάριο Μόντι».
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι πρόσθεσε ότι «ο Ομπάμα φέρθηκε καλά» ενώ υπογράμμισε ότι «σε δυο αλλεπάλληλες συνεδριάσεις η 'Αγγελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί προσπάθησαν να τον πείσουν να δεχθεί την οικονομική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», αλλά εκείνος αρνήθηκε «για να μην μετατραπεί και η Ιταλία σε αποικία, όπως συνέβη στην Ελλάδα, με την Τρόικα».
Πηγές, τέλος, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τις οποίες επικαλείται ο ιταλικός Τύπος, τονίζουν ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση υπερασπίσθηκε πάντα την αυτονομία της Ιταλίας, θεωρώντας ότι δεν έπρεπε να τεθεί υπό ελεγχόμενη διαχείριση, όπως επιθυμούσαν, αντιθέτως, οι Ηνωμένες Πολιτείες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|