|
| | | |
Θεωρείται "η κοκαϊνη τών φτωχών"
Σήμα κινδύνου από τους ειδικούς για το ναρκωτικό σίσα
Αθήνα - (Ανταπόκριση Β.Παπαπαναγιώτου)
Θραύση κάνει στις γειτονιές των τοξικομανών της Αθήνας το ισχυρό ναρκωτικό σίσα, που χαρακτηρίζεται ως η «κοκαΐνη των φτωχών» με τους ειδικούς να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου με αφορμή και την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών.
Οποιοσδήποτε μπορεί να το προμηθευτεί στις πιάτσες των τοξικομανών, σε τιμές ακόμα και από 1 ευρώ, ενώ η ανώτερη τιμή της δόσης φτάνει τα 4 ευρώ. Παρασκευάζεται σε αυτοσχέδια εργαστήρια (μπορεί να παρασκευαστεί ακόμα και στην κουζίνα ενός σπιτιού), ενώ σύμφωνα με τους ειδικούς, το δυνατό αυτό παραισθησιογόνο προκαλεί στον χρήστη υπερκινητικότητα, επιθετικότητα, αλλά και αϋπνία για σχεδόν ένα 24ωρο.
Όπως εξηγεί ο Γεράσιμος Παπαναστασάτος, από το ΚΕΘΕΑ, το σίσα δημιουργείται με παράλλαξη της μοριακής δομής της αμφεταμίνης και είναι σε κρυσταλλική μορφή. Η διαδικασία παραγωγής του, επισημαίνει, είναι σύντομη, εύκολη και φτηνή και αν και οι χρήστες ουσιών γνωρίζουν το πόσο τοξικό είναι, πολλές φορές αναγκάζονται να το χρησιμοποιούν λόγω της χαμηλής του τιμής.
Υγρά μπαταρίας, σαμπουάν ακόμη και λάδια μηχανής είναι μέρος των συστατικών αυτού του ναρκωτικού, με βασικό του συστατικό τον φώσφορο.
«Δεν ξεκινάει κάποιος με το σίσα» λέει ο κ. Παπαναστασάτος και συνεχίζει: «Είναι μία ουσία διεγερτική. Οι χρήστες του είναι κυρίως χρήστες και πολλών άλλων ουσιών που δοκιμάζουν κι αυτό. Το ότι είναι διεγερτική αυτή η ουσία έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των χρηστών. Το σίσα συνδέεται, επίσης, με σεξουαλική υπερδιέγερση και επιτίθεται στην αντίληψη του χρήστη. Εξαιτίας του υπάρχει αύξηση των ανεπιθύμητων κυήσεων μεταξύ των γυναικών που κάνουν χρήση, αλλά και σημαντική αύξηση της μετάδοσης των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ασθενειών με αποκορύφωμα τον HIV τα τελευταία χρόνια (ειδικά τη διετία 2010- 2012) που μάς έχει προκαλέσει ανησυχία, αφού οφείλεται κυρίως στην επιθετικά σεξουαλική συμπεριφορά, αλλά και στην κοινή χρήση βελονών».
Η κοινωνιολόγος Ιωάννα Σιάμου, από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ) επισήμανε ότι αν και η παρασκευή του σίσα είναι εύκολη, μέχρι στιγμής, δεν έχει βρεθεί κάποιο αυτοσχέδιο εργαστήριο στην Ελλάδα.
«Παρατηρούμε από τα στατιστικά στοιχεία πως έχουν αυξηθεί οι κατασχέσεις όσον αφορά σε αυτή την ουσία τα τελευταία χρόνια, ενώ διαφαίνεται επίσης πως οι ναρκομανείς χρησιμοποιούν το σίσα ως "δευτερεύουσα" ουσία. Αποφεύγουν μάλιστα τη συστηματική χρήση, λόγω των έντονων παρενεργειών. Οι χρήστες κυρίως εμφανίζουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα μετά τη χρήση του, ενώ δεν λείπουν και δερματικές αντιδράσεις» λέει η κ. Σιάμου.
Αναφορικά με την τοξικότητα του σίσα ο κ. Παπαναστασάτος εξηγεί ότι είναι τόσο μεγάλη, σε σχέση με τις άλλες ναρκωτικές ουσίες που τα προβλήματα που προκαλεί στον οργανισμό γίνονται άμεσα αντιληπτά. «Τις βλάβες που μπορεί να προκαλέσει στον ανθρώπινο οργανισμό η μακροχρόνια χρήση ηρωίνης, το σίσα μπορεί να τις προκαλεί σε ελάχιστο διάστημα, ενώ η έντονη αφυδάτωση των ιστών που προκαλεί, οδηγεί νέους ανθρώπους να μοιάζουν σαν ηλικιωμέν
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|