Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το "Λουλούδι της Σρεμπρένιτσα" σύμβολο μνήμης και αγώνα κατά της γενοκτονίας



Σαράγεβο

Κάθε “Λουλούδι της Σρεμπρένιτσα” κουβαλά μία ιστορία, θλίψη και μνήμη, είναι έργο τέχνης ο συμβολισμός του οποίου διαφυλάσσει από τη λήθη το μεγαλύτερο έγκλημα στο ευρωπαϊκό έδαφος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τη γενοκτονία στην πόλη της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, τον Ιούλιο του 1995.

Το πλεκτό άνθος με λευκά πέταλα και πράσινο χρώμα στο κέντρο δημιουργούν γυναίκες της Βοσνίας, μεταξύ άλλων και μητέρες της Σρεμπρένιτσα, στις οποίες έχει μείνει μόνον η ανάμνηση των πιο αγαπημένων τους προσώπων που εκτελέστηκαν στις 11 Ιουλίου του 1995.

Όποιος φορά το λουλούδι τιμά τα θύματα και δείχνει την αλληλεγγύη του στις μητέρες της Σρεμπρένιτσα, του Πριέντορ, της Φότσα, του Βίσεγκραντ και άλλων περιοχών της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, όπου διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου σε βάρος αμάχων.

Δημιουργήθηκε με την επιθυμία να μην ξεχαστούν τα εγκλήματα και αποτελεί σύμβολο μάχης κατά της γενοκτονίας και κατά του ανθρώπινου μαρτυρίου.

Το λουλούδι “Μνήμη” για πρώτη φορά παρουσιάστηκε την 1η Ιουλίου του 2011 και ήταν έμπνευση του συλλόγου γυναικών της Γκρατσάνιτσα, στη βορειανατολική Βοσνία, που επιδιώκει την προστασία της τεχνικής “keranje”, της δημιουργίας δαντέλας με πολύ λεπτό βελονάκι και πολύ λεπτό νήμα.

Εκείνη την ημέρα μοιράστηκαν 15.000 λουλούδια σε όλη τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη.

“Η ιδέα ήταν του τότε θρησκευτικού ηγέτη της ισλαμικής κοινότητας, Μουσταφά Τσέριτς, επειδή η Σρεμπρένιτσα χρειαζόταν ένα σύμβολο μνήμης για τα αθώα θύματα της γενοκτονίας και του αγώνα κατά της γενοκτονίας” δήλωσε στο βοσνιακό πρακτορείο ειδήσεων FENA, η πρόεδρος της οργάνωσης Αζεμίνα Αχμεντμπέγκοβιτς.

Το μέλος του συλλόγου Γιασμίνα Τσάμντιτς έκανε κάποια δείγματα λουλουδιών από μετάξι και βαμβάκι και έγινε η επιλογή.

Το λευκό χρώμα των πετάλων συμβολίζει το μαρτύριο, το πράσινο χρώμα στο κέντρο του άνθους αντιπροσωπεύει την ελπίδα και τα 11 πέταλα συμβολίζουν την 11η Ιουλίου του 1995, εξήγησε η κ. Αχμεντμπέγκοβιτς.

Ο σύλλογος γυναικών της Γκρατσάνιτσα έχει κατοχυρώσει τα δικαιώματα για τη δημιουργία του λουλουδιού και ελέγχει την ποιότητα των χειροποίητων δημιουργιών.

Το “Λουλούδι της Σρεμπρένιτσα” φτιάχνεται από άνεργες γυναίκες, από γυναίκες που έχασαν τον πατέρα, το σύζυγο ή το γιο. Τα λουλούδια τους βοηθούν να είναι ανεξάρτητες οικονομικά και με ένα αξιοπρεπή τρόπο να συνεχίσουν να αγωνίζονται, τόνισε η πρόεδρος του συλλόγου.

Το λουλούδι είναι γνωστό και εκτός των συνόρων της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης και οι γυναίκες που τα δημιουργούν είναι περήφανες για την ένδειξη σεβασμού προς τα θύματα της γενοκτονίας στη Σρεμπρένιτσα.

Το έχουν φορέσει στο πέτο τους μεταξύ άλλων η διάσημη ηθοποιός του Χόλυγουντ και Πρέσβειρας Καλής Θέλησης του ΟΗΕ, Αντζελίνα Τζολί, ο πρόεδρος της Κροατίας, Ίβο Γιοσίποβιτς, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο πρώην ποδοσφαιριστής Έρικ Καντονά.

  Φέτος συμπληρώνονται 19 χρόνια από τη σφαγή περίπου 8.000 Μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών στη Σρεμπρένιτσα από δυνάμεις των Σέρβων της Βοσνίας.

Στο κοιμητήριο Ποτοτσάρι, κοντά στη Σρεμπρένιτσα τα τελευταία 11 χρόνια έχουν ταφεί τα λείψανα 6.066 θυμάτων της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία