Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι άνθρωποι με δημιουργικό πνεύμα είναι πιο ευάλωτοι στην κατάθλιψη και τους εθισμούς, επισημαίνουν ειδικοί



Αθήνα

Η διασημότητα και τα πλούτη δεν βοηθούν σε τίποτα για αυτό: ηθοποιοί, μουσικοί και συγγραφείς είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην κατάθλιψη και τις εξαρτήσεις —όπως ο ηθοποιός Ρόμπιν Ουίλιαμς, που βρέθηκε νεκρός —, σε σύγκριση με τους κοινούς θνητούς, σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες.

Καλλιτέχνες όπως ο Τζιμ Κάρεϊ, η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, ο Μελ Γκίμπσον έχουν μιλήσει δημόσια για τις εξαρτήσεις τους, που συνδέονταν, ή όχι, με την κατανάλωση αλκοόλ και την χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι κάθε ηλικίας πάσχουν από κατάθλιψη σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Στην πλέον σοβαρή μορφή της, θα μπορούσε να οδηγήσει στην αυτοκτονία» υπογράμμισε ο ΠΟΥ, ο οποίος αναφέρει μια εκτίμηση «1 εκατομμυρίου θανάτων κάθε χρόνο».

Η υπεύθυνη τύπου του Ρόμπιν Ουίλιαμς, Μάρα Μπουξμπάουμ, εξήγησε ότι ο πρωταγωνιστής των ταινιών Good Morning Vietnam, Mrs Doubtfire, Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ ή Ο κύκλος των χαμένων ποιητών υπέφερε τον τελευταίο καιρό από «σοβαρή κατάθλιψη».

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο Ουίλιαμς βρέθηκε απαγχονισμένος με μια ζώνη και με τις φλέβες κομμένες. Η αιτία του θανάτου του είναι «αυτοκτονία από ασφυξία».

Για τον καθηγητή Μισέλ Ρεϊνό, επικεφαλής του τμήματος ψυχιατρικής και εξαρτήσεων στο νοσοκομείο Paul Brousse στο Βιγζουίφ κοντά στο Παρίσι, υπάρχει σύνδεση μεταξύ δημιουργικού ταλέντου, κατάθλιψης και εθισμού.

«Οι καλλιτέχνες είναι συχνά άνθρωποι περισσότεροι ευαίσθητοι, βιώνουν εντονότερα τα συναισθήματά τους. Αυτό ισχύει γενικά για συγγραφείς, ποιητές, μουσικούς, τους μεγάλους ηθοποιούς, όμως πίσω τους κρύβονται όντα συχνά ανήσυχα, με κατάθλιψη, αγχώδη, διπολικά» περιγράφει ο ίδιος.

Για αυτό ακριβώς τα προϊόντα (αλκοόλ, ναρκωτικά) που είναι γενικά διαθέσιμα στο περιβάλλον τους —«ένα περιβάλλον ευχαρίστησης, γιορτής, χρημάτων»— αντιμετωπίζονται ως μέσα που διευκολύνουν την καλλιτεχνική έκφραση.

Πρέπει να προστεθεί σύμφωνα με τον Ρεϊνό η πίεση που ασκείται λόγω της επιτυχίας και ότι οι ηθοποιοί που ζουν «μέσα σε ένα είδος ναρκισσιστικής ευφορίας».

«Λένε ότι παίζουν την ζωή τους και τον ναρκισσισμό τους σε κάθε ταινία ή κάθε θεατρικό έργο».

«Υπάρχουν προηγούμενες μελέτες που συνδέουν το δημιουργικό ταλέντο και τα προβλήματα πνευματικής υγείας ακόμα και αν ο ακριβής μηχανισμός παραμένει ένα μυστήριο» υποστηρίζει ο καθηγητής Βίκραμ Πατέλ, διευθυντής του βρετανικού Κέντρου παγκόσμιας ψυχικής υγείας (Global Mental Health).

«Τα κυκλώματα του εγκεφάλου απ' όπου προέρχεται η δημιουργικότητα είναι τα ίδια με εκείνα της ψυχικής ασθένειας, καθ’ αυτόν τον τρόπο το να είναι κανείς δημιουργικός θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο μιας ψυχικής ασθένειας» υπογράμμισε ο ίδιος.

Μια έρευνα του Journal of Phenomenological Psychology του 2009 επιβεβαιώνει ότι εάν το να είναι κανείς διάσημος φέρνει πλούτη, προνόμια και «συμβολική αθανασία», υπάρχει ένα ψυχικό τίμημα που πληρώνει κανείς για μία κατάσταση που απομονώνει τα πρόσωπα, τους καθιστά καχύποπτους προς τους άλλους και μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαχωρισμό μεταξύ του «διάσημου προσώπου» και του «προσώπου στην ιδιωτική ζωή».

Για τον Τζέφρι Μπορενστάιν, πρόεδρο του ιδρύματος Έρευνας Εγκεφάλου και Συμπεριφοράς (Brain and Behavior Research) στη Νέα Υόρκη, «οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί κάποιος που φαίνεται να τα έχει όλα μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη».

«Συχνά πιστεύουμε ότι η κατάθλιψη προκύπτει στην περίπτωση μιας δυσκολίας στην ζωή —και μερικές φορές αυτό συμβαίνει— όμως πολλές φορές η κατάθλιψη έρχεται χωρίς να ένα ξεκάθαρο αναγνωρισμένο κίνητρο» τόνισε.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία