Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το αγόρι που νίκησε τον Έμπολα χορεύοντας



Αθήνα

Δείτε το απίστευτο βίντεο εδώ

Στον ειδικό χώρο με τα επιβεβαιωμένα περιστατικά Έμπολα στο θεραπευτικό κέντρο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Φόγια της Λιβερίας, οι 2 στους 3 ασθενείς δεν θα καταφέρουν τελικά να νικήσουν τον θανατηφόρο ιό.

Κάποιοι ασθενείς μαζεύονται σε ξύλινα παγκάκια και πλαστικές καρέκλες. Ένα τρανζίστορ παίζει δυνατά Azonto, μουσική από την γειτονική Γκάνα. Οι άνθρωποι είναι αδύναμοι και αποκαμωμένοι, ξαπλωμένοι οι περισσότεροι στα κρεβάτια τους ενώ το ανοσοποιητικό τους σύστημα δίνει μεγάλη μάχη με τον Έμπολα, κόντρα στις πιθανότητες.

Εκτός από έναν ασθενή: Ο Μαμαντί, ένα εντεκάχρονο αγόρι, χορεύει στους ρυθμούς Azonto, κάνοντας τους άλλους ασθενείς να χαμογελούν μετά από πολύ καιρό. Κάνει άλματα, γονατίζει, κουνάει τα χέρια του και λικνίζεται με μεγάλη επιδεξιότητα. Δεν σταματά, δεν κουράζεται ποτέ.

Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς αλλά ο Μαμαντί είναι ένας ακόμη ασθενής Έμπολα. «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε» αναφέρει η Δρ. Ρομπέρτα Πετρούτσι από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. «Σκεφτήκαμε ότι ίσως να είχε γίνει κάποιο λάθος».  Οι εξετάσεις του Μαμαντί ξαναστάλθηκαν στα εργαστήρια ενώ του χορηγήθηκαν πολυβιταμίνες, παρακεταμόλη, αντιβιοτικά και ανθελονοσιακά χάπια καθώς το μικρό αγόρι ήταν θετικό και στην ελονοσία.

Η αδερφή του Μαμαντί, 14 ετών, εισήχθη και αυτή στην κλινική μια εβδομάδα αργότερα. Ωστόσο, δεν τα κατάφερε. Λίγες μέρες μετά απεβίωσε. Όταν η μητέρα του τον πληροφόρησε με δάκρυα στα μάτια, εκείνος παρέμεινε δυνατός. «Μην κλαις Μαμά» είπε μόνο.

Στις 4 Σεπτέμβρη, μετά από 3 θετικά τεστ που έχουν προηγηθεί, βγαίνουν τα αποτελέσματα της τέταρτης εξέτασης του Μαμαντί. Το τεστ είναι επιτέλους αρνητικό. Ο Μαμαντί βγαίνει από το θεραπευτικό κέντρο τρέχοντας. «Είμαι πολύ χαρούμενος» λέει το εντεκάχρονο αγόρι, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι μόλις βγήκε νικητής στο παιχνίδι με τον θάνατο. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν θα σταθούν τόσο τυχεροί.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν την παρέμβαση για τον Έμπολα στη Δυτική Αφρική τον Μάρτιο 2014 και αυτή την στιγμή έχουν προγράμματα στη Γουινέα, τη Λιβερία, τη Νιγηρία, τη Σιέρα Λεόνε και το Κονγκό. Από τον Μάρτιο, έχουν δεχθεί 2.615 άτομα, εκ των οποίων 1.408 ήταν θετικοί στον ιό Έμπολα και 342 κατάφεραν να επιζήσουν (8/9/2014).

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αγωνίζονται να σώσουν ανθρώπινες ζωές στις μεγαλύτερες κρίσεις του κόσμου. Δώσε τους τα μέσα να συνεχίσουν. Κάνε μια δωρεά στο στο support.msf.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία