Περισσότερα από 110 άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών είπαν οριστικά “αντίο” στα γυαλιά στη διάρκεια του ενάμιση χρόνου, χάρη σε μια πρωτοποριακή τεχνική αποκατάστασης της πρεσβυωπίας που αναπτύχθηκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης από τον επίκουρο καθηγητή Οφθαλμολογίας Γεώργιο Λαμπίρη και έτυχε διεθνούς αναγνώρισης. “Το σύνολο των ασθενών μας, εντός δύο ωρών μετά το χειρουργείο είχε επιστρέψει στο σπίτι του, ενώ εντός 48 ωρών μπορούσε να επιστρέψει στους φυσιολογικούς του ρυθμούς χωρίς να έχει ανάγκη τη χρήση διορθωτικών γυαλιών” ανέφερε ο κ. Λαμπίρης.

Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται με χρήση λέιζερ σε άτομα ηλικίας μέχρι 50 ετών, ενώ στους άνω των 50 γίνεται με αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς φακού του οφθαλμού και ένθεση εξειδικευμένων ενδοφακών. Η συγκεκριμένη τεχνική υπόσχεται όχι μόνο καλή αλλά και ποιοτική όραση. Τα αποτελέσματα της πρωτοποριακής χειρουργικής τεχνικής που αναπτύχθηκε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, δημοσιεύθηκαν τον Ιούλιο του 2014 στο επίσημο περιοδικό της Αμερικάνικης Ένωσης Χειρουργών-Οφθαλμιάτρων Διαθλαστικής Χειρουργικής & Καταρράκτη (Journal of Cataract & Refractive Surgery). Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα αποτελέσματα σε ποσοστό άνω του 90% οι ασθενείς μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στο σύνολο των δραστηριοτήτων τους χωρίς τη χρήση διορθωτικών γυαλιών ή άλλων βοηθητικών μέσων όπως είναι οι φακοί επαφής. Η ολιστική αυτή προσέγγιση της πρεσβυωπίας και τα πολύ υψηλά ποσοστά ικανοποίησης των ασθενών που χειρουργήθηκαν στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, είχε σαν αποτέλεσμα να περιγραφεί εκτενώς και να προταθεί ως πρωτοποριακή μέθοδος, στο τελευταίο τεύχος της Επιστημονικής Επιθεώρησης των Χειρουργών-Οφθαλμιάτρων Ηνωμένων Πολιτειών (Ocular Surgery News, US edition).

Όπως είναι γνωστό η πρεσβυωπία προσβάλλει το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού μετά την ηλικία των 45 ετών. Σχετίζεται με τη γήρανση του οπτικού συστήματος η οποία εκδηλώνεται με τη σταδιακή αδυναμία να εστιάζει ο άνθρωπος σε κοντινά αντικείμενα. Οι άνθρωποι με πρεσβυωπία διαμαρτύρονται ότι εμφανίζουν σημαντική δυσκολία ή αδυναμία να διαβάσουν χωρίς γυαλιά ή φακούς επαφής, ένα βιβλίο, να χειριστούν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή ή να πληκτρολογήσουν ένα μήνυμα στο κινητό τους τηλέφωνο. Οι δυσκολίες για το άτομο εντείνονται όταν συνυπάρχουν κάποιο ή κάποια από τα συνηθισμένα διαθλαστικά σφάλματα, όπως είναι η μυωπία, ο αστιγματισμός ή η υπερμετρωπία.

Ο βασικός στόχος της ερευνητικής ομάδας του κ Λαμπίρη ήταν να αναπτυχθεί μια συνολική χειρουργική λύση για τον ασθενή με πρεσβυωπία που θα του προσφέρει ποιοτική όραση χωρίς γυαλιά τόσο για τις μακρινές όσο και για τις κοντινές του δραστηριότητες, επανακαθορίζοντας χειρουργικά τους οπτικούς ρόλους των δύο οφθαλμών και βοηθώντας τους να καλύψουν τις λειτουργικές τους αδυναμίες που εμφανίζονται με την έλευση της πρεσβυωπίας. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν μέχρι σήμερα για την αντιμετώπιση της πρεσβυωπίας επέφεραν έκπτωση της μακρινής όρασης και είχαν ως συνέπεια την πτώση της ποιότητας της όρασης.

“Ουσιαστικά προσπαθήσαμε να προσφέρουμε μια αξιόπιστη λύση στο σύγχρονο εργαζόμενο άνθρωπο ο οποίος χρειάζεται μια ξεκούραστη και αποτελεσματική όραση τόσο στη βραδινή οδήγηση όσο και στη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ταμπλέτας ή κινητού τηλεφώνου. Θέλαμε να τον απαλλάξουμε από το άγχος να έχει πάντα μαζί του ένα ή δύο ζευγάρια γυαλιά, από το να νιώθει ακαθόριστους πονοκεφάλους όταν διαβάζει ή γράφει και κυρίως από το να αισθάνεται μειονεκτικά όταν αδυνατεί να προσφέρει το 100% των δυνατοτήτων του λόγω της όρασής του. Προκειμένου να το πετύχουμε αυτό, προσεγγίσαμε συνολικά τον ασθενή, κατανοήσαμε τις ιδιαίτερες ανάγκες του, και, αντιμετωπίσαμε μαζί με την πρεσβυωπία και το σύνολο των διαθλαστικών ζητημάτων του όπως ήταν η μυωπία, ο αστιγματισμός, ή η υπερμετρωπία. Αυτό κρίθηκε απαραίτητο γιατί ενώ σε νεανικές ηλικίες, μικροί βαθμοί μυωπίας ή αστιγματισμού δε δημιουργούν καμιά ενόχληση στο άτομο, σε μέσες ηλικίες που εμφανίζεται και η πρεσβυωπία επιφέρουν σημαντική έκπτωση στην οπτική ικανότητα”, εξηγεί ο κ. Λαμπίρης και προσθέτει: “Πέρα από τα εξαιρετικά οπτικά αποτελέσματα της χειρουργικής μας πρότασης, ο υψηλός βαθμός ικανοποίησης των ασθενών μας οφείλεται στο γεγονός ότι ενσυνείδητα αποφύγαμε οποιαδήποτε σημαντική ταλαιπωρία τους τόσο κατά τη διάρκεια του προεγχειρητικού ελέγχου όσο και κατά τη διάρκεια της επέμβασης”.