Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ανεργία μειώνει τη γονιμότητα των γυναικών



Πανεπιστήμιο Πρίνστον/ΗΠΑ

Η ανεργία, εκτός των άλλων πιο προφανών συνεπειών της, έχει και μία πιο αφανή: μειώνει τη γονιμότητα των γυναικών, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη δείχνει ότι κυρίως επηρεάζονται οι γυναίκες μεταξύ των 20 έως 25 ετών, ενώ όσο περισσότερο διαρκεί η ανεργία, τόσο φαίνεται να είναι μεγαλύτερη η επίπτωση στη γονιμότητα.

      Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τζάνετ Κάρι του Πανεπιστημίου Πρίνστον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), συσχέτισαν στατιστικά στοιχεία για τη διαχρονική γονιμότητα των γυναικών (γεννήσεις ανά έτος) με τον δείκτη της ανεργίας στις ΗΠΑ. Για τον λόγο αυτό, ανέλυσαν πάνω από 140 εκατομμύρια γεννήσεις κατά την περίοδο 1975 - 2010, εστιάζοντας στην ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού παρά της γέννας, καθώς είναι η αρχική απόφαση για την εγκυμοσύνη αυτή που κυρίως επηρεάζεται από την προσωπική και γενικότερη οικονομική κατάσταση.

      Η ανάλυση έδειξε ότι για κάθε μία ποσοστιαία μονάδα (1%) που αυξάνεται η μέση ανεργία, μειώνεται η μέση γονιμότητα των γυναικών ηλικίας 20 έως 24 ετών κατά έξι γεννήσεις ανά 1.000 γυναίκες. Σε βάθος χρόνου (έως την ηλικία των 40 ετών για τις ίδιες γυναίκες), έχουν χαθεί συνολικά 14,2 γεννήσεις ανά 1.000 γυναίκες εξαιτίας της αρχικής αύξησης της ανεργίας κατά 1%. Αυτή η πιο μακροπρόθεσμη επίπτωση οφείλεται κυρίως στις γυναίκες που -λόγω της ανεργίας- τελικά δεν κάνουν καθόλου παιδιά.

      Οι δημογράφοι και άλλοι επιστήμονες εδώ και πάνω από έναν αιώνα μελετούν τη σχέση ανεργίας και γονιμότητας. Οι περισσότερες έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η γονιμότητα πέφτει βραχυπρόθεσμα λόγω της ανεργίας, όμως, ως τώρα ήταν άγνωστο αν πρόκειται για μια προσωρινή επίπτωση, καθώς οι περισσότερες γυναίκες μπορεί απλώς να αναβάλλουν τη γέννηση ενός παιδιού, έως ότου βελτιωθούν τα οικονομικά τους.

      Η νέα μελέτη, όμως, δείχνει ότι πέρα από τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις, υπάρχουν και μακροχρόνιες. Δηλαδή οι ίδιες γυναίκες που βίωσαν την ανεργία κατά την τρίτη δεκαετία της ζωής τους, κάνουν τελικά λιγότερα ή καθόλου παιδιά στην διάρκεια της γόνιμης ζωής τους. Όπως επισημαίνει η έρευνα, «είναι πράγματι αξιοσημείωτο ότι οι αλλαγές στις μακροοικονομικές συνθήκες κατά τη νεαρή ενήλικη ζωή έχουν τέτοια σημαντική επίπτωση στην μελλοντική ζωή μιας γυναίκας».

      Σύμφωνα με την μελέτη, μία αύξηση 1% στον δείκτη ανεργίας για τις γυναίκες 20 έως 24 ετών σχετίζεται με μία αύξηση κατά 0,5% του αριθμού των γυναικών που δεν παντρεύονται ποτέ στη ζωή τους. Αυτό συμφωνεί με προηγούμενα ευρήματα ότι όσο αυξάνεται η ανεργία σε μια χώρα, τόσο μειώνονται οι γάμοι, συνεπώς και οι γεννήσεις παιδιών.

      Η μελέτη επισημαίνει ότι αν σε μια χώρα υπάρχει παρατεταμένη ύφεση και ανεργία (π..χ. όπως συνέβη στον μεσοπόλεμο), τότε κατά τη συνολική περίοδο των ετών που η οικονομία θα βρίσκεται σε πτώση, θα «χαθεί» αθροιστικά ένας καθόλου αμελητέος αριθμός παιδιών λόγω λιγότερων γεννήσεων. Αυτή η διαπίστωση δεν αποκλείεται να αφορά και μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η ανεργία εδώ και χρόνια εμφανίζει σημαντική αύξηση και δεν αναμένεται να υποχωρήσει γρήγορα στα προ κρίσης επίπεδα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία