|
| | | |
Πιθανή αιτία η ατμοσφαιρική ρύπανση
Η ζωή κοντά σε μεγάλους δρόμους αυξάνει τον κίνδυνο ξαφνικού θανάτου από καρδιά
Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Η διαβίωση κοντά σε πολυσύχναστους δρόμους και μεγάλες οδικές αρτηρίες αυξάνει τον κίνδυνο για αιφνίδιο θάνατο από καρδιά, όπως έδειξε μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα που επικεντρώθηκε σε γυναίκες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Τζέιμι Χαρτ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Νοσοκομείου «Brigham and Women» της Βοστώνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό καρδιολογικό περιοδικό "Circulation", ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 107.000 γυναίκες με μέση ηλικία 60 ετών, τα οποία αφορούσαν την περίοδο 1980-2012.
Η μελέτη έδειξε ότι όσες γυναίκες ζούσαν σε απόσταση έως 50 μέτρων από δρόμο με την μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων, είχαν κατά μέσο όρο 38% αυξημένο κίνδυνο ξαφνικού καρδιακού θανάτου, σε σχέση με όσες ζούσαν σε απόσταση τουλάχιστον μισού χιλιομέτρου.
Για όσες ζούσαν σε απόσταση έως 100 μέτρων από το δρόμο, ο κίνδυνος ξαφνικού θανάτου ήταν αυξημένος κατά 6%. Ειδικότερα για θάνατο από στεφανιαία νόσο, ο κίνδυνος ήταν αυξημένος κατά 24% κατά μέσο όρο.
«Είναι σημαντικό για τους γιατρούς να αναγνωρίσουν ότι μπορεί να έχουν υποτιμήσει τους περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου για ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος», δήλωσε η Τζέιμι Χαρτ και πρόσθεσε ότι «σε επίπεδο πληθυσμού, το να ζει κανείς κοντά σε ένα μεγάλο δρόμο, είναι εξίσου σημαντικός παράγων κιδύνου με το κάπνισμα, τη διατροφή και την παχυσαρκία».
Αν και σε προηγούμενες έρευνες έχει διαπιστωθεί μια μέτρια αύξηση του κινδύνου για στεφανιαία νόσο μεταξύ όσων μένουν κοντά σε μεγάλους δρόμους, η νέα μελέτη δείχνει ότι υπάρχει και κίνδυνος ξαφνικού θανάτου. Η αιτία γι' αυτό είναι πιθανώς η ρύπανση της ατμόσφαιρας εξαιτίας των διερχομένων οχημάτων.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι μια ανάλογη μελέτη πρέπει να γίνει και για τους άνδρες. Όπως πάντως είπε η Τζέμι Χαρτ, άσχετα με το που ζει κανείς, είναι σημαντικό να υιοθετήσει υγιεινές συνήθειες: να έχει κανονικό βάρος, να ασκείται σωματικά, να τρώει υγιεινά, να μην καπνίζει και να ελέγχει το στρες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|