 |
|
|  |  |  | 
Έργα σε Κίνα, Μαλαισία και Περού ανέλαβε η SABO
Η SICAP, θυγατρική της SABO, ανέλαβε το έργο του ΧΥΤΥ Ν. Φωκίδας
Αθήνα
Έργα συνολικού προϋπολογισμού 8 εκατ. ευρώ που αφορούν τον τομέα της κεραμοποιίας έχει αναλάβει η εταιρεία SABO σε Κίνα, Μαλαισία και Περού. Παράλληλα, όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της, η θυγατρική εταιρία στη Βραζιλία, στον πρώτο χρόνο ήδη λειτουργίας της έχει ολοκληρώσει το πρώτο της έργο, ενώ έχει υπό εκτέλεση επιπλέον 4 νέα έργα συνολικού προϋπολογισμού 5 εκατ. ρεάλ (1,57 εκ. ευρώ) για την κατασκευή εργοστασίων κεραμοποιίας.
Σε επιχειρησιακό επίπεδο, η SABO ανακοίνωσε ότι εισήλθε στον κλάδο των έργων διαχείρισης απορριμμάτων που μεταξύ άλλων θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία, επιπλέον θέσεων εργασίας για εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό, ενώ διευρύνεται και το είδος των αγορών στις οποίες απευθύνεται ο Όμιλος SABO.
Στο πλαίσιο αυτό, η εταιρεία SICAP S.A. θυγατρική της SABO, ανέλαβε κοινοπρακτικά το έργο «Κατασκευή Μονάδας Επεξεργασίας Στερεών Αποβλήτων και Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων Ν. Φωκίδας» συνολικού προϋπολογισμού 11,63 εκατ. ευρώ Το έργο θα κατασκευαστεί 4 χλμ. βορειανατολικά της Άμφισσας όπου ο ΧΥΤΥ, με συνολική χωρητικότητα μετά την αποπεράτωσή του ίση με 362.487 m3, ικανή για να καλύψει τις ανάγκες διάθεσης απορριμμάτων του νομού για περίπου 13 χρόνια.
Το δεκάμηνο του 2014 ο κύκλος εργασιών διαμορφώθηκε στα 30 εκατ. ευρώ, ελαφρώς ενισχυμένος σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο διατηρώντας ένα ΕΒΙΤDA margin της τάξεως του 18%, ενώ για το σύνολο του έτους 2014 εκτιμάται ότι τόσο ο κύκλος εργασιών όσο και η κερδοφορία θα διατηρηθούν στα επίπεδα του 2013.-
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
