 |
|
|  |  |  | 
Ακόμη και μια μέτρια καθημερινή σωματική δραστηριότητα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για Πάρκινσον
Ινστιτούτο Καρολίνσκα/Σουηδία
Μια μέτρια καθημερινή σωματική δραστηριότητα είναι αρκετή για να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Πάρκινσον, σύμφωνα με μια νέα σουηδική επιστημονική έρευνα. Η μελέτη δείχνει ότι δεν χρειάζεται καν κάποιος να κάνει γυμναστική ή να ασκείται σωματικά με συγκεκριμένο τρόπο, αρκεί μόνο να παραμένει σχετικά δραστήριος μέσα στην ημέρα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κάριν Βίντερφελντ του Τμήματος Ιατρικής Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής του ιατρικού πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευρολογίας "Brain: A Journal of Neurology", μελέτησαν περίπου 43.400 άτομα (27.900 γυναίκες και 15.500 άνδρες) για μια μέση χρονική περίοδο 12,6 ετών, συσχετίζοντας το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας με την πιθανότητα εμφάνισης Πάρκινσον.
Στις σωματικές δραστηριότητες οι ερευνητές συμπεριέλαβαν τις δουλειές του νοικοκυριού, τις μετακινήσεις κάποιου εκτός σπιτιού, την κινητικότητά του στο πλαίσιο της επαγγελματικής δραστηριότητάς του, την άσκησή κατά τον ελεύθερο χρόνο και γενικά τη συνολική δραστηριότητα κάποιου. Όλες οι δραστηριότητες μετατράπηκαν σε μεταβολικά ισοδύναμες ώρες ανά ημέρα, χρησιμοποιώντας ως κοινή βάση την εκτιμώμενη κατανάλωση οξυγόνου σε κάθε μία από αυτές.
Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν είχε Πάρκινσον, όταν άρχισε η έρευνα πριν από 17 χρόνια. Όσο διήρκεσε η μελέτη, 286 άνθρωποι εκδήλωσαν τη νευρολογική πάθηση.
Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι εκείνοι που αφιέρωναν πάνω από έξι ώρες την εβδομάδα σε δουλειές του νοικοκυριού και σε μετακινήσεις εκτός σπιτιού, ήταν κατά μέσο όρο 43% λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν Πάρκινσον, σε σχέση με όσους ασχολούνταν λιγότερο από δύο ώρες την εβδομάδα στις ίδιες δραστηριότητες.
Γενικότερα όμως, όσοι άνθρωποι είχαν ένα μέτριο επίπεδο συνολικής σωματικής δραστηριότητας (κατά μέσο όρο 39 μεταβολικά ισοδύναμες ώρες την εβδομάδα), είχαν 45% λιγότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν Πάρκινσον, σε σχέση με όσους είχαν χαμηλό επίπεδο συνολικής σωματικής δραστηριότητας, κάτι που αφορούσε ιδίως τους άνδρες. Παραδόξως, η άσκηση στον ελεύθερο χρόνο δεν φάνηκε από μόνη της να συσχετίζεται άμεσα με μειωμένο κίνδυνο για Πάρκινσον.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
