Σε μια σχέση συνήθως μοιραζόμαστε με το έτερον ήμισυ ιδιωτικές πληροφορίες (λ.χ., αποκαλύπτουμε προσωπικές εμπειρίες, ιδιωτικές σκέψεις, συναισθήματα κ.λπ.), αλλά δεν αποκαλύπτουμε τα πάντα γύρω από εμάς. Επιλέγουμε τι θα μοιραστούμε και τι όχι.

Πότε όμως οι πληροφορίες που κρατάμε για τον εαυτό μας είναι ιδιωτικές και πότε είναι μυστικά; Τα όρια είναι αρκετά λεπτά και το θέμα αυτό συχνά γίνεται αιτία συγκρούσεων.

Ιδιωτικές είναι οι προσωπικές πληροφορίες που απαιτούν ένα επίπεδο εμπιστοσύνης για να τις μοιραστούμε. Η αποκάλυψή τους, είτε τυχαία είτε σκόπιμα, δίνει πρόσβαση στην ιδιωτική μας ζωή.

Επιπλέον, πρόκειται για πληροφορίες που, αν αποκαλυφθούν, δεν θα επηρεάσουν σημαντικά τη σχέση μας και δεν την αφορούν άμεσα. Ωστόσο, αν η αποκάλυψή τους ενδέχεται να προκαλέσει στο άλλο άτομο αμηχανία ή δυσφορία, χωρίς να υπάρχει όφελος, συχνά αποφεύγονται (π.χ., «χθες το βράδυ είδα στον ύπνο μου τον πρώην μου» ή «βρίσκω τον γείτονα ελκυστικό»).

Τα μυστικά, από την άλλη, περιλαμβάνουν πληροφορίες που αφορούν άμεσα τη σχέση μας και συχνά η αποκάλυψή τους σημαίνει αθέτηση κάποιας υπόσχεσης, συμφωνίας ή κάποιου κοινού συστήματος αξιών (π.χ., μια εξωσυζυγική σχέση ή μια εμμονική φαντασίωση που επιδρά στις σεξουαλικές επαφές του ζευγαριού).

Σε γενικές γραμμές, οι κανόνες και οι συμφωνίες κάθε σχέσης καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τι είναι μυστικό και τι ιδιωτικό. Για παράδειγμα, αν το ζευγάρι θεωρεί την αυτοϊκανοποίηση αποδεκτή σεξουαλική συμπεριφορά, τότε οι λεπτομέρειες σχετικά με την πράξη αυτή (πώς, πού, πότε) δεν είναι παρά ιδιωτικές πληροφορίες που άλλοι επιλέγουν να μοιράζονται μεταξύ τους και άλλοι όχι.

Αντίστοιχα, αν ένα ζευγάρι έχει αποφασίσει ότι μπορούν και οι δύο ενίοτε να φλερτάρουν, τότε οι λεπτομέρειες για το πότε, πώς και με ποιον είναι ιδιωτικές πληροφορίες που δεν αφορούν άμεσα τη σχέση.

Ωστόσο, αν οι συμπεριφορές αυτές συμβαίνουν ενώ δεν είναι αποδεκτές από το σύστημα αξιών του ζευγαριού, τότε πρόκειται για μυστικές συμπεριφορές, η αποκάλυψη των οποίων κλονίζει την εμπιστοσύνη και το αίσθημα ασφάλειας στη σχέση.

Το πιο συχνό πρόβλημα όμως είναι ότι δεν κάνουμε σαφείς συμφωνίες, δεν τις επανεξετάζουμε ανά διαστήματα και υπερτιμούμε τις δυνατότητές μας όταν διαπραγματευόμαστε τις μεταξύ μας συμφωνίες.

Η Εύη Κυράνα (www.kyrana.gr) είναι διδάκτωρ Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικευμένη στη Κλινική Σεξολογία και υπεύθυνη του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του ΑΠΘ

Εύη Κυράνα
Διδάκτωρ Ψυχολογίας Παν/ίου Αθηνών
Ειδικευμένη στη Κλινική Σεξολογία
Fellow (hon) European Committee for Sexual Medicine
τηλ. 2310 810280, κιν. 6937564655
www.kyrana.gr