Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ

Τι έδειξε μεγάλη επιστημονική έρευνα με τη συμμετοχή και Ελλήνων ειδικών

Η έλλειψη σωματικής άσκησης είναι υπεύθυνη για διπλάσιους θανάτους στην Ευρώπη σε σχέση με την παχυσαρκία



Πανεπιστήμιο Κέμπριτζ

Διπλάσιοι θάνατοι μπορούν να αποδοθούν στην έλλειψη σωματικής άσκησης από ό,τι στην παχυσαρκία, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα με ελληνική συμμετοχή.

Όμως ένα γρήγορο περπάτημα κάθε μέρα επί 20 λεπτά θα ήταν αρκετό για να μειώσει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου ενός ανθρώπου, σύμφωνα με την μελέτη, που αφορούσε πάνω από 334.000 άνδρες και γυναίκες στην Ευρώπη. Η έρευνα εκτιμά ότι ακόμη και μια μέτρια αύξηση στη σωματική δραστηριότητα θα είχε σημαντικά οφέλη για την ατομική και τη δημόσια υγεία.

Η σωματική αδράνεια έχει κατ' επανάληψη συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, καθώς και με χρόνιες ασθένειες, όπως της καρδιάς και με καρκίνους. Αν και η έλλειψη σωματικής άσκησης συνήθως οδηγεί σε αύξηση του βάρους (του δείκτη σωματικής μάζας) και πιθανώς σε παχυσαρκία, από μόνη της η σωματική αδράνεια αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νορβηγικής καταγωγής καθηγητή Ουλφ Έκελουντ της Μονάδας Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό κλινικής διατολογίας "American Journal of Clinical Nutrition", ανέλυσαν στοιχεία από όλη την Ευρώπη, που αφορούσαν 334.161 άτομα, για ένα διάστημα 12 ετών.

Οι ερευνητές συχέτισαν το επίπεδο σωματικής άσκησης καθενός ατόμου με μια σειρά από δείκτες (ύψος, βάρος, περιφέρεια μέσης κ.α.), καθώς και με την κατάσταση της υγείας του. Το 23% των συμμετεχόντων στην έρευνα ταξινομήθηκαν ως σωματικά αδρανείς, καθώς έκαναν καθιστικό επάγγελμα και παράλληλα δεν ασκούνταν σωματικά στον ελεύθερο χρόνο τους. Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν μεγαλύτερος σε αυτή την ομάδα - και αυτό ανεξάρτητα από το σωματικό βάρος.

Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι αν ένας άνθρωπος απλώς έκανε καθημερινό γρήγορο βάδισμα επί ένα 20λεπτο, καίγοντας έτσι γύρω στις 100 θερμίδες, θα μείωνε τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά 16% έως 30%. Το δυνητικό όφελος είναι μεγαλύτερο για τα άτομα με φυσιολογικό βάρος, αλλά ακόμα και για αυτά με υψηλότερο δείκτη σωματικής μάζας (αναλογία βάρους/ύψους).

Αναλύοντας τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία για τους θανάτους στην Ευρώπη, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι 337.000 από τους 9,2 εκατ. θανάτους (ποσοστό 3,6%) αποδίδονται στην παχυσαρκία, αλλά οι θάνατοι που αποδίδονται στην έλλειψη σωματικής άσκησης, είναι υπερδιπλάσιοι (676.000 ή ποσοστό 7,5%) και αρκετοί από αυτούς θα ήταν δυνατό να αποφευχθούν με λίγη τακτική άσκηση.

«Το απλό μήνυμα είναι ότι ακόμη και λίγη σωματική δραστηριότητα κάθε μέρα μπορεί να φέρει σημαντικά οφέλη για τους σωματικά αδρανείς ανθρώπους», δήλωσε ο Έκελουντ. «Είκοσι λεπτά σωματικής δραστηριότητας, όπως ένα έντονο περπάτημα, είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να εντάξουν στο καθημερινό πρόγραμμά τους, περπατώντας προς ή από την εργασία τους, στα διαλείμματα της δουλειάς τους ή τα βράδια, αντί να βλέπουν τηλεόραση».

Στην έρευνα συμμετείχαν, από ελληνικής πλευράς, η Αντωνία Τριχοπούλου και η Παγώνα Λάγιου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και ο Δημήτρης Τριχόπουλος που απεβίωσε στις αρχές Δεκεμβρίου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία