Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο δεύτερος ασθενής στον οποίο εμφυτεύτηκε τεχνητή καρδιά Carmat , επέστρεψε στο σπίτι του και ζει φυσιολογικά



Παρίσι

Ο δεύτερος ασθενής στον οποίο εμφυτεύτηκε τεχνητή καρδιά Carmatστη Νάντη της δυτικής Γαλλίας επέστρεψε στο σπίτι του στις αρχές Ιανουαρίου και κάνει μια "φυσιολογική ζωή", ανακοίνωσε  ο καθηγητής Αλέν Καρπαντιέ, ο εμπνευστής της συσκευής αυτής που κατασκευάζει η γαλλική εταιρία Carmat, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Le Parisien.

Ο 68χρονος ασθενής "μπόρεσε να φύγει από το νοσοκομείο αθόρυβα στις 2 Ιανουαρίου και να επιστρέψει τελικά στο σπίτι του", εξήγησε ο καθηγητής Καρπαντιέ.

"Μας είπε ότι πήγε για φαγητό χωρίς καμιά τεχνική βοήθεια στο σπίτι του γιου του, 70 χλμ. από τη Νάντη. Αυτό δεν είναι η ωραιότερη απόδειξη μιας φυσιολογικής ζωής;", προσθέτει ο γιατρός που συγκρίνει τις εγχειρητικές επιπλοκές με "αυτές μιας 'απλής' μεταμόσχευσης καρδιάς.

Στα τέλη Οκτωβρίου, ο καθηγητής Καρπαντιέ είχε δηλώσει ότι ο ασθενής αυτός μπορούσε στο εξής να μετακινείται μόνος και να κάνει ακόμη και ποδήλατο στο σπίτι.

Η επιστροφή στο σπίτι κατέστη δυνατή μόλις ο ασθενής μπόρεσε να "έχει πλήρη αυτονομία" και κυρίως να "χειρίζεται ο ίδιος" μια "φορητή συσκευή" βάρους τριών κιλών που περιέχει δύο μπαταρίες που προμηθεύουν ηλεκτρικό ρεύμα στην τεχνητή καρδιά και ένα κουτί ελέγχου.

Μια πρώτη τεχνητή καρδιά Carmat είχε εμφυτευθεί στις 18 Δεκεμβρίου στο Παρίσι στον 76χρονο ασθενή Κλοντ Ντανί, ο οποίος κατέληξε 74 ημέρες αργότερα από μια απροσδόκητη διακοπή της λειτουργίας της συσκευής.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Καρπεντιέ, "τα αίτια της διακοπής την 74η ημέρα αποδείχθηκε ότι ήταν πολυπαραγοντικά" και μέρος των προβλημάτων είχε σχέση με την κατάσταση του ασθενή: η ηλικία του, η καρδιακή του ανεπάρκεια στο τελικό στάδιο και τη ζωή του να μετρά τότε μόλις μερικές εβδομάδες, η κλινική του κατάσταση γενικά, κυρίως σε σχέση με τη λειτουργία των νεφρών που είχαν προσβληθεί περισσότερο απ΄ότι μπορούσαμε να υποθέσουμε".

Για τη δεύτερη εγχείρηση "επιλέξαμε έναν νεότερο ασθενή, με τους πνεύμονές του να λειτουργούν καλά και τη νεφρική και ηπατική λειτουργία του να έχουν επηρεαστεί λίγο" (από την ασθένεια). Όσον αφορά το βιοπροσθετικό προϊόν, "υποβλήθηκε σε προσαρμογές".

Η εμφύτευση της αυτόνομης τεχνητής καρδιάς Carmat θεωρείται παγκόσμια πρωτιά.

Σύμφωνα με τους εμπνευστές της, η τεχνητή καρδιά Carmat πρέπει οριστικά να αντικαθιστά την εξασθενημένη καρδιά και όχι μόνο να βοηθά τον ασθενή να περιμένει τη μεταμόσχευση.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία