Όσο περισσότερες ώρες μέσα στην ημέρα περνάει κανείς καθισμένος στο σπίτι, στη δουλειά του ή όπου αλλού, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος να αρρωστήσει ή να πεθάνει πρόωρα, ακόμη κι αν κατά καιρούς ασκείται, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.
      Η μελέτη ουσιαστικά επιβεβαιώνει ανάλογα συμπεράσματα προηγούμενων ερευνών, που έχουν δείξει ότι, αν κανείς θέλει να είναι υγιής και να ζήσει περισσότερο, δεν πρέπει να προσπαθεί απλώς να αντισταθμίζει το καθισιό με την περιοδική σωματική άσκηση, αλλά πρέπει να περιορίσει, όσο μπορεί, την ίδια την καθιστική ζωή.

      Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τορόντο, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ιατρικής Ντέηβιντ Άλτερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Annals of Internal Medicine", αξιολόγησαν (μετα-ανάλυση) τις έως τώρα δημοσιευμένες έρευνες πάνω στο ζήτημα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «παρά τα οφέλη της σωματικής άσκησης για την υγεία, από μόνη της μπορεί να μην είναι αρκετή για να μειώσει τον κίνδυνο των ασθενειών».

      Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι «πάνω από τη μισή ζωή του ο μέσος άνθρωπος την περνά καθιστός, βλέποντας τηλεόραση, δουλεύοντας στον υπολογιστή κλπ.». Όσο περισσότερο χρόνο περνά κανείς σε έναν καναπέ ή σε μια καρέκλα, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος για καρδιοπάθεια, διαβήτη, καρκίνο και πρόωρο θάνατο - άσχετα από το πόσες ώρες κανείς γυμνάζεται.

      Βέβαια, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι επιπτώσεις του καθισιού είναι ακόμη πιο αρνητικές σε εκείνους τους ανθρώπους που γυμνάζονται ελάχιστα ή καθόλου, από ό,τι σε αυτούς που ασκούνται τακτικά. Όμως και οι τελευταίοι καλά θα κάνουν να αλλάξουν τις συνήθειές τους, ώστε να κάθονται λιγότερο μέσα στην ημέρα.

      «Κανείς πρέπει από τη μια να αποφεύγει το καθισιό και, από την άλλη, πρέπει να ασκείται τακτικά, καθώς και τα δύο είναι σημαντικά για την υγεία και την μακροζωία. Δεν είναι αρκετό να ασκείται κάποιος για μισή ώρα και να κάθεται τις υπόλοιπες 23,5 ώρες», δήλωσε ο Ντέιβιντ Άλτερ.

      Σύμφωνα με τους καναδούς ερευνητές, κάθε άνθρωπος πρέπει να θέσει ως στόχο να μειώσει τον χρόνο καθισιού μέσα στο 24ωρο κατά τουλάχιστον δύο έως τρεις ώρες. Η αρχή θα γίνει με το να συνειδητοποιήσει κανείς πόση ώρα περνά καθιστός, χωρίς να έχει επίγνωση γι' αυτό.

      «Όταν κανείς αρχίσει να μετράει τις ώρες που κάθεται, τότε είναι πιο πιθανό να αλλάξει τη συμπεριφορά του», ανέφερε ο Ντ. Άλτερ. «Το επόμενο βήμα είναι να θέσει επιτεύξιμους στόχους και να βρει ευκαιρίες για να ενσωματώσει περισσότερες σωματικές δραστηριότητές στην καθημερινότητά του, ώστε να κάθεται όλο και λιγότερο. Για παράδειγμα, στη δουλειά του μπορεί να σηκώνεται όρθιος και να περπατά για ένα έως τρία λεπτά κάθε μισή ώρα ή, όταν βλέπει τηλεόραση και εμφανίζονται διαφημίσεις, μπορεί να σηκώνεται όρθιος και να κάνει κάτι άλλο σε εκείνο το διάστημα», πρόσθεσε.