Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ρύπανση της ατμόσφαιρας κάνει κακό στην ανάπτυξη του παιδικού εγκεφάλου, ενώ αυξάνει τον κίνδυνο άγχους και εγκεφαλικού στους ενήλικους



Πανεπιστήμιο Κολούμπια/ΗΠΑ

Καταιγισμός νέων επιστημονικών ερευνών συνδέει την ατμοσφαιρική ρύπανση με διάφορα προβλήματα υγείας, από την ελλιπή ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών, έως την αύξηση του κινδύνου για εκδήλωση άγχους και εγκεφαλικού στους ενήλικους.

Η πρώτη αμερικανική μελέτη, του Νοσοκομείου Παίδων του Λος Άντζελες και της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Ν.Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή παιδιατρικής ψυχιατρικής Μπράντλεϊ Πίτερσον, η οποία δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό ψυχιατρικής "JAMA Psychiatry", παρακολούθησε μια ομάδα 40 παιδιών από τότε που ήσαν ακόμη έμβρυα στην κοιλιά της μητέρας τους, έως την ηλικία των εννέα ετών. Η μελέτη συμπεριέλαβε νοητικά τεστ και απεικόνιση του εγκεφάλου με ειδική μαγνητική τεχνική (MRI).

Όπως διαπιστώθηκε, στα παιδιά που ως έμβρυα είχαν εκτεθεί περισσότερο σε πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες (ΡΑΗ), ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε πιο αργή ταχύτητα επεξεργασίας, ενώ είχαν και περισσότερα νευροαναπτυξιακά προβλήματα, όπως συμπτώματα διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), καθώς και επιθετικότητας.

Τα παιδιά αυτά είχαν επίσης μικρότερη λευκή ουσία εγκεφάλου, ιδίως στο αριστερό ημισφαίριο, πράγμα που σχετίζεται με πιο αργό μυαλό (όπως επιβεβαίωσαν τα τεστ νοημοσύνης) και κατοπινά προβλήματα συμπεριφοράς. Έτσι, παρουσίαζαν καθυστερημένη ανάπτυξη στην ηλικία των τριών ετών, μειωμένη νοημοσύνη στα πέντε τους, καθώς επίσης πρόωρα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης στην ηλικία των επτά ετών.

Οι ΡΑΗ είναι μια ομάδα νευροτοξικών χημικών ουσιών που παράγονται από τις εξατμίσεις των οχημάτων, την καύση άνθρακα και πετρελαίου, τις δασικές πυρκαγιές και γενικότερα από την ατελή καύση οργανικών υλών. Εκτός από τη ρύπανση του αέρα, οι ΡΑΗ παράγονται σε κλειστό χώρο από το μαγείρεμα και το κάπνισμα. Μπορούν να διαπεράσουν τον πλακούντα και να κάνουν ζημιά στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο του εμβρύου, κάτι που έχουν δείξει και πειράματα σε ζώα.

Όπως είπαν οι ερευνητές, «αν επιβεβαιωθούν, τα ευρήματά μας, έχουν σημαντικές επιπτώσεις από άποψη δημόσιας υγείας, καθώς οι ΡΑΗ είναι ευρέως διαδεδομένοι ρυπαντές, κάτι που αφορά το σύνολο του πληθυσμού». Ήδη σχεδιάζουν μια μεγαλύτερη έρευνα για το ίδιο θέμα.

Μια δεύτερη μελέτη βρετανών ερευνητών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, με επικεφαλής τον δρα Ανούπ Σαχ, η οποία δημοσιεύθηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal" (BMJ), ανέλυσε (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 103 έρευνες, που κάλυπταν 28 χώρες και πολλές χιλιάδες άτομα,

Η βασική διαπίστωση είναι ότι η ρύπανση της ατμόσφαιρας αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού. Τα εγκεφαλικά αποτελούν βασική αιτία θανάτου παγκοσμίως, καθώς περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας τους κάθε χρόνο. Η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η υψηλή αρτηριακή πίεση αποτελούν παράγοντες κινδύνου, στους οποίους πρέπει πλέον να προστεθεί η ρύπανση του αέρα.

Μεταξύ των ρυπαντών, ο μεγαλύτερος κίνδυνος φαίνεται να προέρχεται από το διοξείδιο του θείου, το μονοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο του αζώτου, ενώ μικρότερη είναι η επίπτωση από τα σωματίδια και το όζον. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στις αναπτυσσόμενες από ό,τι στις αναπτυγμένες χώρες.

Η ρύπανση του αέρα οδηγεί σε στένωση των αρτηριών και σε αύξηση της πίεσης του αίματος που κυκλοφορεί σε αυτές, αυξάνοντας τον κίνδυνο θρόμβωσης στον εγκέφαλο.

Μια τρίτη αμερικανική έρευνα, από επιστήμονες των Σχολών Δημόσιας Υγείας των πανεπιστημίων Τζον Χόπκινς και Χάρβαρντ, με επικεφαλής την Μελίντα Πάουερ, που δημοσιεύθηκε επίσης στο BMJ, ανέλυσε στοιχεία για 71.300 γυναίκες ηλικίας 57 έως 85 ετών.

Το συμπέρασμα ήταν ότι η ρύπανση του αέρα με σωματίδια αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης άγχους, μιας ψυχικής διαταραχής που πλήττει περίπου το 16% των ανθρώπων παγκοσμίως, σε κάποια στιγμή της ζωής τους.

Η μελέτη (στην οποία συμμετείχε η ελληνικής καταγωγής μεταδιδακτορική ερευνήτρια Μαριάνθη-'Αννα Κιουμουρτζόγλου) διαπίστωσε ότι όντως περίπου το 15% των γυναικών είχαν συμπτώματα άγχους και το πρόβλημα ήταν πιο έντονο σε εκείνες που έμεναν σε κοντινή απόσταση (50 έως 200 μέτρα) από δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων και συνεπώς με μεγαλύτερη ρύπανση του αέρα.

Ο μηχανισμός πυροδότησης του άγχους πιστεύεται ότι έχει να κάνει με το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή που προκαλούν τα σωματίδια του αέρα στις περιοχές με υψηλούς ρύπους. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία