|
| | | |
Τα δύο τρία του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλείς και οικονομικά προσιτές χειρουργικές επεμβάσεις
Πανεπιστήμια Λονδίνο - Χάρβαρντ - Λούντ
Ο αριθμός των ανθρώπων στον πλανήτη που δεν είναι σε θέση να κάνουν μια βασική χειρουργική επέμβαση με αναισθησία, είναι υπερδιπλάσιος σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις. Περίπου 4,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ένα ασφαλές και οικονομικά προσιτό χειρουργείο, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έκθεση.
Οι 25 κορυφαίοι χειρουργοί και αναισθησιολόγοι, με επικεφαλής τον 'Αντι Λίδερ του Κέντρου Παγκόσμιας Υγείας του King's College του Λονδίνου, τον καθηγητή χειρουργικής Τζον Μεάρα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ και τον Λαρς Χαγκάντερ του σουηδικού Πανεπιστημίου Λουντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", επεσήμαναν ότι εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από απλές και εύκολα θεραπεύσιμες παθήσεις, όπως η σκωληκοειδίτιδα ή τα κατάγματα, επειδή δεν μπορούν να χειρουργηθούν για οικονομικούς ή πρακτικούς λόγους.
Το πρόβλημα, όπως είναι αναμενόμενο, είναι πιο σοβαρό στις φτωχότερες χώρες, ιδίως στην υποσαχάρεια Αφρική και στη νοτιοανατολική Ασία, όπου έως εννέα άνθρωποι στους δέκα (ποσοστό 90%) δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές χειρουργικές υπηρεσίες με αναισθησία.
Το ένα τρίτο όλων των θανάτων μέσα σε ένα έτος (περίπου 17 εκατομμύρια) οφείλονται σε ασθένειες θεραπεύσιμες με χειρουργική επέμβαση, όμως συχνά ο θάνατος επέρχεται, ενώ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο ασθενής είχε εγχειρισθεί.
«Λόγω έλλειψης χειρουργικών υπηρεσιών, εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες γίνονται θανατηφόρες. Η παγκόσμια κοινότητα δεν μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί αυτό το πρόβλημα: εκατομμύρια άνθρωποι να πεθαίνουν χωρίς λόγο», δήλωσε ο Λίδερ. Όπως εκτίμησε μάλιστα, μέσα στις επόμενες δεκαετίες το πρόβλημα θα επιδεινωθεί, επειδή πολλές χώρες, που ήδη πλήττονται από την έλλειψη χειρουργείων, θα έλθουν αντιμέτωπες με συνεχώς αυξανόμενα περιστατικά καρκίνου, καρδιαγγειακών παθήσεων, τροχαίων ατυχημάτων κ.α.
Από τις περίπου 313 εκατομμύρια χειρουργικές επεμβάσεις που γίνονται κάθε χρόνο παγκοσμίως, μόνο μία στις 20 λαμβάνει χώρα στις φτωχότερες χώρες, όπου ζει πάνω από το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Σύμφωνα με την έκθεση, υπάρχει μια παγκόσμια έλλειψη τουλάχιστον 143 εκατομμυρίων χειρουργικών επεμβάσεων ετησίως.
Επιπλέον, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έκθεσης, το ένα τέταρτο των ανθρώπων διεθνώς που κάνουν κάποια χειρουργική επέμβαση, καταστρέφονται οικονομικά, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν για το κόστος του χειρουργείου ή -κι αν τα καταφέρουν- στη συνέχεια είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν στη φτώχεια. Όσο πιο φτωχός είναι κανείς, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να εξελιχθεί σε οικονομικό εφιάλτη για τον ίδιο μια σωτήρια χειρουργική επέμβαση.
Η έκθεση υπολογίζει ότι θα χρειασθούν επενδύσεις της τάξης των 420 δισεκατομμυρίων δολαρίων έως το 2030, προκειμένου οι χώρες με το εντονότερο πρόβλημα να φθάσουν σε ένα αποδεκτό επίπεδο από άποψη χειρουργικών υποδομών και υπηρεσιών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|