 |
|
|  |  |  | 
Βρετανία
Νεογέννητο βρέφος έγινε ο νεώτερος δωρητής οργάνων όλων των εποχών
Λονδίνο
Ένα νεογέννητο που έπασχε από μη ιάσιμη ασθένεια έγινε "ο νεώτερος δωρητής οργάνων στο Ηνωμένο Βασίλειο" καθώς οι γονείς του αποφάσισαν να δωρίσουν τα νεφρά του σε έναν ενήλικα νεφροπαθή, λίγες μολις ώρες μετά τη γέννηση του γιου τους, όπως ανακοίνωσε τo NHS, το δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας.
Ο νεογέννητος Τέντι, που είχε και ένα δίδυμο αδελφάκι το οποίο είναι καλά στην υγεία του, έπασχε από ανεγκεφαλία. Ο εγκέφαλός του δηλαδή δεν είχε αναπτυχθεί και ήταν βέβαιο ότι θα πέθαινε λίγες ώρες μετά τη γέννησή του, σύμφωνα με την υπηρεσία δωρεάς οργάνων του NHS.
Οι γονείς γνώριζαν από τη 12η εβδομάδα της κύησης ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα για το ένα από τα δίδυμα αγοράκια τους και μάλιστα οι γιατροί είχαν προτείνει στη μητέρα να προχωρήσει στη διακοπή της κύησης του μη βιώσιμου εμβρύου.
Όμως οι γονείς, η Τζες Έβανς και ο Μάικ Χούλστον από το Κάρντιφ, "ήθελαν να δουν αν υπήρχε κάποια ελπίδα να γίνει ο Τέντι δωρητής οργάνων", γράφει η ταμπλόιντ εφημερίδα Ντέιλι Μίρορ στο εκτενές ρεπορτάζ της για το θέμα αυτό.
Ο Τένι γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 2014 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ουαλίας. Έζησε μόνο 100 λεπτά και αμέσως μετά τον θάνατό του τα νεφρά του μεταμοσχεύθηκαν σε έναν ενήλικα ασθενή.
"Μέχρι σχετικά πρόσφατα δεν γίνονταν δωρεές οργάνων από μωρά μικρότερα των δύο μηνών. Όμως υπάρχουν ενδείξεις ότι πολλά όργανα μωρών μπορούν να μεταμοσχευθούν επιτυχώς σε παιδιά και ενηλίκους", εξήγησε στην εφημερίδα ο χειρουργός που πραγματοποίησε τη μεταμόσχευση, ο Νίαζ Άχμαντ.
Σύμφωνα με τον Δρ. Πολ Μέρφι, έναν ειδικό στις μεταμοσχεύσεις, ο Τέντι "ήταν ο νεώτερος δωρητής οργάνων στη Βρετανία" και η δωρεά αυτή "θα αποτελέσει ορόσημο" στην ιστορία των μεταμοσχεύσεων.
"Πέθανε και έζησε σαν ήρωας. Δεν φαντάζεστε πόσο υπερήφανοι είμαστε", είπε ο 30χρονος πατέρας. "Ελπίζουμε ότι η ιστορία του Τέντι θα αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες οικογένειες", πρόσθεσε από την πλευρά της η 28χρονη Τζες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
