Η μεσογειακή διατροφή, η λεγόμενη και "κρητική διατροφή", μολονότι εκθειάζεται για τα οφέλη της στην υγεία, χάνεται σταδιακά από τη Μεσόγειο, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της παχυσαρκίας και των χρόνιων ασθενειών στην περιοχή, προειδοποίησε  ο Οργανισμός Επισιτισμού και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO).

"Η περιοχή της Μεσογείου υφίσταται μια διατροφική μετάβαση" και απομακρύνεται από τις πανάρχαιες διατροφικές συνήθειες που θεωρούνται εδώ και πολύ καιρό το πρότυπο για μια ζωή με καλή υγεία, αναφέρει ο FAO σε μια έρευνά του που παρουσίασε στο Μιλάνο.

Σύμφωνα με την έκθεσή αυτή, που συντάχθηκε σε συνεργασία με το Διεθνές Κέντρο Ανωτέρων Μεσογειακών Αγρονομικών Σπουδών (CIHEAM), η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών σε όλη τη Μεσόγειο έχει πολλές αρνητικές συνέπειες: παχυσαρκία αλλά επίσης και αναπηρίες και πρόωρο θάνατο.

Η μεσογειακή ή κρητική διατροφή, που έχει αποδειχθεί από επιστημονικές μελέτες ότι προλαμβάνει τις καρδιαγγειακές παθήσεις, αποτελείται κατά κύριο λόγο από φρούτα, λαχανικά, άπαχο κρέας, ψάρι και ελαιόλαδο αντί για ζωικά λίπη. Η παγκοσμιοποίηση, οι εμπορικές συναλλαγές ειδών διατροφής και η αλλαγή του τρόπου ζωής, κυρίως η αλλαγή του ρόλου των γυναικών στην κοινωνία, μεταβάλλουν τις καταναλωτικές συνήθειες στη Μεσόγειο, υπογραμμίζεται στην έκθεση.

"Ενώ ο υποσιτισμός μαστίζει πάντα τις νότιες περιοχές της Μεσογείου, οι χώρες της περιοχής αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερο τη μάστιγα της παχυσαρκίας", ιδίως στα παιδιά, συνεχίζουν οι συντάκτες της έκθεσης.

"Η μεσογειακή διατροφή είναι θρεπτική, καλά ενσωματωμένη στους τοπικούς πολιτισμούς, σέβεται το περιβάλλον και ευνοεί τις τοπικές οικονομίες" δήλωσε ο Αλεξάντρ Μέιμπεκ, ο συντονιστής του προγράμματος Βιώσιμων Διατροφικών Συστημάτων του FAO. Όμως, καθώς εισάγονται ολοένα και περισσότερα προϊόντα από άλλες περιοχές και το αγροτικό τοπίο μεταμορφώνεται από τις μονοκαλλιέργειες, τα παραδοσιακά διατροφικά συστήματα υφίστανται τις επιπτώσεις της τροποποίησης των διατροφικών συνηθειών.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μόνο το 10% των παραδοσιακών ποικιλιών φυτών καλλιεργούνται ακόμη σήμερα στην περιοχή της Μεσογείου. Ο τουρισμός, ο εντεινόμενος εξαστισμός, η εξάντληση των φυσικών πηγών και η απώλεια των παραδοσιακών γνώσεων συμβάλλουν στον ταχύτατο περιορισμό της γενετικής ποικιλομορφίας των φυτών και των ζώων σε όλη τη Μεσόγειο.