 |
|
|  |  |  |  Ο Μπιλ Λάντεν σκοτώθηκε αλλά η ΄Αλ Κάϊντα "ζει και βασιλευει"
Τα πλοκάμια της στην αραβική χερσόνησο, το Ιράκ και τη Βόρειο Αφρική
Λονδίνο
Ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε σε διάγγελμά του προς τον αμερικανικό λαό ότι οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν επιχείρηση κοντά στην πρωτεύουσα του Πακιστάν, Ισλαμαμπάντ, κατά την οποία σκοτώθηκε ο επικεφαλής της αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν , επισημαίνοντας ότι ο θάνατός του σηματοδοτεί το μεγαλύτερο μέχρι στιγμής επίτευγμα των ΗΠΑ στη μάχη τους εναντίον της αλ Κάιντα.
Ακολουθούν λεπτομέρειες για τις οργανώσεις που συνδέονται με τη αλ Κάιντα και προέρχονται από την αραβική χερσόνησο, το Ιράκ και τη Βόρειο Αφρική.
* Η αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (γνωστή και ως AQAP): Οι πτέρυγες της αλ Κάιντα στην Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία συγχωνεύτηκαν το 2009 και σχημάτισαν μία νέα οργάνωση, την αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (AQAP), που εδρεύει στην Υεμένη. Προέβησαν σε σχετική ανακοίνωση τρία χρόνια μετά την αντιτρομοκρατική επιχείρηση με την οποία αποτράτηκε σχεδιαζόμενη επίθεση της αλ Κάιντα στη Σαουδική Αραβία. Ο υεμενίτης ηγέτης της AQAP, ο Νάσερ Αλ Ουαχαϊσι, υπήρξε κάποτε στενός συνεργάτης του ηγέτη της αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν, ο πατέρας του οποίου γεννήθηκε στην Υεμένη, γειτονική χώρα της μεγαλύτερης σε εξαγωγές πετρελαίου χώρας, της Σαουδικής Αραβίας. Ο υπουργός Εξωτερικών της Υεμένης υποστηρίζει ότι 300 μέλη της AQAP ενδέχεται να βρίσκονται στη χώρα. Σχεδόν έναν χρόνο πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, η αλ Κάιντα επετέθη εναντίον του αμερικανικού πολεμικού πλοίου USS Cole, τον Οκτώβριο του 2000, μέσα στο λιμάνι του Aντεν, στη νότια Υεμένη, σκοτώνοντας 17 ναύτες. Η AQAP ανέλαβε την ευθύνη για την αποτυχημένη επίθεση σε αεροσκάφος με προορισμό τις ΗΠΑ, στις 25 Δεκεμβρίου του 2009, και ανακοίνωσε ότι προμήθευσε τους δράστες με τον εκρηκτικό μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση. Ο ύποπτος ως βομβιστής, ένας νεαρός Νιγηριανός, ο Ούμαρ Φαρούκ Αμπντουλμουταλάμπ, είχε επισκεφθεί την Υεμένη και βρισκόταν σε επαφή με ενόπλους που δραστηριοποιούνταν εκεί. Η AQAP πραγματοποίησε πολλές επιθέσεις στην Υεμένη το 2010, μεταξύ τους και μία επίθεση αυτοκτονίας τον Απρίλιο με στόχο τον βρετανό πρεσβευτή, ο οποίος δεν τραυματίστηκε. Η οργάνωση επίσης ανέλαβε την ευθύνη για το αποτυχημένο σχέδιο αποστολής παγιδευμένων πακέτων με αεροπλάνα στις ΗΠΑ, τον Οκτώβριο του 2010. Οι βόμβες εντοπίστηκαν σε αεροσκάφη στη Βρετανία και το Ντουμπάι. Τον περασμένο Νοέμβριο, η AQAP δεσμεύτηκε να "ματώσει" τις ΗΠΑ με μικρής κλίμακας επιθέσεις, χαμηλού κόστους για την ίδια, αλλά κόστους δισεκατομμυρίων για την Δύση εξαιτίας των αναγκαίων μέτρων επαγρύπνησης.
* Η αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μάγρεμπ (AQIM): Υπό τον αλγερινό ένοπλο Αμπντελμάλεκ Ντρούκντελ, η AQIM εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2007 ως διάδοχος της παλαιότερης οργάνωσης των Σαλαφιστών για το Κήρυγμα και τη Μάχη -ευρύτερα γνωστής ως GSPC. Οι Σαλαφιστές μάχονταν κατά των αλγερινών δυνάμεων ασφαλείας, αλλά στα τέλη του 2006 επιχείρησαν να υιοθετήσουν μία ιδεολογία πλησιέστερη στην "τζιχάντ" (ιερό πόλεμο) συμμαχώντας με την αλ Κάιντα. Η AQIM έγινε γνωστή πραγματοποιώντας επιθέσεις με υψηλούς στόχους - κατά της κυβέρνησης, των υπηρεσιών ασφαλείας και του γραφείου των Ηνωμένων Εθνών στο Αλγέρι το 2007. Από το 2008, οι επιθέσεις της περιορίστηκαν, καθώς οι αρχές ασφαλείας εξάρθρωσαν πυρήνες της οργάνωσης στην Αλγερία. Παρότι δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες, οι αναλυτές εκτιμούν ότι μερικές εκατοντάδες μέλη της οργάνωσης επιχειρούν στην βορειοανατολική Μαυριτανία, το βόρειο Μαλί και τον Νίγηρα. Οι πιο γνωστές ενέργειες της οργάνωσης είναι η απαγωγή δυτικών, πολλοί εκ των οποίων απελευθερώνονται μετά την καταβολή υπέρογκων λύτρων. Η AQIM έχει αναλάβει την ευθύνη για την απαγωγή δύο Γάλλων, οι οποίοι βρέθηκαν νεκροί μετά την αποτυχημένη απόπειρα διάσωσής τους στον Νίγηρα, τον περασμένο Ιανουάριο, και επίσης εξακολουθεί να κρατεί άλλους γάλλους υπήκοους που απήχθησαν στον Νίγηρα τον Σεπτέμβριο του 2010. Μία ταινία, που εμφανίστηκε τον περασμένο μήνα σε ισλαμιστικά φόρα, δείχνει φωτογραφίες του καθενός από τους ομήρους.
* Η αλ Κάιντα στο Ιράκ (AQI) : Η οργάνωση ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2004 όταν ο ένοπλος Ιορδανός Αμπού Μουσάμπ αλ-Ζαρκάουι συντάχθηκε με τον Οσάμα μπιν Λάντεν και την αλ Κάιντα. Ένας Αιγύπτιος, που ονομάζεται Αμπού Αγιάμπ αλ-Μάσρι, γνωστός και ως Αμπού Χάμζα αλ-Μουχαζίρ φέρεται ότι ανέλαβε την ηγεσία της αλ Κάιντα στο Ιράκ όταν σκοτώθηκε ο Ζαρκάουι το 2006. Τον Οκτώβριο του 2006, το διοικητικό συμβούλιο της αλ Κάιντα "Μαζλίς αλ Σούρα", ανακοίνωσε ότι ίδρυσε το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ (ISI), μία οργάνωση "ομπρέλα" σουνιτών ενόπλων και ηγετών φυλών υπό τον Αμπού Όμαρ αλ-Μπαγκντάντι. Τον Απρίλιο του 2007 ανακοίνωσε τον διορισμό ενός δεκαμελούς "υπουργικού συμβουλίου", στο οποίο ο Μάσρι ήταν υπουργός Πολέμου. Λιγότεροι ξένοι εθελοντές έφτασαν στο Ιράκ για να πολεμήσουν στο πλευρό της αλ Κάιντα κατά της στηριζόμενης από τις ΗΠΑ κυβέρνησης, αλλά η οργάνωση συνέχισε τις επιθέσεις της- μειωμένες, μεν, φονικότερες δε. Ένοπλοι που συνδέονται με την αλ Κάιντα ανέλαβαν την ευθύνη για βομβιστικές επιθέσεις στη Βαγδάτη, στις 8 Δεκεμβρίου του 2009, κοντά σε ένα δικαστήριο, ένα χώρο εκπαίδευσης δικαστών, ένα κτίριο του υπουργείου Οικονομίας και ένα φυλάκιο της αστυνομίας στη νότια Βαγδάτη. Τουλάχιστον 112 άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Στις 18 Απριλίου του 2010, ο Αμπού Αγιάμπ αλ-Μάσρι και ο Αμπού Όμαρ αλ-Μπαγκντάντι σκοτώθηκαν σε επιδρομή σε αγροτική περιοχή βορειοδυτικά της Βαγδάτης από τις ιρακινές και αμερικανικές δυνάμεις. Έναν μήνα αργότερα, η ISI ανακοίνωσε ότι το διοικητικό της συμβούλιο επέλεξε για χαλίφη της ή επικεφαλής της τον Αμπού Μπακέρ αλ-Μπαγκντάντι αλ-Χουσεϊνι αλ-Κουράσι και τον Αμπού Αμπντάλα αλ-Χασάνι αλ-Κουράσι για αντιπρόεδρό της αντικαθιστώντας τον αλ-Μπαγκντάντι και τον αλ-Μάσρι. Τον περασμένο Οκτώβριο ένοπλοι που συνδέονται με την αλ Κάιντα στο Ιράκ συνέλαβαν ομήρους σε Καθολική εκκλησία στη Βαγδάτη την ώρα της λειτουργίας της Κυριακής. Περίπου 52 όμηροι και αστυνομικοί σκοτώθηκαν στη διάρκεια της ομηρείας που έληξε όταν οι αρχές ασφαλείας πραγματοποίησαν έφοδο στην εκκλησία για να απελευθερώσουν περίπου 100 Καθολικούς ιρακινούς ομήρους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
