Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ρομποτικός εξωσκελετός επιτρέπει σε τελείως παράλυτο άνδρα να κινήσει ξανά τα πόδια του



Πανεπιστήμιο UCLA/HΠΑ

  Ένας άνδρας τελείως παράλυτος εδώ και τέσσερα χρόνια κατάφερε να κινήσει ξανά τα πόδια του με τη βοήθεια ενός ρομποτικού εξωσκελετού, καθώς και μιας πειραματικής μεθόδου που ενεργοποιεί τους μυς των κάτω άκρων.

   Ο 39χρονος Αμερικανός Μαρκ Πόλοκ είναι τυφλός από το 1998 και το 2010, είχε μείνει παράλυτος μετά από σοβαρό τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης του, όταν είχε πέσει από ένα παράθυρο δευτέρου ορόφου. Παρά την χρόνια και πλήρη παράλυσή του, κατάφερε να ανακτήσει σε ένα βαθμό τον εκούσιο έλεγχο των κάτω άκρων του, σε συνεργασία με τη ρομποτική συσκευή, που έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να βοηθά στην κινητικότητα του ασθενούς.

         Οι γιατροί, μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), με επικεφαλής τον Β.Ρέτζι Έτζερτον, καθηγητή βιολογίας, φυσιολογίας και νευροχειρουργικής, συνδύασαν τη ρομποτική τεχνολογία (μία βιονική «στολή» που φοριέται στο σώμα και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Ekso Bionics) με μια μη επεμβατική τεχνική ηλεκτρικής διέγερσης των νεύρων της σπονδυλικής στήλης και των μυών των κάτω άκρων (η διέγερση επιτυγχάνεται χωρίς την εισαγωγή ηλεκτροδίων με χειρουργική επέμβαση).

   Η ίδια ερευνητική ομάδα, νωρίτερα φέτος, είχε επιτρέψει σε πέντε παράλυτους άνδρες, που είχαν υποστεί σοβαρά τραύματα σπονδυλικής στήλης, να κάνουν τα πρώτα βήματά τους και πάλι. Το νέο επίτευγμα αποτελεί ένα περαιτέρω βήμα εξέλιξης για την υποβοήθηση των ατόμων με παραλυσία.

   Μετά από την κατάλληλη εξάσκηση, ο Πόλοκ ήταν σε θέση να κάνει εθελούσιες κινήσεις με τα πόδια του. Πάντως οι γιατροί αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «περπάτησε», καθώς μέχρι σήμερα κανείς άνθρωπος τελείως παράλυτος δεν έχει καταφέρει να περπατήσει χωρίς ρομποτική υποστήριξη και χωρίς παράλληλη ηλεκτρική διέγερση της σπονδυλικής στήλης.

   «Θα είναι δύσκολο οι άνθρωποι με πλήρη παράλυση να περπατήσουν ξανά τελείως μόνοι τους. Αλλά ακόμη κι αν δεν το καταφέερουν αυτό, το γεγονός ότι θα μπορούν να περπατήσουν με υποβοήθηση, θα βελτιώσει σημαντικά την υγεία και την ποιότητα ζωής τους», δήλωσε ο Έτζερτον, που θεωρείται πρωτοπόρος διεθνώς στη βιοιατρική μηχανική. Ο ίδιος έχει ιδρύσει την εταιρεία ιατρικής τεχνολογίας NeuroRecovery Technologies, η οποία συνεργάστηκε με την Ekso Bionics στην περίπτωση του Πόλοκ.

   Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Πόλοκ, τα χρόνια μεταξύ 1998-2010, δηλαδή όσο ήταν τυφλός αλλά όχι παράλυτος, είχε τρέξει σε ερήμους, σε βουνά έως και στους Πόλους, έχοντας κερδίσει διάφορα μετάλλια σε αθλητικούς αγώνες. Ίσως η ισχυρή αυτή θέληση τον βοήθησε και μετά το νέο χτύπημα της παράλυσης.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία