Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το μεγάλωμα ενός παιδιού στη φύση το προστατεύει από αλλεργίες και άσθμα



Πανεπιστήμιο Γάνδης

  Η σκόνη και μάλιστα της επαρχίας κάνει καλό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στη φύση, σε κάποιο -όχι και τόσο καθαρό- αγρόκτημα, κινδυνεύουν λιγότερο να πάθουν άσθμα ή να εκδηλώσουν αλλεργίες, σύμφωνα με μια νέα βελγική επιστημονική έρευνα.

   Η μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενα ευρήματα άλλων ερευνών ότι η ανατροφή ενός παιδιού σε φάρμα, ιδίως αν αυτή περιέχει ζώα για παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, δρα προστατευτικά για τον οργανισμό του, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός εμβολίου για το άσθμα στο μέλλον.

         Εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, η λεγόμενη «υπόθεση υγιεινής» υποστηρίζει ότι η μανία των σύγχρονων ανθρώπων, ιδίως των αστών, με την καθαριότητα εξασθενεί σταδιακά το ανοσοποιητικό μας σύστημα και τελικά γυρνάει «μπούμερανγκ» σε βάρος μας. Τα νέα στοιχεία ενισχύουν αυτή την άποψη και έρχονται να προστεθούν στις περίπου 20 έρευνες μέχρι σήμερα, που έχουν διαπιστώσει ότι όσα παιδιά μεγαλώνουν σε αγροκτήματα, ιδίως γαλακτκομικά, κινδυνεύουν λιγότερο από αλλεργίες και άσθμα.

   Οι ερευνητές του Διαπανεπιστημιακού Ινστιτούτου Βιοτεχνολογίας (VIB) της Φλάνδρας και του Πανεπιστημίου της Γάνδης, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπαρτ Λάμπρεχτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", δήλωσαν ότι πλέον είναι βέβαιο πως η έκθεση ενός παιδιού στη σκόνη ενός αγροκτήματος, η οποία είναι γεμάτη μικροοργανισμούς, «χτίζει» τις άμυνές του καλύτερα έναντι του αλλεργικού άσθματος.

         Όπως ανακάλυψαν οι Βέλγοι επιστήμονες, ο βιολογικός μηχανισμός αυτός αφορά κυρίως το γεγονός ότι η σκόνη μιας φάρμας «εξασκεί» την κυτταρική μεμβράνη στο εσωτερικό της αναπνευστικής οδού, ώστε αυτή να αντιδρά λιγότερο έντονα στους αλλεργιογόνους παράγοντες. Αυτό οφείλεται σε ένα ένζυμο (Α20), το οποίο παράγει το σώμα κατά την επαφή του με τη σκόνη του αγροκτήματος.

         Οι επιστήμονες έκαναν πειράματα τόσο με πειραματόζωα, όσο και με ανθρώπους, και ανακάλυψαν πως οι ασθενείς που πάσχουν από άσθμα και αλλεργίες, έχουν έλλειψη στο συγκεκριμένο ένζυμο Α20. Αυτό εξηγεί γιατί ο οργανισμός τους αντιδρά τόσο σοβαρά, όταν έρχεται σε επαφή με αλλεργιογόνους παράγοντες.

   Οι ερευνητές έκαναν επίσης τεστ σε 2.000 παιδιά που ζουν σε φάρμες και επιβεβαίωσαν ότι τα περισσότερα από αυτά είναι προστατευμένα. Το επόμενο βήμα για τους επιστήμονες είναι να εντοπίσουν τη συγκεκριμένη δραστική ουσία μέσα στην σκόνη των αγροκτημάτων, η οποία παρέχει αντι-αλλεργική προστασία στα παιδιά.

   Βασικός στόχος θεωρούνται ορισμένες πρωτεϊνες, οι ενδοτοξίνες, που βρίσκονται στην κυτταρική μεμβράνη αρκετών κοινών βακτηρίων (όπως το κολοβακτηρίδιο E.coli). Όσο πιο καθαρός είναι ένας χώρος (π.χ. ένα διαμέρισμα στην πόλη), σε τόσο μικρότερη επαφή έρχεται κανείς με αυτές τις ενδοτοξίνες, πράγμα που δεν «εκπαιδεύει» πλέον το ανοσοποιητικό σύστημά του και την επιφάνεια της αναπνευστικής οδού του, με συνέπεια να παθαίνει πιο εύκολα αλλεργίες και άσθμα.

   Όταν καταστεί εφικτός ο εντοπισμός της δραστικής ουσίας που αυξάνει την παραγωγή του ενζύμου Α20, τότε ανοίγει ο δρόμος για την πρόληψη του άσθματος μέσω ενός νέου φαρμάκου, πιθανώς εμβολίου. Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα χρειαστούν ακόμη χρόνια έρευνας, εωσότου αυτό γίνει πραγματικότητα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία