Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ουσία ρεσβερατρόλη του κόκκινου κρασιού (και της μαύρης σοκολάτας) μπορεί να βοηθά στο να «φρενάρει» τη νόσο Αλτσχάιμερ



Πανεπιστήμιο Τζορτζτάουν/ΗΠΑ

  Η ρεσβερατρόλη, μια ουσία που υπάρχει στα κόκκινα σταφύλια και στο κόκκινο κρασί, καθώς επίσης στη μαύρη σοκολάτα και σε άλλες τροφές, φαίνεται να επιβραδύνει τη συσσώρευση στον εγκέφαλο του βήτα αμυλοειδούς, μιας πρωτεϊνης που παίζει-ρόλο κλειδί στη νόσο Αλτσχάιμερ.

   Η ρεσβερατρόλη, όπως έδειξαν πειράματα σε εθελοντές, σε μεγάλες ποσότητες επιβραδύνει την αύξηση του βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, συνεπώς μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί ως ένα πρόσθετο «όπλο» εναντίον της μέχρι σήμερα ανίατης νευροεκφυλιστικής ασθένειας.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Σκοτ Τέρνερ του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν επί ένα έτος 119 ασθενείς με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ, τους οποίους χώρισαν σε δύο ομάδες με τυχαίο τρόπο: η μία ομάδα έπαιρνε ένα γραμμάριο καθαρής συνθετικής ρεσβερατρόλης σε μορφή χαπιού δύο φορές ημερησίως (μια ποσότητα ισοδύναμη με όση περιέχεται σε 1.000 μπουκάλια κόκκινο κρασί τη μέρα!), ενώ η άλλη ομάδα έπαιρνε ψευδο-φάρμακο (πλασέμπο).

         Η μελέτη έδειξε ότι όσοι έπαιρναν το εικονικό φάρμακο, εμφάνισαν μείωση του βήτα αμυλοδειδούς στο αίμα τους, μια ένδειξη συχνή στην αρχή του Αλτσχάιμερ, που δείχνει ότι η «ύποπτη» πρωτεϊνη έφευγε από το αίμα και συγκεντρωνόταν στον εγκέφαλο των ασθενών. Αντίθετα, σε όσους είχαν πάρει τη συνθετική ρεσβερατρόλη (που δεν υπάρχει στο εμπόριο σε αυτή τη μορφή υψηλής συμπύκνωσης, αλλά δεν προκάλεσε ιδιαίτερες παρενέργειες στους ασθενείς πέρα από λίγη ναυτία ή διάρροια), το επίπεδο της πρωτεϊνης στο αίμα τους δεν μειώθηκε καθόλου, συνεπώς δεν υπήρχε και ανάλογη συσσώρευση στον εγκέφαλό τους.

         «Προς το παρόν, δεν μπορούμε να συνάγουμε από αυτή μόνο την μελέτη πως η επίδραση της ρεσβερατρόλης είναι ωφέλιμη, φαίνεται όμως ότι η ουσία αυτή είναι σε θέση να ξεπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, πράγμα που είναι μια σημαντική παρατήρηση», δήλωσε ο Τέρνερ.

         Θα ακολουθήσει μεγαλύτερη μελέτη και, στο μεταξύ, επουδενί οι επιστήμονες δεν συστήνουν στους ανθρώπους να αρχίσουν να μεθάνε με κόκκινο κρασί για να αυξήσουν τη ρεσβερατρόλη στο αίμα τους. 'Αλλωστε, ποιός θα μπορούσε να πιεί 1.000 μπουκάλια μέσα σε μια μέρα;

         Γενικότερα, η ρεσβερατρόλη έχει «διαφημιστεί» ως ουσία-πανάκεια κατά της γήρανσης, του καρκίνου, του διαβήτη, των νευρολογικών και άλλων προβλημάτων. Όμως μεχρι στιγμής τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από μελέτες σε πειραματόζωα, ενώ έχουν υπάρξει λίγες μόνο μελέτες σε ανθρώπους και αυτές σε μικρό δείγμα.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία