Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η διάγνωση καρκίνου κατά την εγκυμοσύνη δεν είναι ανάγκη να οδηγεί σε πρόωρη διακοπή της κύησης



Λουβέν/Βέλγιο

 Οι γυναίκες που διαγιγνώσκονται με καρκίνο, ενόσω είναι έγκυες, μπορούν να αρχίσουν αμέσως την αντικαρκινική θεραπεία τους και δεν χρειάζεται να τερματίσουν την κύησή τους λόγω ανησυχιών για τις επιπτώσεις στο μωρό τους, σύμφωνα με μια ευρωπαϊκή επιστημονική έρευνα.

         Μέχρι σήμερα τόσο οι γιατροί, όσο και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν δίλημμα, όταν γίνεται διάγνωση καρκίνου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά πόσο πρέπει αυτή να ολοκληρωθεί πρόωρα ή και να τερματισθεί, προτού αρχίσει η αναγκαία θεραπεία για τον καρκίνο.

   Η νέα μελέτη, που έγινε σε 129 παιδιά ηλικίας ενός έως τριών ετών, τα οποία είχαν εκτεθεί σε αντικαρκινική θεραπεία (χημειοθεραπεία ή ακτινοβολίες) κατά τα τελευταία δύο τρίμηνα της εγκυμοσύνης της μητέρας τους, έδειξε ότι είχαν στη συνέχεια φυσιολογικές νοητικές και καρδιακές λειτουργίες, ίδιες με μια ομάδα ελέγχου επίσης 129 παιδιών γεννημένων από υγιείς μητέρες.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Φρεντερίκ Αμάντ, γυναικολόγο-ογκολόγο του Καθολικού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Λουβέν στο Βέλγιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "New England Journal of Medicine", δήλωσαν ότι «όπως δείχνουν τα ευρήματά μας, ο φόβος της αντικαρκινικής θεραπείας δεν είναι λόγος για να τερματίζεται μία κύηση. Η θεραπεία της μητέρας δεν πρέπει να καθυστερεί και η χημειοθεραπεία μπορεί να δοθεί άμεσα».

         'Όπως είπε ο Αμάντ, «η μελέτη δείχνει ότι τα παιδιά υποφέρουν περισσότερο από τον πρόωρο τοκετό παρά από τη χημειοθεραπεία, συνεπώς η αποφυγή της πρόωρης γέννας είναι σημαντικότερη από την αποφυγή της χημειοθεραπείας». Χαρακτήρισε επίσης κάπως απρόσμενα τα ευρήματα, «δεδομένου ότι η αντικαρκινική θεραπεία είναι αρκετά τοξική και τα περισσότερα φάρμακα της χημειοθεραπείας διαπερνούν τον πλακούντα».

          Οι πιο συχνοί καρκίνοι στις εγκύους της μελέτης ήσαν του μαστού και του αίματος (λευχαιμία κ.α.). Οι κύκλοι χημειοθεραπείας στις μητέρες κυμαίνονταν από έναν έως δέκα και ο αριθμός τους δεν φάνηκε να επηρεάζει την υγεία των παιδιών τους. Καμία χημειοθεραπεία δεν είχε όμως γίνει κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, γιατί σε αυτή την περίοδο είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος για το μωρό.

         Ο Αμάντ επεσήμανε ότι «η νέα έρευνα συμπεριέλαβε πολλά είδη χημειοθεραπείας. Όμως δεν μπορούμε να εγγυηθούμε ότι όλα τα είδη της είναι ασφαλή».

   Γι΄αυτό, όπως είπε, πρέπει να γίνει μια άλλη μελέτη με μεγαλύτερο αριθμό παιδιών, καθώς και μία ανάλυση της επίπτωσης κάθε επιμέρους αντικαρκινικού φαρμάκου. Επίσης πρέπει να ελεγχθεί κατά πόσο μπορεί να υπάρξουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της χημειοθεραπείας σε ορισμένα παιδιά (έως την ηλικία των 18 ετών).

         Ο καρκίνος κατά την εγκυμοσύνη είναι σπάνιος, καθώς συμβαίνει μόνο σε μία έγκυο γυναίκα ανά 1.000 περίπου. Παραμένει πάντως ερωτηματικό σε ποιό βαθμό οι γιατροί θα καθησυχασθούν από τα ενθαρρυντικά ευρήματα της νέας έρευνας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία