Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι περισσότεροι καρκίνοι οφείλονται σε περιβαλλοντικές αιτίες και θα μπορούσαν να αποφευχθούν



Πανεπιστήμιο Stony Brook/ Νέα Υόρκη

  Κακή τύχη και κακά γονίδια ή κακές επιδράσεις λόγω τοξικού περιβάλλοντος και λανθασμένου τρόπου ζωής; Τι από τα δύο παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην εκδήλωση καρκίνου;

   Μία νέα επιστημονική μελέτη γέρνει τη ζυγαριά προς τους περιβαλλοντικούς παράγοντες (που περιλαμβάνουν και τον τρόπο ζωής, όπως το κάπνισμα και τη διατροφή), εκτιμώντας ότι μόνο το 10% έως 30% των περιστατικών καρκίνου μπορούν να αποδοθούν σε «κακά» γονίδια ή σε άλλες φυσικές λειτουργίες του σώματος (π.χ. αυξημένες κυτταρικές μεταλλάξεις λόγω γήρανσης).

   Αντίθετα, οι «ένοχοι» θα πρέπει πρωτίστως -σε ποσοστό 70% έως 90%- να αναζητηθούν στο περιβάλλον (τοξικά χημικά, ακτινοβολίες, τρόπος ζωής κ.α.). Δηλαδή σε παράγοντες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν τα άτομα και οι κοινωνίες έκαναν διαφορετικές επιλογές, μία εκτίμηση με την οποία δεν συμφωνούν όμως όλοι οι επιστήμονες, καθώς αρκετοί δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη συχνότητα των μεταλλάξεων στο σώμα, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Γιουσούφ Χανούν του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το "Nature". Μεταξύ άλλων, ανέφεραν ότι οι άνθρωποι που μεταναστεύουν από περιοχές με χαμηλό κίνδυνο καρκίνου σε περιοχές με υψηλό κίνδυνο, εκδηλώνουν πλέον πολύ συχνότερα τη νόσο στο νέο περιβάλλον τους. Διαπίστωσαν επίσης ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις καρκίνου, χρειάζεται κάποια έκθεση σε παράγοντα περιβαλλοντικού κινδύνου για να «πυροδοτηθεί» η ασθένεια.

   Όπως είπε ο Χανούν, «οι εξωτερικοί παράγοντες παίζουν μεγάλο ρόλο και οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από την κακή τύχη τους. Δεν μπορούν να καπνίζουν και μετά να λένε ότι φταίει η κακή τους τύχη που έχουν καρκίνο. Αν παίζεις ρώσικη ρουλέτα με ένα περίστροφο, έχεις μια πιθανότητα στις έξι να πάθεις καρκίνο λόγω κακής τύχης - και αυτό είναι μία σφαίρα. Αν όμως είσαι καπνιστής, τότε έχεις προσθέσει άλλες δύο-τρεις σφαίρες στο περίστροφό σου. Συνεπώς υπάρχει πάντα ένα ποσοστό τύχης, καθώς δεν παθαίνει καρκίνο κάθε καπνιστής, όμως έχει αυξήσει τις πιθανότητες σε βάρος του. Από την άποψη της δημόσιας υγείας, στόχος είναι να αφαιρέσουμε όσο γίνεται περισσότερες σφαίρες από το όπλο».

   Ο καρκίνος προκαλείται, όταν αρχίζει η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων, κάτι που μπορεί να «πυροδοτηθεί» από ποικίλες ενδογενείς αιτίες (συνήθως μεταλλάξεις) και εξωγενείς. Εδώ και χρόνια ερωτηματικό παραμένει ποιό είναι το ειδικό βάρος κάθε παράγοντα στην πρόκληση της νόσου. Με δεδομένο πάντως ότι κάθε μορφή καρκίνου είναι διαφορετική από τις άλλες και ότι ακόμη και στην ίδια μορφή καρκίνου υπάρχουν διαφορές, το ζήτημα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και -αναπόφευκτα- επιδεκτικό σε αντικρουόμενες ερμηνείες.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία