 |
|
|  |  |  |  Η οικονομική κρίση το διογκώνει
Το στρες απειλεί τη ζωή μας
Aθήνα
Μεταξύ των απειλών που πλήττουν τον σύγχρονο άνθρωπο βρίσκεται πλέον το stress, το οποίο σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες επιβαρύνει καθοριστικά όλες τις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.
Έτσι λοιπόν σήμερα το stress «σκοτώνει» μέσα από το διαβήτη, την παχυσαρκία, την κατάθλιψη, την υπέρταση και τις καρδιοπάθειες των οποίων αυξάνει τη συχνότητα.
Αυτά ανακοινώθηκαν κατά την διάρκεια του 37ου Ετήσιου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, το οποίο πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ.
«Δυστυχώς στις σύχρονες κοινωνίες έχουμε νικήσει τα λοιμώδη νοσήματα με τα αντιβιοτικά, τα εμβόλια και την καλύτερη υγιεινή, τα οποία μάστιζαν τις προηγούμενους αιώνες, αλλά αρρωσταίνουμε από αυτά που λέμε «χρόνια μη μεταδιδόμενα νοσήματα», όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η κατάθλιψη, η υπέρταση και το μεταβολικό σύνδρομο και πεθαίνουμε κυρίως από τις καρδιαγγειακές τους επιπλοκές» τονίζει ο ενδοκρινολόγος κ Κωνσταντίνος Τσίγκος προσθέτοντας πως «σημαντικό ρόλο στη παθογένεια όλων αυτών των νοσημάτων παίζει το χρόνιο καθημερινό stress της ζωής».
Το stress, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ορίζεται σαν μια μορφή απειλής για τον οργανισμό , για την αντιμετώπιση της οποίας ο οργανισμός κινητοποιεί μια σειρά από αμυντικούς μηχανισμούς για να το περιορίσει και να το εξαλείψει διατηρώντας την ισορροπία του.
Στους μηχανισμούς αυτούς περιλαμβάνεται μια υπερένταση διαφόρων νευρικών λειτουργιών του εγκεφάλου και αυξημένη παραγωγή κάποιων ορμονών, όπως της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης, με ταυτόχρονη καταστολή άλλων λιγότερο σημαντικών λειτουργιών, όπως η σεξουαλική επιθυμία και η αναπαραγωγή. Η επιστράτευση αυτή σκοπό έχει να περιορίσει το κίνδυνο και να εξασφαλίσει την επιβίωση του οργανισμού. Έτσι τα γονίδιά μας έχουν εξελιχθεί ώστε να εξασφαλίζουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης έναντι των φυσικών κινδύνων που απειλούσαν την ζωή του πιο πρωτόγονου ανθρώπου.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΟ STRESS
«Στις σημερινές όμως κοινωνίες, σημειώνει ο κ Τσίγκος, οι φυσικοί κίνδυνοι σπανίζουν, και στη καθημερινή του ζωή του ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος σε μικρότερα stress που δεν απειλούν άμεσα τη ζωή του, αλλά που χρονίζουν και τον ταλαιπωρούν σε καθημερινή βάση και τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να τα αποφύγει, όπως για παράδειγμα η καταπίεση στην εργασία του, οι αυξημένες απαιτήσεις τις κοινωνίας, οι οικονομικές δυσκολίες».
Οι συνθήκες αυτές, εκτός από την υπερένταση που προκαλούν σε πιο χρόνια βάση με προβλήματα χρόνιου άγχους και κατάθλιψης, προκαλούν και μια χρόνια ήπια διέγερση της παραγωγής των ορμονών του stress και κυρίως της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης που αυξάνουν τον κίνδυνο μεταβολικών επιπλοκών όπως είναι η αύξηση της κοιλιακής παχυσαρκίας, η διαταραχή στο μεταβολισμό του σακχάρου και η ανάπτυξη σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η υπέρταση και η αύξηση στη χοληστερίνη.
Όλα αυτά συνιστούν αυτό που ονομάζουμε μεταβολικό σύνδρομο που μαστίζει τις σημερινές κοινωνίες και που αυξάνει το κίνδυνο νοσηρότητας και πρόωρου θανάτου από καρδιαγγειακές επιπλοκές.
Κάτω από την αναπόφευκτη καθημερινή πίεση και τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, ο μέσος άνθρωπος δουλεύει πολλές ώρες, έχει περιορισμένες ευκαιρίες άσκησης στη διάρκεια της ημέρας και εξουθενωμένος καταρρέει στο καναπέ του βλέποντας τηλεόραση και τρώγοντας ασυναίσθητα έως αργά, ένας τρόπος ζωής που επιδεινώνει και τη ψυχική του και τη σωματική του φθορά και τους κινδύνους που αναφέρθηκαν.
Για την αντιμετώπιση του stress δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και κυρίως γιατί δεν εξαρτάται πάντα απο εμάς τους ίδιους, όπως για παράδειγμα οι δύσκολες οικονομικές συγκυρίες των τελευταίων ετών που συνεχίζουν να προκαλούν έντονο stress στις περισσότερες οικογένειες.
Υπάρχουν όμως κάποιες απλές συμβουλές για να διαχειριστούμε καλύτερα όλες τις μορφές του stress και να επιτύχουνε καλύτερη ποιότητα στη καθημερινότητά μας και καλύτερη υγεία. Η υγιεινή διατροφή, η τακτική άσκηση, ο σωστός ύπνος και κάποιες τεχνικές που μπορούμε να διδαχτούμε για τον καλύτερο καθημερινό έλεγχο του stress, μεγιστοποιούν την πιθανότητα να ζήσουμε μια ζωή με λιγότερα προβλήματα υγείας και πιο παραγωγική και ποιοτική.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
