Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νεαρός Έλληνας ερευνητής τής Διασποράς ανέπτυξε μια νέα μέθοδο τρισδιάστατης εκτύπωσης ανθεκτικών οστών από βιοϋλικά



Πανεπιστημίου Νότιγχαμ

Ερευνητές του βρετανικού πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, με επικεφαλής τον διδακτορικό ερευνητή Μανώλη Παπασταύρου, ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο που βοηθά στην αναγέννηση των οστών. Η καινοτομία έγκειται στο ότι καταφέρνει να «χειραγωγήσει» την ανάπτυξη των κρυστάλλων μέσα στο υλικό που εκτυπώνεται, έτσι ώστε αυτό να γίνει ταυτόχρονα πιο ανθεκτικό, αλλά και βιοδιασπώμενο.

Η τεχνική, που βασίζεται στην τρισδιάστατη εκτύπωση μιας οστικής «σκαλωσιάς» (ικριώματος) πάνω στην οποία στη συνέχεια αναπτύσσονται τα κύτταρα, κυκλοφορεί το αίμα και αναγεννάται ένα πλήρες οστό, θα βοηθήσει τους ορθοπεδικούς χειρούργους να αντικαταστήσουν τα μεταλλικά εμφυτεύματα.

Το εκτυπωμένο ικρίωμα αποτελείται από τα ίδια βιοϋλικά που υπάρχουν στο φυσικό οστό και διαλύονται στον οργανισμό, καθώς ο ασθενής ανακάμπτει και αναπτύσσει νέο οστό. Η νέα μέθοδος, που βελτιώνει την μικροδομή του οστικού ικριώματος, επιτυγχάνει αυξημένη ανθεκτικότητα του συνθετικού οστού και προορίζεται για ασθενείς που έχουν υποστεί βλάβη στα οστά τους, συνήθως λόγω καρκίνου ή σοβαρού κατάγματος.

Ο Παπασταύρου είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας Σχεδιασμού για την Υγεία και την Ευεξία στη Σχολή Αρχιτεκτονικής, Σχεδίου και Δομημένου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Nottingham Trent. Η έρευνά του εποπτεύεται από τον καθηγητή της σχολής του Φίλιπ Μπρίντον και από τον δρα Ντέηβιντ Φέαρχερστ της Σχολής Επιστημών και Τεχνολογίας. Η σχετική ανακοίνωση έγινε στο συνέδριο «Εκτυπώσεις για το Μέλλον» του Ινστιτούτο Φυσικής στο Λονδίνο.

Η οστική «σκαλωσιά» είναι ένα τρισδιάστατο πλέγμα που λειτουργεί ως προσωρινή «γέφυρα», η οποία θα επιτρέψει την αναγέννηση του φυσικού ιστού του οστού. Με τη βοήθεια υπολογιστή, μπορεί να εκτυπωθεί στο ακριβές μέγεθος και σχήμα για κάθε ασθενή. Είναι πορώδης, ώστε να διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος και την καλλιέργεια κυττάρων πάνω της.

Σύμφωνα με τον Παπασταύρου, «η τρισδιάστατη εκτύπωση συνδυάζεται με την ψύξη σε θερμοκρασία κάτω του μηδενός των κρυστάλλων του χρησιμοποιούμενου υλικού, πράγμα που μειώνει σημαντικά τον χρόνο και το κόστος δημιουργίας αυτών των προσθετικών συσκευών». Όπως εκτίμησε, «μακροπρόθεσμα, αυτή η έρευνα θα βοηθήσει, ώστε να αντικατασταθεί η χρήση του μετάλλου στα ορθοπεδικά εμφυτεύματα, από υλικά που μπορούν να διασπαστούν μέσα στο σώμα».

, με επικεφαλής τον διδακτορικό ερευνητή Μανώλη Παπασταύρου, ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο που βοηθά στην αναγέννηση των οστών. Η καινοτομία έγκειται στο ότι καταφέρνει να «χειραγωγήσει» την ανάπτυξη των κρυστάλλων μέσα στο υλικό που εκτυπώνεται, έτσι ώστε αυτό να γίνει ταυτόχρονα πιο ανθεκτικό, αλλά και βιοδιασπώμενο.

Η τεχνική, που βασίζεται στην τρισδιάστατη εκτύπωση μιας οστικής «σκαλωσιάς» (ικριώματος) πάνω στην οποία στη συνέχεια αναπτύσσονται τα κύτταρα, κυκλοφορεί το αίμα και αναγεννάται ένα πλήρες οστό, θα βοηθήσει τους ορθοπεδικούς χειρούργους να αντικαταστήσουν τα μεταλλικά εμφυτεύματα.

Το εκτυπωμένο ικρίωμα αποτελείται από τα ίδια βιοϋλικά που υπάρχουν στο φυσικό οστό και διαλύονται στον οργανισμό, καθώς ο ασθενής ανακάμπτει και αναπτύσσει νέο οστό. Η νέα μέθοδος, που βελτιώνει την μικροδομή του οστικού ικριώματος, επιτυγχάνει αυξημένη ανθεκτικότητα του συνθετικού οστού και προορίζεται για ασθενείς που έχουν υποστεί βλάβη στα οστά τους, συνήθως λόγω καρκίνου ή σοβαρού κατάγματος.

Ο Παπασταύρου είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας Σχεδιασμού για την Υγεία και την Ευεξία στη Σχολή Αρχιτεκτονικής, Σχεδίου και Δομημένου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Nottingham Trent. Η έρευνά του εποπτεύεται από τον καθηγητή της σχολής του Φίλιπ Μπρίντον και από τον δρα Ντέηβιντ Φέαρχερστ της Σχολής Επιστημών και Τεχνολογίας. Η σχετική ανακοίνωση έγινε στο συνέδριο «Εκτυπώσεις για το Μέλλον» του Ινστιτούτο Φυσικής στο Λονδίνο.

Η οστική «σκαλωσιά» είναι ένα τρισδιάστατο πλέγμα που λειτουργεί ως προσωρινή «γέφυρα», η οποία θα επιτρέψει την αναγέννηση του φυσικού ιστού του οστού. Με τη βοήθεια υπολογιστή, μπορεί να εκτυπωθεί στο ακριβές μέγεθος και σχήμα για κάθε ασθενή. Είναι πορώδης, ώστε να διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος και την καλλιέργεια κυττάρων πάνω της.

Σύμφωνα με τον Παπασταύρου, «η τρισδιάστατη εκτύπωση συνδυάζεται με την ψύξη σε θερμοκρασία κάτω του μηδενός των κρυστάλλων του χρησιμοποιούμενου υλικού, πράγμα που μειώνει σημαντικά τον χρόνο και το κόστος δημιουργίας αυτών των προσθετικών συσκευών». Όπως εκτίμησε, «μακροπρόθεσμα, αυτή η έρευνα θα βοηθήσει, ώστε να αντικατασταθεί η χρήση του μετάλλου στα ορθοπεδικά εμφυτεύματα, από υλικά που μπορούν να διασπαστούν μέσα στο σώμα». 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία