|
| | | |
Καινοτόμα ελληνική συσκευή «έξυπνων» γυαλιών εικονικής πραγματικότητας βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών με νόσο Πάρκινσον 2
Αθήνα - (Ανταπόκριση)
Μία νέα ελληνική εταιρεία, η ΠΑΝ-Αντίστιξις, η οποία ιδρύθηκε το 2012 και είναι εγκατεστημένη στο Τεχνολογικό Πάρκο «Λεύκιππος» του «Δημόκριτου», αναπτύσσει μια τεχνολογικά πρωτοποριακή συσκευή που υποστηρίξει τα άτομα με νόσο του Πάρκινσον στην αντιμετώπιση του φαινόμενου του παγώματος της βάδισης.
Η συσκευή μειώνει τον αριθμό και τη διάρκεια των φαινομένων του παγώματος και έτσι αυξάνει την ασφάλεια των ασθενών. Διαθέτει αλγόριθμους ανάλυσης κίνησης σε πραγματικό χρόνο και επιτρέπει την παραγωγή αντικειμένων εικονικής πραγματικότητας. Συνδέεται με «έξυπνα γυαλιά» (smart glasses), ασύρματα μέσω Wi-Fi, ώστε να εμφανίζει τα οπτικά ερεθίσματα. Επίσης το λογισμικό υποστηρίζει την συνεχή καταγραφή και ανάλυση των στοιχείων της κίνησης του ασθενούς, ώστε ο γιατρός να μπορεί να σχηματίσει μια ακριβή εικόνα για την επίδραση της συσκευής στα συμπτώματα.
Η νόσος Πάρκινσον είναι μία από τις τέσσερις συχνότερες νευροεκφυλιστικές νόσους των ηλικιωμένων. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου πέντε εκατομμύρια άτομα υποφέρουν από τη νόσο, μία ανίατη νευρολογική διαταραχή κατά την οποία ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη απουσιάζει από ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου. Αυτό επηρεάζει την ισορροπία, το βάδισμα και τις κινήσεις των άνω και κάτω άκρων. Παρατηρείται «πάγωμα» της κίνησης, που επηρεάζει συνήθως τα πόδια του ασθενούς κατά το βάδισμα (πάγωμα της βάδισης).
Oι ασθενείς με ιστορικό πτώσεων, διαταραχές βάδισης, ακινησία και ακαμψία βιώνουν υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ενώ αρκετοί παρουσιάζουν συμπτώματα κατάθλιψης και κοινωνική απομόνωση. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση της νόσου συχνά αποδεικνύεται αναποτελεσματική στην αντιμετώπιση του παγώματος της βάδισης. Το 80% των ασθενών με επεισόδια «παγώματος βάδισης» βιώνουν περιστατικά πτώσεων, οι οποίες αποτελούν τη δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου για τους πάσχοντες από Πάρκινσον.
Παραδόξως, όταν κάποιο οπτικό «εμπόδιο» εμφανιστεί στη διαδρομή των ασθενών, τότε μερικοί από αυτούς αρχίζουν να περπατούν κανονικά (πρόκειται για το φαινόμενο που ονομάζεται «kinesia paradoxa»). Αυτά τα «εμπόδια» ή οπτικές ενδείξεις μπορεί να είναι ακόμη και φύλλα χαρτιού τοποθετημένα στο πάτωμα.
Η συσκευή των «έξυπνων» γυαλιών της ΠΑΝ-Αντίστιξις παρέχει τέτοιες οπτικές και ηχητικές ενδείξεις και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον ασθενή εντός και εκτός του σπιτιού του. Μία εφαρμογή εικονικής πραγματικότητας «τρέχει» στη συσκευή και στην μικρο-οθόνη των γυαλιών, πάνω στην οποία προβάλλονται οι οπτικές ενδείξεις για τον ασθενή.
Η ελληνική εταιρεία ανέπτυξε τη δική της συσκευή και όχι απλώς μια εφαρμογή λογισμικού για smartphones, επειδή οι ασθενείς με Πάρκινσον έχουν δυσκολίες στη χρήση της οθόνης αφής των «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων λόγω του τρέμουλου των χεριών τους. Η συσκευή καταναλώνει χαμηλή ενέργεια και η μπαταρία της διαρκεί άνω των οκτώ ωρών.
Στόχος της εταιρείας είναι η τιμή πώλησης της συσκευής -η οποία έχει βάρος και μέγεθος όσο ένα smartphone- να κυμαίνεται από 200 έως 400 ευρώ.
Η εταιρεία δημιουργήθηκε από τον ηλεκτρολόγο-μηχανολόγο μηχανικό Αντώνη Οικονόμου, τον μηχανικό παραγωγής Νίκο Τσότσολα, και τον καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Πέτρο Πιζάνια. Οι τρεις αποτελούν μία ερευνητική ομάδα που συμμετείχε κατά την τελευταία δεκαετία στην ανάπτυξη μιας σειράς εργαστηριακών πρωτοτύπων στα πεδία της ιατρικής πληροφορικής και της ρομποτικής. Στόχος της ΠΑΝ-Αντίστιξις είναι η ανάπτυξη και παραγωγή ολοκληρωμένων συσκευών υψηλής τεχνολογίας, που θα χρησιμοποιηθούν από ασθενείς, καθώς και από ειδικευμένους γιατρούς και ιδρύματα αποκατάστασης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|