Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τα περισσότερα νοσήματα του αναπνευστικού χτυπούν τους νέους και τους φτωχούς...

Κείμενο Εφη Φουσέκη



Aθήνα

Η ανεπάρκεια του συστήματος στον τομέα της πρόληψης, η έλλειψη ενημέρωσης των ασθενών και η οικονομική κρίση, αποτελούν τις κύριες αιτίες της αναποτελεσματικής αντιμετώπισης των Χρόνιων Αναπνευστικών Νοσημάτων (ΧΑΝ), όπως επισήμαναν οι ομιλητές στο Συνέδριο, με θέμα την πολιτική υγείας στα Χρόνια Αναπνευστικά Νοσήματα, που πραγματοποιήθηκε  υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) και της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ).

Σημείωσαν την ανάγκη για συνεργασία γιατρών και ασθενών με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα στην πρόληψη και την άμεση αντιμετώπιση των Χρόνιων Αναπνευστικών Νοσημάτων.

″Το 10% του πληθυσμού, ηλικίας άνω των 40 χρόνων, υποφέρουν από Χρόνιο Αναπνευστικό Νόσημα, κυρίως άσθμα″, ανέφερε, ο ομότιμος καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Νίκος Σιαφάκας. Επισήμανε ότι τα περισσότερα νοσήματα του αναπνευστικού, χτυπούν τους νέους και τους φτωχούς, δύο πληθυσμιακές ομάδες που δεν ενημερώνονται κατάλληλα ή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις μίας θεραπείας, καθώς οι ασφαλιστικοί τους φορείς δεν καλύπτουν τέτοιες θεραπείες.

Το 2030, ένας στους πέντε θανάτους θα οφείλονται στα αναπνευστικά νοσήματα, αφού τα φάρμακα είναι πολύ ακριβά και αρκετός κόσμος δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά, ανέφερε ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής της Α΄ Πνευμονολογικής Κλινικής στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» Νικόλαος Κουλούρης.

«Η Ελλάδα έχει πτωχευμένα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ την ίδια ώρα μειώνονται τα έσοδα των προμηθευτών υγείας, καθώς και οι δημόσιες φαρμακευτικές δαπάνες», ανέφερε κατά την ομιλία του ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) Θεόδωρος Τρύφων. Ερωτώμενος για τις ελλείψεις των φαρμάκων, απάντησε: «Κάθε χρόνο είμαστε όλο και πιο κοντά στο να υπάρξουν σοβαρές ελλείψεις στα φάρμακα. Δεν αναφέρομαι τόσο σε αυτά που έχουν υποκατάστατα, αλλά κυρίως στα ειδικά φάρμακα όπου ήδη αντιμετωπίζουμε προβλήματα».

 

Χρόνια αναπνευστικά νοσήματα

Δύο από τα πιο συχνά και σοβαρά νοσήματα της πνευμονολογίας είναι το άσθμα και η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), με το κάπνισμα να παραμένει κυριότερος παράγοντας των αναπνευστικών νοσημάτων, είπε ο Νικόλαος Κουλούρης. ″Το ποσοστό του καπνίσματος στη χώρα μας ξεπερνά το 40% και είναι η πιο σοβαρή αιτία καρκίνου του πνεύμονα″, επισήμανε η συντονίστρια διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής και του Κέντρου Άσθματος και διευθύντρια της Ιατρικής Υπηρεσίας στο Νοσοκομείο ″Σωτηρία″ Μίνα Γκάγκα, και τόνισε ότι οι θάνατοι από τον καρκίνο του πνεύμονα θα ξεπεράσουν σε λίγα χρόνια τους θανάτους από τον καρκίνο του μαστού.

 

Ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση

Πρόκειται για μια χρόνια ινωτική διάμεση πνευμονοπάθεια άγνωστης αιτιολογίας, περιοριζόμενη στους πνεύμονες. Κύρια συμπτώματα της είναι η προοδευτικά εξελισσόμενη δύσπνοια και ο χρόνιος ξηρός βήχας. Ωστόσο, όπως είπε, ο καθηγητής Πνευμονολογίας - Φυματιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Δημοσθένης Μπούρος, πολλοί ασθενείς αγνοούν ακόμα και αυτά τα συμπτώματα χωρίς να προχωρήσουν σε κάποια εξέταση. Η μέση επιβίωση ασθενούς είναι 3,5 χρόνια από τη διάγνωση της ασθένειας, καθιστώντας το συγκεκριμένο νόσημα ως πολύ επικίνδυνο. Υπογράμμισε δε ότι από τον καρκίνο του μαστού έχουν διασωθεί εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ η ιδιοπαθής πνευμονικής ίνωση είναι ανίατη.

 

Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

Είναι η τρίτη κατά σειρά κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως, η οποία σκοτώνει σταδιακά και ύπουλα, όπως είπε ο Πνευμονολόγος - Εντατικολόγος Κωνσταντίνος Γλυνός, ενώ αναφερόμενος στο άσθμα, υπογράμμισε πως υπάρχει κακή συμμόρφωση στη θεραπεία του, καθώς το 45% των ασθενών δεν το ελέγχει.

 

Κόστος νοσημάτων

Η ΧΑΠ και το άσθμα είναι χρόνια νοσήματα με υψηλή χρήση πόρων που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της ασθένειας και μόνο η σταθεροποίηση του ασθενή μπορεί να συμβάλει στη μείωσή τους, σημείωσε από την πλευρά της η Οικονομολόγος Υγείας και Συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Χαρά Κουσουλάκου.

Το συνολικό κόστος αναπνευστικών νοσημάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με την καθηγήτρια Πνευμονολογίας/Εντατικής Θεραπείας στον Τομέα Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ Χριστίνα Γκράτζιου, ξεπερνά τα 380 δισ. ευρώ με το μεγαλύτερο κόστος να αντιστοιχεί στη ΧΑΠ και το άσθμα που είναι 200 δισ. ευρώ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία