 |
|
|  |  |  |  Οι Έλληνες κροίσοι της Αυστραλίας γίνονται πλουσιότεροι
Μελβούρνη (Παρ.)
Ένα-ένα πέφτουν τα κάστρα. Ξεκινώντας από τη γενική κυβερνήτη της Αυστραλίας και φτάνοντας ως τους ομογενείς κροίσους που γίνονται πλουσιότεροι. Γυναίκα είναι η γενική κυβερνήτης της Αυστραλίας, η Κουέντιν Μπράϊς. Γυναίκα είναι και η πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ. Και τώρα, για πρώτη φορά, γυναίκα είναι και η πλουσιότερη κάτοικος της Αυστραλίας. Είναι η Τζίνα Ράϊνχαρτ, που φιγουράρει πρώτη στον κατάλογο των 200 πλουσιότερων Αυστραλών, τον οποίο δημοσιεύει το έγκυρο περιοδικό «BRW». Η προσωπική περιουσία της κ. Ράϊνχαρτ, οι εταιρείες της οποίας ασχολούνται με την εξαγωγή ορυκτού πλούτου, ανέρχεται στα 10,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στον κατάλογο συμμετέχουν μόνο όσοι έχουν πάνω από 350 εκατομμύρια δολάρια. Οι 200 πλουσιότεροι κάτοικοι της χώρας έχουν συνολικά 167, 3 δισεκατομμύρια δολάρια και μέσα σε ένα χρόνο αύξησαν την περιουσία τους 23%! Έκπληξη αποτελεί και το όνομα του δεύτερου πλουσιότερου Αυστραλού που έως τώρα ήταν άγνωστος. Πρόκειται για το Νοτιοαφρικανό στην καταγωγή, Ίβαν Γκλάσερμπεγκ, με μια περιουσία 8,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, του οποίου η εταιρεία εκτιμάται ότι αξίζει 60 δισ. και δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο. Στο φετινό κατάλογο των 200 πλουσιότερων Αυστραλών ξεχωρίζουν και πάλι οι ιδιοκτήτες ορυχείων.
Για παράδειγμα στην 3η θέση είναι ο Aντριου Φόρεστ με 6,2 δισ. (ορυκτός πλούτος), στην 4η ο Aντονι Πρατ με 5,2 δισ. (βιομηχανία χάρτου) στην 5η ο Κλάϊβ Πάλμερ με 5,1 δισ. (ορυκτός πλούτος) και στην 6η ο Φρακ Λόϊ (ακίνητα και εμπορικά κέντρα). Ο τελευταίος είναι Φρανκ Λόι, ιδιοκτήτης της γιγαντιαίας αλυσίδας εμπορικών κέντρων «Westfield Group» και πρόεδρος της Αυστραλιανής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Πλουσιότερος Έλληνας της Αυστραλίας και ο μόνος δισεκατομμυριούχος, παραμένει ο πρώην ιδιοκτήτης της Παναχαΐκής, Κώστας Μακρής που πρόσφατα εμφανίστηκε να ενδιαφέρεται και για την ΑΕΚ. Σύμφωνα με τον κατάλογο του περιοδικό «BRW», ο κ. Μακρής και ο γιος του, Ρος, συγκεντρώνουν περιουσία ύψους ενός δισεκατομμυρίου και 70 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας και βρίσκονται στην 31η θέση των πλουσιότερων κατοίκων της χώρας. Δηλαδή αν και αύξησαν την περιουσία τους κατά 50 εκατομμύρια δολάρια, στους τελευταίους δώδεκα μήνες έπεσαν δύο θέσεις στη γενική κατάταξη. Ο κ. Μακρής παραμένει ο μοναδικός Έλληνας δισεκατομμυριούχος της Αυστραλίας.Ο Κώστας Μακρής και ο γιος του, είναι οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στη Νότια Αυστραλία, αλλά έχουν επίσης ακίνητα στη Βικτώρια και τη Νέα Νότια Ουαλία. Φέτος πούλησαν τρία μικρά εμπορικά κέντρα στην Αδελαΐδα έναντι 61 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά αγόρασαν το εμπορικό κέντρο «Endeavour Hills» στη Μελβούρνη και το «Bonnyrigg Plaza» στο Σίδνεϊ. Σκοπεύουν δε να κτίσουν ένα πολυτελές ξενοδοχείο στην Αδελαΐδα και να επενδύσουν άλλα 250 εκατομμύρια δολάρια σε ακίνητα στο άμεσο μέλλον. Υπολογίζεται ότι για να συγκεντρώσει ένας εργαζόμενος τα χρήματα του κ. Μακρή -με μέσο μισθό $1000 την εβδομάδα- θα πρέπει να εργάζεται 200 χρόνια. Και $500 να έχει μισθό την εβδομάδα, θα χρειαζόταν 400 χρόνια εργασίας!
Ο ομογενής επιχειρηματίας μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1963. Πριν έρθει στην Αυστραλία έκανε διανομή ρούχων στην Αθήνα.Στην Αυστραλία εργαζόταν, αρχικά, στα χυτήρια και, αργότερα, αγόρασε μια αλυσίδα ‘φαστ φουντ’, μεταπηδώντας, στη συνέχεια, στον κλάδο των ακινήτων. Το πρώτο εμπορικό κέντρο το αγόρασε με τις εισπράξεις από την πώληση των καταστημάτων γρήγορου φαγητού στη δεκαετία του 1980. Ο κ.Μακρής θυμάται πως κάποτε τον πρόσβαλαν και του είπαν πως ήταν καλός μόνο για ένα μαγαζάκι ‘fish and chips’ που είχε στην Αδελαΐδα. Σήμερα έχει επιχειρήσεις και στην Ελλάδα, όπου συχνά χαίρεται τη θάλασσα με το πολυτελές γιοτ του «Ouzo Palace».
Στη δεύτερη θέση των πλουσιότερων ομογενών και στην 79η θέση της γενικής κατάταξης, βρίσκεται ο Κέρυ Χαρμάνης, με 554 εκατομμύρια δολάρια (έναντι 534 εκατομμυρίων δολαρίων που είχε πέρυσι). Πριν τέσσερα χρόνια, η εταιρία του αγοράστηκε από την ‘Xstrata’ έναντι 3,2 δισ. δολαρίων. Όπως αναφέρουν οικονομικοί αναλυτές, ο κ. Χαρμάνης στάθηκε τυχερός που πούλησε έγκαιρα την εταιρία του. Αγόρασε ακίνητα, αλλά ασχολείται και πάλι με τα ορυχεία. Ο κ. Χαρμάνης έχει μια συμβουλή για όλους όσοι θέλουν να πετύχουν. «Να αφιερώνουν, τουλάχιστον, δέκα λεπτά κάθε μέρα «σε έναν ήσυχο προσωπικό διαλογισμό».
Σύμφωνα με το αυστραλιανό περιοδικό διαθέτει ένα σημαντικό μέρος των εσόδων του στη φιλανθρωπία.
Στην 3η θέση από ελληνικής πλευράς και στην 89η επί του συνόλου φέτος βρίσκεται ο Θόδωρος Καρύδης, η περιουσία του οποίου ανέρχεται στα 487 εκατομμύρια δολάρια (451 εκατομμύρια πέρυσι) που διαθέτει καταστήματα λιανικής πώλησης ποτών. Η αύξηση οφείλεται κυρίως από επενδύσεις σε ακίνητα. Τελευταία αγόρασε και εμπορικά κέντρα. Στην 4η θέση (131ος στο σύνολο) βρίσκεται ο Γιώργος Κούκης με περιουσία 326 εκατομμυρίων δολαρίων (320 εκατομμύρια πέρυσι). Ο κ. Κούκης, που γεννήθηκε στη Χαλκίδα και μεγάλωσε στην Αυστραλία, είναι ιδιοκτήτης τεχνολογικής εταιρίας με έδρα την Ελβετία. Βασικός μέτοχος της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Ζυρίχης εταιρείας «Temenos», κ. Γιώργος Κούκης είναι, σύμφωνα με το έγκριτο ελβετικό οικονομικό περιοδικό «Bilanz», ο πέμπτος πλουσιότερος Έλληνας της Ελβετίας. Η περιουσία του αγγίζει τα 200 εκατ. ελβετικά φράγκα.
Ο κ. Κούκης έφυγε από την Ελλάδα την περίοδο της χούντας με την έγκυο γυναίκα του για την Αυστραλία με 70 δολάρια στην τσέπη. Ύστερα από χρόνια κάνει σημαντική περιουσία, άλλα τη χάνει με τη χρηματιστηριακή κρίση του 1987. Στη συνέχεια, στις αρχές του ’90 πλέον, με κάποια χρήματα που κερδίζει από την εργασία του, συνεργάζεται με ένα venture capital και αγοράζει μία μικρή, αλλά δυναμική, ελβετική εταιρεία η οποία ειδικευόταν στα συστήματα πληροφορικής των τραπεζών, την «Temenos». Στις αρχές του 2000, η εταιρεία εισάγεται στο Χρηματιστήριο με κεφαλαιοποίηση περίπου 2 δισ. ελβετικών φράγκων.
Στον κατάλογο υπάρχουν και δυο πλούσιες ελληνικές οικογένειες. Πρόκειται για την οικογένεια Πασπάλη που κυριαρχεί στον κλάδο καλλιέργειας μαργαριταριών της Αυστραλίας που πωλούνται με τη φίρμα ‘Σάουθ Σι’.
Η περιουσία της οικογένειας Πασπάλη ανέρχεται στα 540 εκατομμύρια δολάρια ($562 εκατ. πέρσι). Η παγκόσμια οικονομική κρίση έπληξε και την βιομηχανία μαργαριταριών της Αυστραλίας αλλά έγκαιρα η οικογένεια Πασπάλη επένδυσε σε ακίνητα, ξενοδοχεία πολυτελείας, φάρμες αλλά και σε ένα κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών, ανατολικά του Ντάργουϊν. Πρόσφατα όταν η πρώτη κυρία της αμερικανικής τηλεόρασης Όπρα Γουϊνφρι επισκέφθηκε την Αυστραλία το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να διαφημίσει τα μαργαριτάρια της οικογένειας Πασπάλη και αυτό βοήθησε σημαντικά την εταιρία. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, κ. Νικ. Πασπάλης, χρησιμοποίησε επαναστατικές μεθόδους καλλιέργειας που έδωσαν άριστα αποτελέσματα. Τα μαργαριτάρια παραγωγής Πασπάλη εξακολουθούν να κυριαρχούν στη διεθνή αγορά, αφού εξάγεται το περισσότερο από το 90% της παραγωγής. Η οικογένεια διαθέτει, επίσης, μια τοπική αεροπορική επιχείρηση, με στόλο 21 αεροσκαφών, 120 αλιευτικά σκάφη καθώς και ακίνητα στο Σίδνεϊ και το Ντάργουϊν. Ακολουθεί η οικογένεια Σταμούλη, που ίδρυσε ο Σπύρος Σταμούλης, με επικεφαλής τώρα τον γιο του, Χάρη Σταμούλη. Η περιουσία ανέρχεται στα 459 εκατομμύρια δολάρια από 444 εκατομμύρια που ήταν πέρυσι. Η αύξηση οφείλεται, κυρίως, στην ανάπτυξη του συγκροτήματος ‘Vogue’ στο Σάουθ Γιάρα της Μελβούρνης. Η οικογένεια διαθέτει ξενοδοχείο στην Αθήνα και ένα νησί στο Ιόνιο ενώ στα άμεσα σχέδια είναι και η ανέγερση ενός κτιρίου 68 ορόφων στο Κόλινς Στριτ, το κέντρο της Μελβούρνης. Πέρσι ο Χάρης Σταμούλης πλήρωσε 25 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά ενός σπιτιού στο Τούρακ. Ήταν το ακριβότερο σπίτι στην ιστορία της Μελβούρνης. Η οικογένεια Σταμούλη διαθέτει ακόμα τον ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό 3ΧΥ και την εφημερίδα «Τα Νέα».Το περιοδικό «BRW» δημοσιεύει και ονόματα ‘υποψηφίων’ για τη μελλοντική λίστα των 200 πλουσιότερων της Αυστραλίας. Ανάμεσά τους και κάποια ελληνικά ονόματα όπως του Νίκου Πολίτη (182 εκατομμύρια δολάρια), της οικογένειας Καΐλη (168 εκατομμύρια δολάρια), του Χάρη Ξύδα (141 εκατομμύρια δολάρια) και του Βασίλη Καραλή (110 εκατομμύρια δολάρια).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
