Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τι προκύπτει απο έρευνα (και με ελληνική συμμετοχή)

Το επίμονο παιδικό άσθμα αυξάνει τον κίνδυνο για χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια στην ενήλικη ζωή



New England Journal of Medicine

Η εκδήλωση επίμονου -σχεδόν καθημερινού- άσθματος στα παιδιά συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας μετά την ενηλικίωση, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, την μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.

         Η ανάπτυξη επίμονου παιδικού άσθματος -που χαρακτηρίζεται από δυσκολία αναπνοής σχεδόν σε καθημερινή βάση- δεν έχει ακόμη κατανοηθεί καλά από τους επιστήμονες. Στις περισσότερες περιπτώσεις το άσθμα στα παιδιά υποχωρεί με το πέρασμα του χρόνου, αλλά περίπου στο 20% (ένα στα πέντε) παραμένει και αφότου μεγαλώσουν, με δυνητικά σοβαρά συμπτώματα.

         Οι ερευνητές του Νοσοκομείου Brigham and Women της Βοστώνης και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον, με επικεφαλής τον Σκοτ Γουάις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "New England Journal of Medicine", παρακολούθησαν 684 παιδιά ηλικίας πέντε έως 12 ετών με επίμονο άσθμα, εωσότου αυτά γίνουν τουλάχιστον 23 ετών. Στην μελέτη συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής Γιάννης Σταματογιαννόπουλος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ.

         Μέχρι το τέλος της έρευνας, ένα στα δέκα παιδιά (ποσοστό 11%) είχαν εμφανίσει χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, μία προοδευτικά εξλισσόμενη πάθηση που δυσκολεύει μονίμως την αναπνοή. Το ποσοστό ήταν μεγαλύτερο στα αγόρια, τα οποία επίσης εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά παιδικού άσθματος σε σχέση με τα κορίτσια.

         Κατά τα πρώτα χρόνια μετά την ενηλικίωση, τρία στα τέσσερα παιδιά με επίμονο παιδικό άσθμα (ποσοστό 75%) εμφάνιζαν πρόωρα μειωμένη λειτουργία ή και μειωμένη ανάπτυξη των πνευμόνων τους. Η θεραπεία που ακολούθησε, δεν άλλαξε ιδιαίτερα την κατάσταση.

         «Είναι τρομερό για ανθρώπους που μόλις ενηλικιώθηκαν, να έχουν κιόλας χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Καθώς η πάθηση επιδεινώνεται, είναι πιθανό ότι θα έχουν προβλήματα υγείας που θα τους δυσκολέψουν να εκτελούν τις καθημερινές δραστηριότητές τους και να έχουν μια δουλειά», δήλωσαν οι ερευνητές.

         Όπως είπαν, οι γιατροί πρέπει να εντοπίζουν πιο έγκαιρα τα παιδιά που ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου και να τους συμβουλεύουν για πιθανά προληπτικά μέτρα, όπως να αποφύγουν το κάπνισμα, προκειμένου να μειώσουν τον κίνδυνο το άσθμα τους να εξελιχθεί σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία