Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διαβήτης και καλοκαιρινές διακοπές -Ολα οσα πρέπει να ξέρουμε

Συνέντευξη καθηγητή Τεντολούρη στην Τάνια Μαντουβάλου



Αθήνα

Την προσοχή των διαβητικών στις υπογλυκαιμίες, που παραμονεύουν, λόγω και της αλλαγής των διατροφικών συνηθειών στις διακοπές,εφιστά ο αν. καθ. Παθολογίας και Σακχαρώδους Διαβήτη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, κύριος Νικόλαος Τεντολούρης,σε συνέντευξη του  στην Τάνια Μαντουβάλου.Ο κ. Τεντολούρης δίνει επίσης χρήσιμες οδηγίες για καλοκαιρινά ταξίδια, χωρίς προβλήματα και επιπλοκές από τη νόσο.

Οι υπογλυκαιμίες νούμερο ένα κίνδυνος, λόγω αλλαγής διατροφικών συνηθειών


Σύμφωνα με τον κ. Τεντολούρη τα άτομα με διαβήτη το καλοκαίρι λόγω αλλαγής των διατροφικών τους συνηθειών, πρέπει να προσέχουν να μην παθαίνουν υπογλυκαιμίες, διότι τρώνε πιο ελαφρά, μπορεί να ασκούνται ή να κολυμπάνε και αυτό έχει ως συνέπεια, το ζάχαρο στο αίμα να κατεβαίνει κι επομένως χρειάζεται να γίνει τροποποίηση στην αγωγή, είτε αυτή είναι αντιδιαβητικά δισκία είτε είναι ινσουλίνη. «Δηλαδή καλόν είναι τα άτομα με διαβήτη πριν φύγουν για διακοπές να επισκεφθούν το γιατρό τους και να συζητήσουν μαζί του το ενδεχόμενο τροποποίησης της θεραπείας τους. Ειδικά όταν κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια θα χρειαστεί να προσαρμόσουν τις δόσεις της ινσουλίνης λίγο πιο πολύπλοκα. Ως προς το διατροφικό μενού αυτό εξατομικεύεται ανάλογα με την περίπτωση. Π. χ κάποιος που κάνει ινσουλίνη δύο ή τρεις φορές την ημέρα, πρέπει να προσέχει περισσότερο, πρέπει να τρώει τα τρία κύρια γεύματα και ενδιάμεσα ένα σνακ ή ένα φρούτο. Ενώ τα άτομα που αντιμετωπίζονται με δισκία, δεν κινδυνεύουν τόσο συχνά από υπογλυκαιμίες, είναι πιο απλή η θεραπεία τους και άλλωστε τα νεότερα φάρμακα έχουν την ιδιότητα να προστατεύουν τα άτομα με διαβήτη από τις υπογλυκαιμίες».

 

Το βαλιτσάκι του διαβητικού


Όπως αναφέρει ο κ. Τεντολούρης, το βαλιτσάκι του διαβητικού στις διακοπές πρέπει να περιέχει οπωσδήποτε κάτι που θα τους βοηθήσει σε περίπτωση υπογλυκαιμίας. «Θα πρέπει να έχει ταμπλέτες γλυκόζης, τις οποίες θα προμηθευτούν από το φαρμακείο. Ο πιο απλός τρόπος είναι να έχουν 3-4 φακελάκια με ζάχαρη, ούτως ώστε αν το ζάχαρο στο αίμα είναι χαμηλό, αν είναι κάτω από 70, να βάλουν λίγη ζάχαρη, τρία φακελάκια σε λίγο νερό και να το πιούνε. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να αποφεύγουν τις ακραίες θερμοκρασίες και να μην εκτίθενται τα φάρμακα και ιδιαίτερα η ινσουλίνη σε αυτές. Επομένως καλό θα είναι να έχουν μία θήκη που να είναι θερμοανθεκτική , που μπορούν να βρουν ακόμα και σε σούπερ μάρκετ και να τοποθετούν εκεί την ινσουλίνη τους. Είναι αυτονόητο ότι το βαλιτσάκι θα πρέπει να περιέχει τις απαραίτητες ταινίες για τη μέτρηση σακχάρου από αίμα ή στα ούρα, για όσο καιρό διαρκέσουν οι διακοπές τους. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχάσουν την συσκευή μέτρησης σακχάρου αίματος, αλλά και φάρμακα που ενδεχομένως αφορούν τυχόν επιπλοκές του διαβήτη».


Ποτέ ξυπόλητοι


Στην άμμο δεν πρέπει ποτέ να περπατάνε ξυπόλητοι, τονίζει ο αν. καθηγητής Παθολογίας και Σακχαρώδους Διαβήτη.« Πρέπει πάντα να φοράνε παντόφλες και όχι σαγιονάρες , γιατί η σαγιονάρα μπορεί να τραυματίσει το χώρο ανάμεσα στα δύο δάχτυλα και πολλές φορές δυστυχώς βλέπουμε βαριά εγκαύματα στα πέλματα των ανθρώπων με διαβήτη, όταν περπατούν ξυπόλητοι. Οι διαβητικοί άλλωστε συχνά υποφέρουν από νευροπάθεια, που μειώνει την αισθητικότητα στα κάτω άκρα κι έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος για εκδορές, τραυματισμούς και έλκη, χωρίς την προειδοποιητική αίσθηση του πόνου. Επομένως ποτέ ξυπόλητοι οι διαβητικοί, όχι μόνο στην παραλία, αλλά και γενικότερα, ακόμα και μέσα στο σπίτι».


Ταξίδι με αεροπλάνο


Όσοι ταξιδεύουν αεροπορικώς, μας λέει ο κ. Τεντολούρης θα πρέπει να φροντίσουν να έχουν την ινσουλίνη τους στις χειροαποσκευές. «Καλά είναι να μην δίνεται η ινσουλίνη στις βαλίτσες στο χώρο φόρτωσης, γιατί εκεί επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί η ινσουλίνη να αλλοιωθεί. Φυσικά ένα άτομο που παίρνει αντιδιαβητικά δισκία, δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα τοποθετήσει στις βαλίτσες και να τα δώσει».


Ταξίδια στην άσφαλτο με στάσεις


Τα άτομα με διαβήτη που ταξιδεύουν είτε με αυτοκίνητο ή με λεωφορείο θα πρέπει να αποφύγουν την υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, επισημαίνει ο κ. Τεντολούρης. «Αν οδηγούν και νιώσουν τέτοια συμπτώματα θα πρέπει να πάνε στη λωρίδα έκτακτης ανάγκης, ή να σταματήσουν σε ένα πάρκιν και να διορθώσουν το ζάχαρο τους. Και βέβαια να μην εκθέτουν την ινσουλίνη στα ντουλαπάκια των αυτοκινήτων, γιατί εκεί υπάρχουν υψηλές θερμοκρασίες, αν και σήμερα τα περισσότερα αυτοκίνητα είναι κλιματιζόμενα και η ινσουλίνη δεν αλλοιώνεται. Επίσης καλόν είναι μετά από μία, δύο ώρες οδήγησης να κάνουν στάση να σηκώνονται να περπατάνε, να ξεμουδιάζουν, να κυκλοφορεί το αίμα, για να μην εκτίθενται σε αυξημένο κίνδυνο θρομβώσεων στα κάτω άκρα».

 

Όσον αφορά τις νεότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις ο κύριος Τεντολούρης αναφέρει ότι υπάρχουν και νεότερες ινσουλίνες, οι λεγόμενες, βασικές ινσουλίνες, οι οποίες έχουν ένα σταθερό και προβλέψιμο προφίλ δράσης, και κάνουν πολύ λιγότερες υπογλυκαιμίες από τις παλαιότερες ινσουλίνες. Κι επίσης υπάρχουν νεότερα αντιδιαβητικά δισκία, τα οποία επίσης δεν προκαλούν καθόλου υπογλυκαιμίες.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία