Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι γυναίκες με ημικρανίες αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, εγκεφαλικού και πρόωρου θανάτου



Ιατρικό Πανεπιστήμιο Charite/ Βερολίνο

 Οι ημικρανίες θα πρέπει να θεωρηθούν σημαντική ένδειξη καρδιαγγειακού κινδύνου στις γυναίκες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανο-γερμανική έρευνα. Η μεγάλη προοπτική μελέτη, σε βάθος 20ετίας, διαπίστωσε ότι όσες γυναίκες υποφέρουν από ημικρανίες, έχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου και πρόωρου θανάτου καρδιαγγειακής αιτιολογίας, σε σχέση με όσες δεν πάσχουν από τέτοιους πονοκεφάλους.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τομπίας Κουρθ, διευθυντή του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του Ιατρικού Πανεπιστημίου Charite του Βερολίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ), ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 115.500 γυναίκες ηλικίας 25 έως 42 ετών. Από αυτές, το 15% διαγνώθηκαν με ημικρανίες.

         Η 20ετής μελέτη έδειξε ότι η συσχέτιση ημικρανιών-αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου ισχύει ανεξάρτητα από την απομόνωση άλλων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου (παχυσαρκίας, υπέρτασης, υψηλής χοληστερόλης κ.α.). Σε σχέση με όσες δεν είχαν καθόλου ημικρανίες, οι γυναίκες με ημικρανίες εμφάνιζαν κατά μέσο όρο 39% μεγαλύτερο κίνδυνο για έμφραγμα, 62% για εγκεφαλικό και 37% για πρόωρο θάνατο από έμφραγμα ή εγκεφαλικό.

         Στο παρελθόν οι ημικρανίες είχαν συσχετισθεί μόνο με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, αλλά στη νέα μελέτη οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει γενικότερος αυξημένος κίνδυνος τόσο καρδιαγγειακής νόσου, όσο και καρδιαγγειακής θνησιμότητας. Όπως είπαν, οι μελλοντικές έρευνες θα διερευνήσουν κατά πόσο η θεραπεία της ημικρανίας βοηθά και στην μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου.

          Σε σχετικό άρθρο σχολιασμού στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, η Ρεμπέκα Μπερτς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και η Μελίσα Ρέϊχιλ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης-Μπάφαλο επισημαίνουν ότι ναι μεν ο αυξημένος καρδιαγγειακός κίνδυνος από τις ημικρανίες παραμένει μικρός για κάθε μεμονωμένο ασθενή, όμως σε επίπεδο πληθυσμού το πρόβλημα είναι σοβαρότερο, με δεδομένο ότι οι ημικρανίες είναι πολύ συχνές.

         Συμφωνούν πάντως ότι «οι ημικρανίες πρέπει πλέον να θεωρούνται σημαντικός δείκτης κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο, τουλάχιστον στις γυναίκες», ενώ, όπως λένε, δεν βρίσκουν λόγο να μην ισχύει το ίδιο και στους άνδρες. «Ήλθε η ώρα», τονίζουν, «να προσθέσουμε την ημικρανία στον κατάλογο των πρώιμων ιατρικών καταστάσεων, που αποτελούν δείκτες για τον καρδιαγγειακό κίνδυνο αργότερα στη ζωή».

         Και ο Κουρθ δεν απέκλεισε ότι τα ευρήματα της έρευνας ισχύουν και για τις ημικρανίες των γυναικών. «Δεν βλέπουμε το λόγο αυτό να ισχύει μόνο για τις γυναίκες», δήλωσε.

         Οι ημικρανίες είναι πονοκέφαλοι που συχνά συνοδεύτονται από ναυτία, εμετούς και υπερευαισθησία στο φως και στους ήχους.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία