Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Αγρότες και ψαράδες είναι οι πιο επιρρεπείς σε αυτοκτονίες, ενώ οι εκπαιδευτικοί λιγότερο από όλους



Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων /ΗΠΑ

Οι εργαζόμενοι σε συνήθως μοναχικά και ανασφαλή επαγγέλματα αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα. Στην κορυφή της λίστας κινδύνου βρίσκονται οι αγρότες, οι αλιείς και οι ξυλοκόποι, ενώ αντίθετα στο τέλος της λίστας βρίσκει κανείς τους εκπαιδευτικούς.

          Η μελέτη των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ρέπουν περισσότερο στην αυτοκτονία όσοι κάνουν χειρωνακτικό επάγγελμα και νιώθουν απομονωμένοι στη δουλειά τους, καθώς και όσοι -ιδίως στον κατασκευαστικό τομέα- έχουν ανασφάλεια για το αν θα έχουν τη δουλειά τους και στο μέλλον.

         Η μεγάλη έρευνα δείχνει τεράστιες διαφορές ανάμεσα στα επαγγέλματα, όσον αφορά τα ποσοστά αυτοκτονιών διαχρονικά. Υψηλά ποσοστά εμφανίζουν επίσης οι ξυλουργοί, οι μεταλλωρύχοι, οι ηλεκτρολόγοι και οι οικοδόμοι. Ακολουθούν μηχανικοί (εγκαταστάσεων, επισκευών κλπ.), βιομηχανικοί εργάτες και αρχιτέκτονες.

         Την μικρότερη πιθανότητα αυτοκτονίας από όλους έχουν οι καθηγητές, δάσκαλοι και βιβλιοθηκάριοι. 'Αλλα επαγγέλματα με πολύ χαμηλά ποσοστά αυτοκτονιών είναι οι υπάλληλοι γραφείου, οι κουρείς-κομμωτές, οι μάγειροι και όσοι ασχολούνται με τη φροντίδα των παιδιών.

   Λίγο πάνω από το μέσον της λίστας (δηλαδή με κίνδυνο πάνω από τον μέσο όρο) βρίσκει κανείς αστυνομικούς, πυροσβέστες, καλλιτέχνες, αθλητές, δημοσιογράφους, μαθηματικούς και προγραμματιστές. Επιστήμονες-ερευνητές, λογιστές, οικονομολόγοι, κληρικοί, μεσίτες και πωλητές είναι κάτω από το μέσον της λίστας κινδύνου. Οι γιατροί και άλλα επαγγέλματα του τομέα της υγείας έχουν κατά μέσο όρο 80% μικρότερη πιθανότητα να αυτοκτονήσουν σε σχέση με τους αγρότες και τους αλιείς.

         Κύρια αιτία της αυτοκτονίας είναι η κατάθλιψη. Οι περισσότερες αυτοκτονίες γίνονται από άτομα μέσης ηλικίας, πολύ συχνότερα από άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών γυναικών εντοπίζονται μεταξύ όσων εργάζονται στα σώματα ασφαλείας (αστυνομία, πυροσβεστική κ.α.) και στο δικηγορικό επάγγελμα, δύο τομείς όπου το στρες είναι μεγάλο.

         Τουλάχιστον στις ΗΠΑ, οι αυτοκτονίες ανθρώπων άνω των 16 ετών εμφανίζουν αύξηση πάνω από 20% μετά το 2000. Οι ετήσιες αυτοκτονίες μεταξύ αγροτών και αλιέων είναι 85 ανά 100.000 άτομα (στους άνδρες 91 ανά 100.000).

   Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι ένα λόγος για τις αυξημένες αυτοκτονίες μεταξύ αγροτών, αλιέων και υλοτόμων είναι ότι, εκτός απο τη συχνή μοναξιά και το χαμηλότερο εισόδημα, έχουν μεγαλύτερη απροθυμία να ζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγο ή ψυχίατρο, εν μέρει λόγω της λανθασμένης αντίληψης ότι κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί αδυναμία από τους γύρω τους.

   Ακόμη, οι αγρότες εκτίθενται συχνότερα στις χημικές ουσίες των εντομοκτόνων-παρασιτοκτόνων, που μπορεί να επηρεάσουν το νευρικό σύστημά τους και να συμβάλουν έτσι σε κατάθλιψη. Κάτι ανάλογο μπορεί να ισχύει στις περιπτώσεις των εργαζομένων σε εργασίες εγκατάστασης-επισκευής-συντήρησης, οι οποίοι επίσης εκτίθενται σε διαλυτικά και άλλες δυνητικά επικίνδυνες χημικές ουσίες, που πλήττουν το νευρικό σύστημα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία